In april ben ik een ochtend erg vroeg opgestaan en kwam om 5.30 uur in het Lofargebied. Het kan dan heel mooi zijn buiten. Eerst zag ik hazen en reeën:

Een roodborsttapuit zat al op de uitkijk:

Waar de zon opkwam dreef de nevel over het water:

Tegen 7 uur was het licht al heel anders en stond een knobbelzwaan in de zon:

Een veldleeuwerik zat op de grond:

En tot slot van het rondje een torenvalk op de uitkijk:

Een paar weken later waren er meer soorten vogels terug, zoals de gele kwikstaarten:

Kleine plevieren:

Rietzanger:

Rietgorsman op de uitkijk:

Tot slot nog een paar insecten die ik in de tuin zag, een vuurjuffer:

en als laatste deze keer een honingbij op allium:

Volgend blog verder met de foto’s van juni en dan loop ik al weer aardig in met de achterstand… 

Vandaag kreeg ik mail dat ik een nieuwe volger heb op mijn weblog. Erg leuk en bedankt voor het volgen! Dit herinnerde mij er aan dat ik er echt weer even voor moet gaan zitten. Het afgelopen jaar waren er nogal wat familieomstandigheden die ons erg bezig hielden. Een paar weken geleden overleed tot overmaat van ramp mijn zus na een kort ziekbed. Heel heftig allemaal en dan heb je ook wel even tijd voor jezelf nodig om de boel op een rij te houden. Vakantie ging niet door natuurlijk, nu richten we ons op het najaar. Tot nu toe hebben we wel twee weekenden met de camper kunnen pakken en hopen we dat deze maand ook nog te doen.

Naar buiten gaan zou een mooie therapie zijn maar ik kom er maar niet toe om op pad te gaan. Ik had echt zoiets van ‘laat mij’. Maar de zon schijnt veel en het leven gaat door dus ik moet ook weer stappen zetten. Zodoende vanavond aan de computer gaan zitten om foto’s voor dit blog weer te sorteren. Een mooie afleiding en ik heb er ook weer van kunnen genieten. Verder met de foto’s van april dit jaar:

Een winterkoning zag ik mooi zitten, dit was in Ter Apel:

In het Lofargebied een blauwborst:

Reebok:

en nog een reebok:

In eigen tuin kun je ook van alles zien, zo zag ik  deze grauwe schildwants:

Een roodborsttapuit bij zonsopgang:

Een vrouw rietgors:

en een paapje, een soort die ik lange tijd niet had gezien:

Inmiddels is het volop lente. Op dit moment van schrijven al weer Pasen. Wat hebben we mooie zonnige dagen gehad, heerlijk. Wij dachten goed door de coronapandemie te komen, maar het venijn zat ‘m in de staart en we kregen het alsnog. Maar gelukkig waren we er niet erg ziek van, dankzij de vaccinaties! Door omstandigheden zijn we verder veel thuis geweest het afgelopen half jaar. Binnenkort gaan we er eens even met de camper op uit. En af en toe ben ik weer op stap om vogels te spotten. Nu weer verder met de foto’s:

Vanuit de auto hoorde ik de kreet van een ijsvogel en tegelijkertijd zag ik ‘m over het water scheren. Hij ging zitten op een duiker en ik kon ‘m net op de foto krijgen zonder uit te moeten stappen… Dat was een mooi moment!

Een blauwe kiekendief vrouw:

Tijdens een van mijn rondjes watervogels tellen trof ik deze grote zilverreiger bij ons in de buurt aan het vissen. Ze zijn vaak erg schuw en vliegen snel weg. Deze had denk ik meer honger want hij trok zich niks van mij aan.

Ook zag ik op dit rondje een boomklever, luid roepend naar een partner:

Ik vind het altijd een fijn moment als ik de eerste veldleeuwerik weer hoor na de winter. Deze foto is flink uitgesneden want anders kreeg ik de windturbines er bij op. Het is haast schier onmogelijk geworden om een vogel in de vlucht te fotograferen zonder die lelijke turbines op de achtergrond…

Ter vergelijking de originele foto:

Hetzelfde geldt voor deze buizerd:

Gelukkig kan het ook anders, hier een graspieper op de grond:

Een vrouw grote zaagbek spotte ik in het Achterste Diep, een gebied dat vorig jaar is hersteld als onderdeel van het plan Beekherstel Paardetangen:

De liefde tussen de knobbelzwanen is ook weer opgebloeid:

Blauwborsten en grutto’s zijn weer terug:

En zo valt er weer veel te zien qua vogels. Het is een mooie tijd van het jaar als er weer allerlei soorten terugkomen uit hun overwinteringsgebied.

Laten we het hopen! Wat een rare tijd ligt er achter ons mensen, niet te beschrijven. Nou moet ik echt zeggen dat het ons persoonlijk niet zo erg geraakt heeft. Binnen zitten is voor mij geen straf, wij zijn niet ziek geweest gelukkig. Maar er zijn veel mensen erg de dupe geworden van de pandemie, dat is vreselijk. Laten we hopen dat het niet weer gebeuren zal op zo’n grote schaal. Alhoewel ik best wel tijd had, heb ik toch een hele poos hier geen blog geschreven. Ik ben af en toe wel even op stap geweest natuurlijk. Maar heb ook veel binnen gezeten achter de naaimachine. Dat is ook een hobby van mij en binnenkort maak ik daar een extra pagina van hier op mijn blog. Ik kan mij voorstellen dat niet iedereen gecharmeerd is van quiltpraatjes 😉

Ik pak de draad weer op waar ik was gebleven, eind 2021 en plaats de foto’s die ik hiervoor de moeite waard vind:

Te beginnen met een boomkruiper, die zagen we een keer toen we voor de camper zaten:

Een zuidelijke heidelibel heb ik in Frankrijk nog gespot, een nieuwe soort voor mijn album:

Wat we in Frankrijk ook veel zagen waren kleine zilverreigers, goed te herkennen aan de gele voetjes:

En koereigers, alhoewel ze hier bij een paard staan…

Dodaars:

Een jonge fazant:

Tijdens een fietstocht zagen we deze koe in het water staan:

En overal kom je ze tegen:

Muurhagedis:

Jan-van-genten vlogen langs de kust:

Roodborsttapuit vrouw:

en man:

Tapuit:

Kustsprinkhaan:

In oktober waren we nog even op Texel met familie. Het was geen mooi weer om vogels te kijken. Maar we zijn toch even op stap geweest om de zeer zeldzame Daurische klauwier te zoeken. Dat is gelukt. Deze vogel zat op behoorlijke afstand, maar het was een prachtige soort om een keer te zien en bovendien een mooie nieuwe soort voor mijn vogellijst!