Elk voorjaar kijk ik ernaar uit om weer een blauwborst te horen. Meestal eind maart is dat, zo ook dit jaar. Vorige week had ik al één gezien en gehoord maar die zat zo ver weg dat een foto maken niet eens lukte. Dus deze week probeerde ik het opnieuw en ik had geluk. Er zat een blauwborst man te zingen in het riet. Wat een genietmoment was dat weer. Ik kon veel foto’s maken omdat hij zich erg mooi liet zien. Hij kwam zelfs dicht bij m’n auto op het gras.
Kijk en geniet:
Wat gaat de tijd snel! Tenminste zo ervaar ik dat. De temperaturen zijn deze dagen ook wel erg lekker…
Afgelopen maand waren er toch wel een paar dingen vermeldingswaardig. Ten eerste een fotowedstrijd. Nou ben ik niet zo van de wedstrijden maar deze keer vond ik het wel leuk om mee te doen. Alhoewel het inzenden op zich al moeilijk was, want ik moest de keuze maken uit mijn eigen foto’s en welke kies je dan?? Dat vond ik erg lastig. Ik heb ingezonden voor de wedstrijd Groene Camera, de fotowedstrijd voor natuurfotografen uit Nederland en België. Tot mijn zeer grote verbazing kreeg ik bericht dat twee van mijn 15 ingezonden foto’s opgevallen waren bij de jury.
Het ging om deze foto’s:
Even later kreeg ik bericht dat de onderste foto met de kluten doorging naar de finaleronde en uiteindelijk terecht gekomen was bij de beste 10 foto’s in de categorie vogels.
Plaats 1 was winnaar, 2 runner up, daarna 5 eervolle vermeldingen en 8, 9 en 10 geen prijs maar wel bij de beste 10 van alle inzendingen in deze categorie.
Uiteindelijk had ik geen prijs, maar bij de beste tien van deze bekende fotowedstrijd…. Een mooie opsteker vind ik zelf. Als je de prijswinnende foto’s wilt zien, dat kan via deze link:
Verder zag ik op Instagram een artikel over de Zeearend. Er was een nieuw boek verschenen, geschreven door Nienke Beintema over de zeearend en Roegtv (van RTVDrenthe) vroeg volgers om hun ervaring met de zeearend en een foto in te sturen.
Nou was ik toevallig net een week daarvoor bij het Zuidlaardermeergebied geweest en had de zeearenden zien badderen in een sloot. Het was op grote afstand, maar ik heb die foto ingezonden met een stukje tekst.
Kort daarop kreeg ik bericht dat ik met mijn foto en verhaal het boek van Nienke Beintema over de zeearend had gewonnen!
Ook daar ben ik uiteraard heel blij mee.
Wat betreft de vogels ben ik niet zo heel veel op stap geweest. Het syndroom van Tietze zat mij weer een flinke poos dwars en dat beperkt mij erg. Ook mijn vingers willen niet altijd wat ik wil. Maar ik verveel me nooit. We zijn ook regelmatig samen op pad om te geocachen. Daardoor kom je ook veel buiten en in beweging.
Op een ochtend zag ik op het dak van de garage een sperwer zitten. Ik kon een foto maken, door het raamhor heen, dus de kwaliteit is niet best. Maar toch leuk:
In het Lofargebied zag ik regelmatig een man en vrouw blauwe kiekendief, prachtige roofvogels die zich deze winter goed lieten zien:
Tussendoor zijn we ook weer op stap gegaan met de camper. Die blogjes kun je lezen op www.wijcamperen.nl
Tijdens een fietstocht zag ik deze reebok, hij bleef nog mooi staan ook:
Veel vogels zijn weer in broedkleed en sommige soorten komen weer uit warmere oorden. Altijd mooi om weer een blauwborst te zien en te horen. Helaas nog geen foto kunnen maken, maar dat gaat binnenkort vast lukken.
Dit was het eerst weer.
Hierbij twee albums met foto’s van de afgelopen twee weken.
