Soms heb je van die dagen… kreeg vanmorgen het bericht dat een buurman van ons gaat sterven. Hij was al lange tijd ziek maar de laatste weken ging het hard achteruit. Vorige week hebben we afscheid van hem genomen en daarna zwaaiden we nog wel eens voor het raam. Een tijdje terug hadden we het met hem over kennis van vogels. Toen vertelde hij het grapje dat Amsterdammers slechts twee soorten vogels kennen: sijsjes en drijfsijsjes….  Terwijl ik daar aan denk en mij een kop koffie pak, zie ik dit:

een sijssie…. ik zie het maar als een laatste groet…

Terwijl ik door de berichten van mijn blog zat te bladeren, dacht ik ineens weer aan mijn eerste blog van dit jaar. Je weet wel (als je meeleest), over mijn goede voornemen. Eventueel kun je het hier alsnog lezen.  Er zijn nu drie maanden voorbij en ik heb zowaar wat resultaat geboekt: -7 kg. Dat kreeg ik te horen bij de longarts waar ik inmiddels volledig door de molen ben gehaald. Resultaat van al die onderzoeken is dan dat ik nu weet dat ik zowel astma als slaapapneu heb. Best wel even balen eigenlijk, voor de astma heb ik een inhalator gekregen. Daarmee ben je weken onderweg om een goede dosering te vinden. De slaapapneu weet ik sinds een week. Hiervoor krijg ik een apparaatje wat mij gaat triggeren als ik op de rug dreig te gaan liggen tijdens mijn slaap. Ben benieuwd…

Verder kamp ik al vier maanden met een slijmbeursontsteking in een heup. Ontstaan door overbelasting, heb te veel gedanst voor mijn doen. Denk je dat je goed bezig bent door meer te bewegen… Na fysiotherapie ging de pijn wat weg (stijve spieren die over de heup lopen waren weer los). Het is verstandig om het rust te gunnen hoorde en las ik. Voor mijn gevoel heb ik dat best gedaan, maar ja, als het langer duurt probeer je toch wat dingen uit. Dat heb ik dus geweten. Wij waren in Scheveningen voor musical The Lion King. Natuurlijk ook even naar het strand geweest, ik moet toch echt de zee zien als ik er zo dichtbij ben. Thuis zag ik bij toeval op mijn telefoon dat we 4,5 km gelopen hadden (ik dacht zo’n 2 km). Dat kon mijn heup niet aan. Dus ik zit weer even op de rem.

Voorlopig dus niet op stap in de natuur. Gelukkig kan ik me prima vermaken in vogelhutten en in eigen huis en tuin.

Ik realiseer mij vaak dat al mijn ongemakken heel lastig zijn. Maar als je van dichtbij meemaakt dat mensen de ziekte hebben waar ze niet van kunnen genezen, dan wordt je er even goed bij bepaald… Ook mijn lieve fotovriendin is ernstig ziek. We hadden al weer plannen om, nadat we beide geopereerd waren vorig jaar, dit jaar weer op stap te gaan om samen te fotograferen. Het lijkt er op dat het niet meer gaat lukken. Ook al schijnt momenteel de zon, de wolken er omheen zijn donker.