We vervolgden onze route richting de Spaanse grens. Monsaraz was de plek van ons volgende hotel. De route erheen ging dwars door het gebied de Alentejo, wat betekent ‘over de Taag’.  De Taag ontspringt in Spanje en stroomt tot aan Lissabon waar de Taag uitmondt in de Atlantische Oceaan. We staken de Taag over bij Santarém:

Op de website van de ANWB las ik: ‘Je moet wel van verre einders en oneindige horizonten houden om de Alentejo op waarde te schatten. Er zijn meer geiten en schapen, meer kurkeiken en olijfbomen dan mensen. Maar de steden en dorpen hebben door hun Moorse uitstraling en blinkend witte huisjes een ongelooflijke bekoring’. Nou, wij houden er wel van! Verre einders zijn we thuis wel gewend in ons mooie Drenthe. Deze dag was één van de mooiste omdat we door een schitterend gebied zijn gereden. Het was in een paar uur te doen maar wij maakten er een dagtocht van. Onderweg genoten we van mooie uitzichten en we zijn dan ook vaak even gestopt om te genieten en foto’s te maken:

Naast de vele olijf- en dennenbomen zagen we de prachtige kurkeiken nu ook eens van dichtbij:

Ik vind deze bomen erg fascinerend! De naam zegt het al: kurk. Kurk is een bijzonder product en als je het in je handen krijgt, denk dan eens terug aan hoe dat product is ontstaan. Want voordat jij een product van kurk in je handen hebt, zijn er heel wat jaren verstreken! Een kurkeik is namelijk al zo’n 20 tot 25 jaar oud voordat de schors voor de eerste keer kan worden geoogst.  Dat oogsten wordt al vele honderden jaren gedaan en het is een traditioneel ambacht.

Op elke stam van een kurkeik waar ooit de schors van is geoogst, staat een cijfer. Op bovenstaande boom is dat een nul. Dat wil zeggen dat de schors van deze boom voor het laatst is geoogst in 2010. Er zijn minstens 9 jaren nodig voordat de schors voldoende is aangegroeid om opnieuw te kunnen worden geoogst! De bomen kunnen zo’n 200 jaar oud worden. Kurk is een ontzettend duurzaam product, warmte-isolerend, elastisch, antistatisch, geluiddempend, licht van gewicht en recyclebaar. In Portugal kom je trouwens niet gauw een wijnfles tegen met een schroefdop! Kurkeiken zijn ook beschermd en zonder toestemming van de regering mogen ze niet worden gekapt of verplaatst. We hebben kurkeiken gezien met allerlei cijfers er op:

De stammen van de kurkeiken waarvan de schors dit jaar is geoogst, zijn heel mooi roodbruin:

Je kunt in Portugal natuurlijk ook veel mooie vogelsoorten spotten. Maar deze vakantie hadden wij niet specifiek daarvoor gepland. Als we wat leuks zouden zien was dat mooi meegenomen, dat was ons motto. We zagen op de elektriciteitsdraden veel zwaluwen en ook een roodborsttapuit. Verder wat Turkse tortels en bij het hotel in Monsaraz liet een kleine zwartkop zich mooi zien:

Het hotel in Monsaraz was voor slechts 1 overnachting geboekt. Dat was achteraf jammer want het was een prachtige omgeving en daardoor eigenlijk te kort. Daarbij kwam dat ik juist hier last kreeg van enorme buikkrampen (en het daarbij passende gevolg genaamd reizigersdiarree). Erg balen. Maar met loperamide kom je een heel eind. Monsaraz ligt bij een groot meer, het Alqueva stuwmeer, aan de Spaanse grens en het meer staat bekend om de donkere nachten waardoor je prachtige sterrenhemels kunt zien. Dat ging mij nu niet lukken. We onthouden dit gebied wel! De temperatuur was hier rond 38 graden, heerlijk! Een beetje wind er bij en het was totaal niet zo benauwd als in ons eigen land. Omdat ik niet fit was is Teijo alleen het kastaal gaan bekijken. Ik bleef op de parkeerplaats en heb met mijn telefoon een panorama gemaakt richting het meer:

Het stadje Monsaraz hebben we dus ook niet kunnen bezoeken, wel zagen we de mooie witte huisjes liggen op de heuvel vanaf de parkeerplaats bij het kasteel:

Monsaraz is een middeleeuws dorpje en de heuvel is 342 meter hoog. De rivier Guadiana stroomt er langs en dat is gelijk de grens tussen Portugal en Spanje. Ik heb er nog wel een mooie kuifleeuwerik gespot:

Hij zat luid zingend op een muurtje en ik heb echt even van z’n zang genoten: