“Selfie zonder gezicht”. Een lastige opdracht want ik ben niet zo van de selfies. Ik had al meerdere pogingen gedaan maar geen enkel resultaat was naar mijn zin. Daarbij kwam dat ik het ook weer vergeten was waardoor mijn opdracht van week 10 dus bijna een week te laat online komt. Maar alsnog, mijn selfie zonder gezicht:
“Jeugdherinnering’.
Dat is het onderwerp van deze week. Gelijk schoot mij wat te binnen uit mijn jeugd. Nu er overal ijs ligt en er ook op het kanaal waarlangs ik ben opgegroeid wordt geschaatst, dacht ik al gauw terug aan de ‘houtjes’ waarop ik het schaatsen ooit geleerd heb. Het zijn niet exact dezelfde natuurlijk. Maar mijn ega bewaart ‘alles’ dus een paar houtjes toverde hij zo tevoorschijn!
De ondergrond is het ijs van onze vijver, even voor de sfeer. Schaatsen vind ik prachtig, om te zien, maar vroeger ook om zelf te doen. Nu waag ik mij niet meer op schaatsen. De laatste keer dat ik op het ijs stond een aantal jaren geleden, klapte ik achterover. Ik durf het niet meer aan. Afgelopen week zijn we met de kleinkinderen naar de ijsbaan geweest. Heel leuk om die sfeer weer te proeven. Zij leren het niet meer op houtjes maar op van die dubbele ijzers. Wel zo stevig.
Deze week een lastig onderwerp hoor: ‘Een slechte gewoonte’. We hebben er thuis uitgebreid over gesproken ha ha. Maar dat laat ik maar achterwege, ik houd het bij datgene wat in mij opkwam en waarvan ik weet dat het eigenlijk anders moet. Ergens irriteert het mij ook maar toch kom ik er niet altijd direct aan toe: het aanrecht opgeruimd houden! Dat is een slechte gewoonte van mij.
Ik doe de vaatwasser aan, hij piept als hij na een poosje klaar is en het volgende staat al weer klaar. Dat kan er dan zó in mits ik eerst het schone eruit haal en opruim. En daar wringt de schoen zeg maar, dat zijn veel handelingen die ik (soms bewust, soms onbewust) uitstel. Dus hier een foto van een slechte gewoonte:
“Huisdier(en)” is het onderwerp. Daar hebben we er maar één meer van, dus da’s niet moeilijk. Het is een Ragdoll kater, genaamd Ringo. In 2010 is hij bij ons komen wonen, toen was hij drie jaar en had al voor heel wat nakomelingen gezorgd. Daardoor mocht hij met pensioen en is bij ons terecht gekomen. De eerste jaren moest hij de aandacht delen met onze Lobke, een West Highland White terriër. Zij is een paar jaar geleden gestorven door ouderdom. Ringo is inmiddels ook een oudje geworden, hij wordt dit jaar dus 11 jaar.
Ringo heeft een auto-immuunziekte. Zijn neus gaat steeds kapot en dat ziet er heel naar uit. Voor de foto heb ik het een beetje bijgewerkt. Zijn huid raakt ook heel gauw geïrriteerd waar hij dan weer veel aan krabt en de huid weer stuk gaat. Vicieuze cirkel dus. Tot nu toe kunnen we het met een ontstekingsremmende zalf behandelen.
