In de grensprovincie Groningen  stroomt de Ruiten Aa . De Ruiten Aa is een voormalige veenbeek. Door veenontginning en ruilverkaveling was van het oorspronkelijke beekdal weinig over. Maar in het kader van de Ecologische Hoofdstructuur in Westerwolde mag de Ruiten Aa weer meanderen en worden de oevers langzamerhand natuurvriendelijker. Dammen verdwijnen en maken plaats voor duikers en bruggen (bron: Staatsbosbeheer). De beek stroomt weer lekker door.

Wij wonen in Drenthe, maar een paar kilometer verderop is de provinciegrens, dus qua natuurbeleving is het fijn dat je verschillende kanten op kunt. Vanmiddag ben ik met buurvrouw Jannie naar Smeerling gereden. Daar in de Ruiten Aa is het een ideale biotoop voor weidebeekjuffers.

Weidebeekjuffers zijn komen vrij algemeen voor bij stromend water van redelijke kwaliteit. In het westen van Nederland zijn ze wel veel schaarser en vaak betreffen waarnemingen hier zwervende exemplaren. Ze hebben water met redelijk wat zuurstof nodig om zich goed voort te kunnen planten. De hoogste dichtheden vinden we op plaatsen met een afwisselend, natuurlijk verloop van de beek, waardoor snel en langzaam stromende delen aanwezig zijn. Het water moet ten minste voor een deel in de zon liggen (bron: Vlinderstichting).

Het is beslist niet gemakkelijk om de weidebeekjuffers in de vlucht te fotograferen. Alhoewel het een prachtig gezicht is, het zijn net kleine helicopters. We zagen er wel een stuk of acht, ze vlogen maar heen en weer:

Ook als ze op begroeiing zitten zijn ze lastig vast te leggen:

Het mooist is als ze vrij zitten, dan kun je ze mooier fotograferen. Maar vaak zitten ze maar even en vliegen al weer weg. Al met al heb ik toch wat leuke foto’s kunnen maken:

Pas thuis op de computer zag ik dat er ook vaak een vrouwtje in de buurt van een mannetje vloog, ter plekke had ik dat niet eens gezien. De vrouwtjes zijn groenig van kleur:

Gelukkig ging er een vrouwtje even zitten, zodat we haar ook vast konden leggen:

Een mannetje poseerde even later op dezelfde plek:

We waren eigenlijk op zoek gegaan naar de groene glazenmaker. Een libel die vrij zeldzaam geworden is. Deze libel stelt hoge eisen aan de omgeving en zet de eitjes alleen af in krabbenscheer. Helaas hebben we geen groene glazenmaker gevonden, wel sloten vol krabbenscheer…

Maar al met al waren het weer een paar leuke uurtjes in de natuur. Liever genieten van al dit echte moois, dan met de telefoon in de hand naar virtueel ongedierte lopen zoeken 😉