Kruiend ijs bij Stavoren aan het IJsselmeer
20 februari 2021:
IJs langs de Bocht van Watum bij Delfzijl
14 februari 2021:
Vorige week was ik op pad gegaan om eens uit te kijken naar een houtsnip. Deze soort leeft vooral in bossen en door hun schutkleur vallen ze niet op, maar tijdens perioden met sneeuw kun je ze gemakkelijker zien. Tenminste dat wordt geschreven. In de praktijk moet dat dan ook nog blijken. Nadat ik langs een kanaal een paar grote zaagbekken zag en had gefotografeerd, liep ik terug naar de auto en er kwam een wandelaar van de andere kant. Vlak voor de wandelaar vloog een vogel op en een eindje voor mij ging deze weer op de grond. Ik zag de lange snavel en dacht: hebbes: houtsnip. Maar het bleek een watersnip… Ook leuk, daar niet van.
Ook deze soort had het moeilijk tijdens de vorstperiode. Dus nog geen houtsnip gezien. De grote zaagbekken lieten zich wel goed zien:
In het Lofargebied kon ik van dichtbij een waterral fotograferen. Voorzichtig, van achter mijn auto, zag ik hem langs het ijs schuifelen.
Ook deze soort leeft meestal verscholen en het is gaaf om er dan één zo dichtbij te zien.
Een havik waande zich onbespied, half verscholen in de struiken. Natuurlijk ook op zoek naar iets eetbaars. De vogels hadden het moeilijk deze week!
Langs de randen van het gebied zijn stroken ingezaaid met bloemenmengsels. De akkervogels kunnen hier ook in de winter van profiteren. Het was wel een succes. Ik zag er altijd veel putters, kneutjes, vinken, groenlingen, geelgorzen en de laatste tijd ook veel kepen. Op de grond was met al die sneeuw niets te vinden, zo zag ik ze vaak bij de oude zonnebloemen:
Een torenvalk was boven het vinkenveldje aan het jagen, hij ging deze keer duidelijk voor één van de kleine vogeltjes:
Hij bleef het maar proberen, maar de kleine vogeltjes waren hem te slim af en hielden zich doodstil. Prachtig om te zien.
Afgelopen zaterdag was het weer tijd voor de maandelijkse SOVON-telling van watervogels, ganzen- en zwanen. Tijdens die telling zagen we dan eindelijk een houtsnip. Wat een mooi moment, en weer een nieuwe soort voor mijn lijst.
‘s Middags zagen we in Stadskanaal nog een mooie brilduiker vrouw:
Het was een mooie dag, zowel wat betreft het weer als de vogels. Zondagmorgen wilde ik graag naar de dijk bij Delfzijl omdat de vorstperiode snel voorbij zou zijn. Nog even kijken naar het ijs daar.
Maar eerst werd ik door mijn ega verrast met een Valentijnsontbijt. Wij doen eigenlijk nooit aan Valentijnsdag, maar dit was een leuke verrassing!
Het was bar koud daar op de dijk, maar wat was het mooi! Je zag een heel breed stuk met ijs, en vlak daar achter zag je het water langzaam stromen. Het hele landschap daar was heel erg indrukwekkend, ik hou er van!
We zijn nog even doorgereden naar de kwelder bij de Eemshaven. Ook daar was het erg mooi, koud en winderig ook. Er zat ineens een vogeltje voor ons op de grond, mijn ega zei: kijk ‘es… Ik maakte gelijk wat foto’s, het leek me een sneeuwgors. Maar het bleek een ijsgors. Zomaar weer een nieuwe soort:
Er vlogen veel groepjes kleine vogeltjes rond. Op het eerste gezicht lastig te bepalen welke het waren.
Op een gegeven moment ging er een groepje redelijk in de buurt op de grond zitten. Ik kwam tot de conclusie dat het fraters moesten zijn… die had ik ook nog nooit gezien!
Een haas leefde zich ook even uit:
Hij had in ieder geval de ruimte:
Drieteenstrandlopers, die je anders meestal in groepen op het strand treft, kwamen erg dichtbij:
Twee bonte strandlopers zaten kleumend bij elkaar:
en hierna hadden wij het ook wel gezien. Ik had nog gehoopt op strandleeuweriken maar die houden we nog te goed 😉
Al met al was het een prachtig weekend, we zijn heerlijk op pad geweest. Dat moest ik deze week flink bezuren, maar dat is dan niet anders. Het genieten en nagenieten was ook heel wat waard!
