Vanmorgen vroeg had ik afgesproken met voormalig buurvrouw Jannie. We gingen op pad om bandheidelibellen te zoeken, dat hebben we drie jaar geleden ook eens gedaan. We waren tegen 6.00 uur op de afgesproken plek en een paar minuten later kwam de zon op. De locatie ligt eerst vrij lang in de schaduw. Dat heeft voor- en nadelen. Het voordeel is dat de libellen niet zo vroeg zijn opgedroogd en wegvliegen. Het nadeel is dat het licht wat beperkt is. Maar daar kunnen we wat aan doen door middel van (beperkt) flitslicht. En waarom zo vroeg? Dat is omdat de libellen dan nog bedauwd zijn, zodra ze zijn opgedroogd vliegen ze weg en dan wordt het een stuk lastiger fotograferen.

Na een tijdje rondstruinen en goed zoeken zag ik de eerste bandheidelibel. Het bleek een vrouwtje:

Even later zag Jannie de tweede, een mannetje:

Na de eerste foto van het mannetje was het even goed kijken voor de juiste compositie. Het is niet mooi als al die takjes in de weg zitten en het licht was vanaf deze kant niet zo mooi. Een tweede poging vanaf de andere kant:

We zagen ook een heidelibel, deze zat nog flink onder de druppels:

En een ‘gewone pantserjuffer’, die mag dan wel ‘gewoon’ in z’n naam hebben, het is toch een mooi beestje:

Nog een juffer, waarvan ik in eerste instantie de naam ‘tangpantserjuffer’ krijg als ik zoek op de soort. Dat is een zeldzame, dus dat zou bijzonder zijn. Naderhand bleek het toch om een pantserjuffer te gaan, maar niet de tangpantserjuffer.  De automatische soortherkenning had het er even moeilijk mee, misschien door al die druppels 😉

Tot slot nog een lantaarntje dat nog uitgeteld op een takje lag. Deze kon nog geen vleugeltje uitslaan van al de dauwdruppels:

Al met al waren we een paar uurtjes lekker buiten aan het fotograferen. Het is trouwens de moeite waard om de foto’s in het groot te bekijken. Vooral op de computer zie je dat beter dan op de telefoon. Klik op een foto en je kunt er doorheen bladeren.