In het Lofargebied werd ineens een kraanvogel gesignaleerd. Het was een nog jonge vogel die daar alleen rondliep. Dat kun je zien omdat hij op z’n kop nog bruinig is in plaats van rood.  Ik kreeg op een avond een tip en ben de volgende ochtend gaan kijken in de veronderstelling dat het dier vast gevlogen zou zijn. Maar het is altijd fijn om daar in het gebied te zijn dus ik reed rustig mijn rondje en bleef af en toe een poos stil staan om te luisteren of ik baardmannen of blauwborstjes kon horen. Vóór mij zag ik heel veel ganzen op de weg relaxen en ik dacht: ‘ik wacht wel tot die weg zijn’. Ik pakte de verrekijker en toen zag ik ineens de kraanvogel tussen de ganzen op de weg staan!

Met het blote oog niet te zien, maar door de verrekijker dus wel! Om niet te verstoren ben ik niet te dichtbij gereden. Eerst via de telescoop foto’s gemaakt, dan had ik die in elk geval. Daarna, omdat de vogels toch rustig op de weg bleven, had ik alle tijd om mijn camera op statief neer te zetten.

De kraanvogel wandelde rustig heen en weer en at wat uit het gras.

Op Twitter schreef ik dit en het bericht is nog een aantal dagen geliked en gedeeld. Grappig hoe dat gaat. Misschien vraag je je af wat er nou zo bijzonder aan is. Nou, daarover kun je lezen op de website van de Vogelbescherming. Het is een zeldzame vogel die in voor- en najaar over ons land trekt. In het voorjaar om te broeden in de Scandinavische landen en ze overwinteren in Zuid-Spanje en Noord-Afrika. Sinds ongeveer 15 jaar broeden er een paar koppels in ons land, maar dat gaat met moeite. Ze zijn erg kwetsbaar.

Om van zó dichtbij een kraanvogel te zien is gewoon uniek. Ik heb er heel erg van genoten.  Na een tijdje wandelde het dier het veld in en ging rustig staan pulken in de grond. Gelukkig liep hij meer in mijn richting dus dat kwam de afstand voor mijn foto’s ten goede!

Zes dagen later zag ik ‘m opnieuw: