Ik loop wat achter met mijn weblog. ‘t Is niet zo dat ik geen foto’s maak, maar er is veel wat mij bezig houdt en daardoor zit ik minder achter de computer.
Wij zien uit naar de geboorte van onze eerste kleinkinderen, een tweeling. Dochter maakt het goed, het gaat om de laatste loodjes en dat is spannend!
Ik ben wat vaker achter de naaimachine, ga mee naar het ziekenhuis voor de controles en heb ook last van mijn beperking. Genoeg afleiding, dat scheelt.
Zodra de baby’s geboren zijn zal ik ook laten zien wat ik zoal gemaakt heb 😉
Laatst op een ochtend om half zeven zag ik achter in de tuin, die bijna 80 meter diep is, deze rakker landen:
Hij had daar natuurlijk een mooi uitzicht over de vijvers. Zowel wij als onze buren aan beide kanten hebben een vijver. Die van ons is het kleinst en goed beveiligd tegen ongewenste visvangst door de blauwe reigers. Ik vind het best mooie vogels om zo te zien, maar ik heb ze liever niet te dicht bij huis. Wij hebben draden rondom de vijver, anders hou je er geen vis in. Een vijver met alleen water en eventueel waterplanten hoeft voor mij niet. Nu is er wat leven in de brouwerij.
Een paar uur later zag ik vanuit het keukenraam deze eksters op het dak van de buren. Wat mij opviel was dat de linker ekster erg fors was vergeleken met de rechter. Nu vraag ik mij af of het een mannetje-vrouwtje was of een ouder met een jong…
In het Lofar-gebied zag ik een kleine karekiet. In eerste instantie hoorde ik ‘m zingen, een heel herkenbaar geluid. ik ben een poos gaan staan wachten en kijken en na lange tijd zag ik ineens dit vogeltje onder uit het riet langzaam omhoog kruipen. Wat een prachtig geluid!
Op een paal zat een gele kwikstaart die net een libel verorbert had:
In de natuur geniet ik van vogels en planten maar ook van onverwachtse ontmoetingen, zoals dit ree:
Vanuit mijn ooghoek zag ik de beweging, ik keek, hij keek en stak de weg over en rende het veld in. Prachtige dieren zijn het!
Op het land zie je ze regelmatig: gele kwikstaarten. Deze zat naast de auto, zo geel als een kanarie 😉
Begin juni zag ik deze jonge zwanen, zes stuks, dicht achter hun ouders zwemmen en bij het minst of geringste doken ze weer het riet in.
