Gelukkig breekt de zon weer door, letterlijk en figuurlijk. Schoonvader heeft de uitslag gekregen en er is niets verontrustends gevonden. Nu is het een kwestie van rustig herstellen en weer conditie opbouwen. Morgen mag hij naar huis na drie weken in het ziekenhuis te hebben gelegen. Goede Vrijdag heeft sowieso een diepe betekenis voor ons en voor dit persoonlijke lichtpuntje zijn we dan ook erg dankbaar.
Fijne Paasdagen allemaal.
De huurlens is inmiddels weer terug. Helaas kon ik er niet veel tijd aan besteden. Gistermorgen nog even vroeg opgestaan en bij de vogelhut geweest. Meer vogels dan twee wilde eenden en een geelgors heb ik niet gezien… Hier nog een paar foto’s die gemaakt zijn met de Canon EF 100-400 IS:
Een meerkoet
De (op 1 dag na) volle maan
Voor een excursie van de fotoclub naar Lauwersmeer heb ik een Canon EF 100-400 IS gehuurd. Maar de gezondheidstoestand van mijn schoonvader verslechterde donderdag plotseling zo, dat ik niet meegegaan ben. Het is nog steeds onzeker wat de hoofdoorzaak is en opnieuw is het wachten op allerlei uitslagen. Het vermoeden bestaat dat er een hardnekkige bacterie aanwezig is. Vandaag lijkt het weer iets beter te gaan en de medicijnen beginnen hun werk te doen. Wat de lens betreft ben ik om het huis zo tussendoor maar wat in de weer met het ding. Hij is best zwaar en ik gebruik hem dan ook alleen op statief. Om de goede instellingen te vinden en dan de scherpste foto’s te maken gun ik me eigenlijk niet genoeg tijd. Toch zijn er een paar foto’s inmiddels wel naar mijn zin:
Als merelman heb je het ook maar druk rond deze tijd van het jaar!
Vanmorgen stond ik in de kamer uit te kijken over het veld voor ons huis en was met de lens aan het scherpstellen op de bosrand in de verte. Daar lopen wel eens reeën maar ik zag ze niet. Toen zag ik daar op een weggetje tussen de landerijen door een fietser waar ik op richtte. Bij het terugkijken op het scherm zag ik drie reeën op de voorgrond, liggen ze dus gewoon een stuk dichterbij! Hemelsbreed moet het wel een paar honderd meter ver zijn.
Tussen de bedrijven door zat ik even met een kop koffie op het bankje bij de vijver. Als je even niet oplet zit alles in bloei, zo snel gaat het. De vissen hebben de winter goed overleeft en ik zag al weer drie groene kikkers en één bruine.
Ik zag een staartmeesje en een ander, heel klein vogeltje met een kort staartje. Het moet wel een winterkoninkje zijn geweest. Vergeten een foto te maken terwijl ik de camera in de hand had… nu maar hopen dat ‘ie nog eens terug komt.
De dikste kikker zat in elk geval mooi stil:
