“Jeugdherinnering’.
Dat is het onderwerp van deze week. Gelijk schoot mij wat te binnen uit mijn jeugd. Nu er overal ijs ligt en er ook op het kanaal waarlangs ik ben opgegroeid wordt geschaatst, dacht ik al gauw terug aan de ‘houtjes’ waarop ik het schaatsen ooit geleerd heb. Het zijn niet exact dezelfde natuurlijk. Maar mijn ega bewaart ‘alles’ dus een paar houtjes toverde hij zo tevoorschijn!

De ondergrond is het ijs van onze vijver, even voor de sfeer. Schaatsen vind ik prachtig, om te zien, maar vroeger ook om zelf te doen. Nu waag ik mij niet meer op schaatsen. De laatste keer dat ik op het ijs stond een aantal jaren geleden, klapte ik achterover. Ik durf het niet meer aan. Afgelopen week zijn we met de kleinkinderen naar de ijsbaan geweest. Heel leuk om die sfeer weer te proeven. Zij leren het niet meer op houtjes maar op van die dubbele ijzers. Wel zo stevig.