We zijn al weer halverwege januari en op dit moment ligt er zelfs een paar centimeter sneeuw. Maar het gaat al snel over in regen en daarom gingen we vanmorgen gauw even op pad om foto’s te maken. Aan het eind van dit blog zal ik wat laten zien. Eerst nog even een aantal foto’s die ik de afgelopen weken heb gemaakt.

Tip: klik op de foto’s om ze groter te bekijken, dat is echt mooier…

In onze tuin heb ik goudhaantjes gespot, de foto’s waren niet geweldig vanwege het slechte licht, maar de vogeltjes zijn zo leuk. En heel klein:

Regelmatig reed ik een rondje door de omgeving en kwam deze stormmeeuw tegen bij een groep kokmeeuwen:

Begin januari werd er een melding gedaan van een zeer zeldzame Bruine boszanger. Deze zat in de buurt van het Lofargebied, dat verwacht je toch niet. Het is een klein, bruinig vogeltje met een duidelijke oogstreep. Maakt vaak een tikkend geluid, zoals een roodborst dat kan, maar ook vooral een winterkoning. Deze soort komt voor in Centraal Azië, dus dat wil wat zeggen qua zeldzaamheid hier. Ik ben een paar keer gaan kijken of ik het vogeltje ook kon spotten, maar zonder resultaat. Eenmaal trof ik een andere vogelaar en die wees mij de plek waar hij hem had gezien. We zagen hem toen opvliegen nadat een roodborst te dichtbij kwam. Helaas geen foto kunnen maken toen. En ik heb er een keer staat kijken en thuisgekomen bleek dat ik ‘m wel op de foto had, maar heel onduidelijk. Tot we op een ochtend samen, mijn ega en ik, een poging waagden. We kwamen op de plek, er was verder niemand. Ik vertelde mijn man dat het vogeltje vaak op een mesthoop werd gespot. Zegt hij: daar wipt ook wat. En warempel, het was de Bruine boszanger. Wat een mazzel dat we gelijk foto’s konden maken.

Dit is dus een nieuwe soort voor mijn lijst! Nummer 249…

Maar een ‘gewoon’ roodborstje blijft ook mooi om te zien:

Als het eens een keer niet zo hard waait dan is het water veel rustiger en krijg je die mooie weerspieglingen:

In onze tuin voeren we de vogels flink als het zo koud is. Een groepje staartmezen komt regelmatig langs. Ik stond toevallig een keer in de tuin met mijn camera toen ik ze op de vetbollen zag zitten. Eén staartmees viel op: een witkoppige. Maar er is ook een soort die witkopstaartmees heet, deze hebben een duidelijke scheiding van wit naar zwart op de nek. Een witkoppige mist gewoon de zwarte tekening op de kop, niet zo bijzonder maar leuk om te zien. De echte witkoppen komen uit Denemarken en Polen bijvoorbeeld.

Na een serie donkere dagen was er weer eens een dag met wat zon en blauwe lucht. Ik heb een torenvalk gespot die aan het jagen was:

De klapekster kwam ook beter tot zijn recht met wat zonlicht:

Regelmatig zie ik een roek, vaak in groepen:

Zie het verschil met een zwarte kraai:

Blauwe reigers zie je ook volop, vaak langs of in sloten:

De zwarte zwanen zijn wat dichter in de buurt gekomen, ze zitten bijna bij ons aan de overkant.

We zijn ook even op stap geweest richting het Wad, net over de grens met Friesland. Daar hebben we ooit een workshop landschapsfotografie gedaan en het blijft een mooie plek. Er zat een groepje van zo’n dertig sneeuwgorzen (die steeds opvlogen):

Zaterdag heb ik mijn watervogeltelling voor SOVON weer verricht in een paar gebieden in de omgeving. Maar ondertussen luister en kijk ik ook naar ander vogels natuurlijk. Zo hoorde ik het zachte geluid van goudhaantjes en ik kreeg ze in de gaten. Ze zijn enorm beweeglijk maar er viel mij ineens iets op: felle kleurtjes en wat wit…. Er zat een vuurgoudhaantje bij! Het duurde even voordat hij ook maar één momentje stil zat zonder takken voor hem langs. Wat heerlijk om dan een mooie foto te kunnen maken, dat is echt genieten en nagenieten!

En dan vandaag… er lag zowaar een paar centimeter sneeuw. Helaas zou het snel weer weg zijn dus zijn we maar op tijd op pad gegaan. Het viel wat tegen, de lucht was erg grauw en het dooide al snel.

Een familie wilde zwanen zagen we vrij dicht bij huis:

En de zwarte zwanen werden gepest door een zwarte kraai.

In onze tuin ging ik nog even met de macrolens wat foto’s maken. Sneeuw fotograferen is niet zo gemakkelijk vind ik. Je moet letten op allerlei dingen: worden de foto’s niet blauw? Want de camera wil altijd richting grijs belichten. Dus letten op de witbalans. En vooral: sneeuw is wit, dus je hebt gauw ‘uitgebeten’ witte plekken. Hooglichten, die slecht te verwijderen zijn. Daarom maak ik foto’s in de sneeuw ook altijd in RAW, dan heb je meer mogelijkheden met de nabewerking. En zo kun je er mooi een poosje mee spelen tot je tevreden bent… Maar er was geen mooi licht, dat maakt het extra moeilijk.

Jammer dat de sneeuw zo snel weer weg gaat, het was toch een mooi laagje: