In ons noordelijk dagblad las ik zojuist een artikel over “Boerenbont”, het al oude servies dat blijkbaar weer “hip” is geworden door het tv programma “Boer zoekt vrouw”.  Het trekt mijn aandacht omdat ik al sinds mijn jeugd (ongeveer 35 jaar dus al…) in het bezit ben van veel stukken serviesgoed van “Boerenbont” en het dagelijks gebruik.

Er staat: “… Niet dat boerenbont ooit weggeweest is. Maar boerenbont heeft wel een tijdje in een sneue hoek gezeten. Servies voor mensen met een overschot aan plattelandsromantiek en een gebrek aan smaak”.
Zo… nu weet ik mijn plaats. Bedankt “Rien van den Berg” dat je het even duidelijk op een rij hebt gezet.

Natuurlijk heb ik ook hier en daar wel opmerkingen gehoord van: gebruik je dat nu nog? Is dat niet ouderwets? etc… In de loop van de jaren heb ik best wel eens naar een “modern” servies gekeken. En (met tegenzin maar op aandringen van mijn huisgenoten) foeilelijke borden en kommen bij een groot Zweeds warenhuis gekocht.  Maar geen enkel servies kan in mijn ogen tippen aan mijn prachtige, altijd kleurrijke, fris en vrolijke “Boerenbont”. Een paar maanden geleden heb ik nog zes diepe borden gekocht, magnetronbestendig, want mijn ega eet elke morgen Brinta en dan mag het bord niet heet uit de magnetron komen. Doordat er van veel oude borden hier en daar een stukje afgestoten is in de loop der jaren, worden deze te heet om aan te pakken als je er in de magnetron iets in opwarmt, zoals de melk dus voor de Brinta (dát vind ík trouwens ouderwets: Brinta 😉 ).

Van vroegere buurvrouw mevrouw Harkema, die inmiddels al is overleden, kreeg ik bij hun verhuizing ook een aantal boerenbont borden. Een paar daarvan gebruik ik nog steeds. Nu ik er zo over nadenk, moet ik concluderen dat die borden inmiddels al wel zo’n 50 jaar oud kunnen zijn:

Inmiddels heb ik op een aantal stukken aan de onderkant gekeken, ik heb dus een paar hele oude stukken, gemaakt in Maastricht. Volgens de krant is vooral het zeldzame spul uit de Maastrichter fabriek van de familie Regout veel geld waard (misschien moet ik er eens mee naar “Tussen kunst en kitsch”). Verder heb ik wat stukken “by Boch” Belgium made for Royal Sphinx Holland en “Boch SA made in Belgium (alles handpainted en tegenwoordig detergent (=wasmiddel) proof, decor original).

Ik ben er trots op dat “mijn servies” nu weer zo hip is! Anderzijds heeft het ook een nadeel, want alhoewel ik de losse stukken altijd al aan de dure kant vond zijn de prijzen nu helemaal weer omhoog geschoten volgens de krant. Maar ik geniet er dagelijks van!