We waren een week met de buscamper naar Duitsland. Eerst bezochten we het Müritz National Park. Het gebied staat bekend om z’n vogelrijkdom en schitterende natuur. We hebben veel gefietst en genoten. Ook heb ik een aantal voor mij nieuwe soorten aan mijn vogellijst en -album toe kunnen voegen, altijd leuk! Op de camping waar we eerst een paar dagen hebben gestaan, hoorden we elke avond een bosuil. ‘s Morgens klonk de zang van de wielewaal, prachtig! Zelfs een hop hebben we gehoord. Verder zaten er grote bonte spechten en veel bonte kraaien in het gebied. De eerste nieuwe soort voor mij was een grote karekiet. Deze vogel staat in Nederland op de rode lijst als bedreigd:

Bij de vogelkijkhutten in de buurt van de camping zagen we ook een aantal soorten, zoals de bruine kiekendief:

en hier heb ik denk ik een grasmus op de foto:

Een blauwe reiger stond in het riet:

Tijdens een fietstocht zagen we op een hoogspanningsmast een nest van visarenden. Twee visarenden vlogen er rond en één ging op het nest zitten. De ander bracht even later een ‘prooi’, ik weet niet wat het is, beetje rare vorm:

Visarenden

Toen er een derde visarend verscheen vlogen ze weer weg:

Ik vind het ook mooi om vlinders te fotograferen, maar dat is tegelijkertijd heel lastig. Ze zitten niet zo lang stil. Tijdens het fietsen zag ik erg veel oranjetipjes. De mannetjes vallen echt op met hun oranje vleugeltippen. De vrouwtjes zijn minder opvallend, je verwart ze gauw met koolwitjes. Maar de onderkant van hun vleugels heeft een mooie schutkleur. Gelukkig heb ik nu beide mooi op de foto kunnen zetten dankzij mijn ega die beter oplettend was dan ik (zoals wel vaker 😉 )

We hielden een drinkpauze in Schwarzenhof en daar hoorde ik een raaf. Je weet gelijk dat het geen kraai of iets dergelijks is… ik keek omhoog en zag er twee! Weer een nieuwe soort voor mij:

Een raaf is de grootste soort van de kraaienfamilie en goed te herkennen aan het geluid, de grote snavel en de opvallend waaiervormige staart, als een wiebertje.

Vanaf een uitkijktoren zagen we een aantal edelherten rusten, het verschil met reeën is op afstand goed te zien door het grotere hoofd en lichaam:

Edelhert, hinde

Een vogel die we veel hebben gezien in Duitsland was de rode wouw, goed herkenbaar aan de gevorkte staart:

Zo hadden we op de eerste volle dag na aankomst al weer heel wat gezien.

Wordt vervolgd…