De tweede dag, dinsdag, waren er al voor 8 uur ‘s ochtends de eerste bezoekers op het uitkijkpunt. De zon scheen en er was weinig wind. Wij hadden eerst gelegenheid te douchen op een nabijgelegen camping. De bedoeling is in zo’n week dat je ongeveer tussen 10 en 16 uur in het gebied zichtbaar aanwezig bent. Na ons ochtendritueel gingen we op de fiets richting de Horsmeertjes. Daar zagen we een blauwborstmannetje en een jong.

Behalve het verstrekken van informatie over vogels aan de mensen letten we ook een beetje op of men op de paden blijft. Vooral ATB’ ers hebben daar soms wat moeite mee.  Tijdens het broedseizoen zijn diverse paden niet toegankelijk en daar is niet altijd begrip voor. Gelukkig hebben de meeste mensen  dat wel en zij nemen dan gewoon een andere route.

Aan de overkant van de Geul, langs de Mokbaai, zagen we mensen een poging doen een vlieger op te laten. Dit mislukte en dat was maar goed ook want vliegeren is niet toegestaan in een natuurreservaat waar vogels broeden en rusten. Deze dag spraken we ook mensen helemaal uit Australië, de talenkennis die we hadden opgedaan in onze jeugdjaren kwam nog weer goed van pas ;-). We zijn nog op het meest zuidelijk gelegen strand De Hors geweest. De bezoeken op het uitkijkpunt gingen door tot ongeveer half tien ‘s avonds. We konden 7 vogelsoorten bijschrijven op de lijst.

Op woensdagochtend waren we wat vroeger wakker. Om een uur of 7 streek er een grote groep grauwe ganzen neer in de Mokbaai. Daartussen zat 1 wit exemplaar en dan gaat je hart sneller kloppen. We hadden namelijk een mevrouw gesproken die ons vertelde dat ze een sneeuwgans dacht te hebben gezien in een ander gebied. Helaas geen foto, maar ze was er vrij zeker van. Maar deze witte gans die wij nu zagen was echt wit en dus ontbraken de zwarte staartveren zoals een sneeuwgans die heeft.

Ook deze dag waren er al vroeg weer bezoekers, ondanks de harde wind. We spraken met mensen uit Engeland en opnieuw met veel Duitsers en landgenoten. In de middag vloog er een politiehelikopter laag over en de lepelaars en aalscholvers raakten er danig van in paniek. Maar het zal wel een reden gehad hebben… Het werd een warme dag en opnieuw konden we een paar nieuwe vogelsoorten bijschrijven op de lijst. Opvallend was het hoe de Geulplas elke dag meer opdroogde. Het was echt heel droog op Texel! ‘s Avonds hebben we nog voor ons zelf een rondje gereden en kwamen we langs De Petten, achter de Mokbaai. Daar zagen we visdiefjes en putters, stormmeeuwen en zilvermeeuwen. Terug bij de keet zaten we nog een poosje bij de Mokbaai. In het gras zag mijn ega parende Sint Jansvlinders. Leuk om nog wat met de macrolens te spelen:

Tegen 22.00 uur streken de grauwe ganzen weer neer op het water. Achter de Geulplas zat op het gras een hele grote groep aalscholvers en een paar lepelaars foerageerden nog wat in het water. Alweer een dag voorbij.

Op de donderdagochtend kwamen de eerste bezoekers uit Spanje. Het was wat bewolkt en daardoor waren er merkbaar minder bezoekers ‘s ochtends. We zijn weer naar de Horsmeertjes gefietst en toen regende het een beetje. Twee boswachters kwamen even langs en rond de middag hadden we een stevige regenbui die zicht ook duidelijk had aangekondigd:

Gelukkig voor ons bleef het bij deze ene bui overdag, we hadden echt geen klagen over het weer! De bezoekers kwamen weer vlot opdagen zodra het droog was. De wind was gedraaid en in de Mokbaai stond ook wat meer water. Hier speelt eb en vloed ook een rol maar bij oostenwind komt het water niet zo hoog. Nu waren er gelijk meer steltlopers als goud- en zilverplevieren, grutto’s en rosse grutto’s en wulpen. Deze dag hebben we 2 keer mensen aan moeten spreken dat hun hond aangelijnd moet zijn in dit gebied. Dat geldt ook voor kleine hondjes ‘die nooit iets doen’ 😉 Hondenliefhebbers hebben echt niets te klagen op Texel want in veel delen mag je hond zelfs loslopen. Maar niet in een natuurgebied waar vogels broeden en rusten. Men mag zelfs in veel restaurants en hotels gewoon de hond(en) meenemen. Dus Texel is best ‘hondvriendelijk’.

Af en toe zagen we de vogels in de Mokbaai opvliegen, een wirwar van wulpen, grutto’s, wilde- en bergeenden, scholeksters, meeuwen etc. De oorzaak? Een bruine kiekendief vrouwtje dat laag over het gebied vloog op zoek naar iets eetbaars of gewoon om te pesten?

Even later keerde de rust weer terug en was ook deze dag voorbij.

Wordt vervolgd…