“Zoomburst” was het onderwerp voor deze week. Niet direct ‘mijn ding’ maar het proberen waard. Helaas is het eigenlijk mislukt, althans lang niet goed gelukt in mijn ogen. Wij waren met vakantie en ik heb de poging gedaan bij een vuurtoren. Door de harde wind lukte het niet goed en is dit het beste wat ik er uit kon halen:
Ik zal op een later moment een nieuwe poging doen…
‘Beweging’ was het onderwerp afgelopen week. Wat is er mooier dan spelende, bewegende (klein)kinderen. Met de Fiat500Club waren we afgelopen weekend in Borger voor het jaarlijkevenement. Zaterdag en zondag hebben we een tocht gereden, waarvan zondag een korte. Daarbij hebben we onze oudste kleinkinderen meegenomen achter in het Fiatje. Ze vonden het heel leuk. Na afloop wilden ze nog graag in de speeltuin en toen zag ik ineens de beweging. Mijn fotocamera lag nog in de camper, dus deze foto’s zijn met mijn iPhone gemaakt.
“Glas” is het onderwerp van deze week. Heel divers! Er schoten allerlei gedachten aan glas door mijn hoofd, vooral drinkglazen… Maar waar ik altijd van kan genieten is glas in lood. We hebben hiervan iets naast onze achterdeur. Ik heb het van buitenaf gefotografeerd, via de spiegel die buiten hangt (ook glas dus). Verder zie je op de achtergrond ook nog het glas weerspiegeld van het keukenraam. Dus eigenlijk 3 keer glas in één foto.
Voor week 34 was het onderwerp: water. Op zich is water natuurlijk doorzichtig, dus je moet er wat van maken om het te fotograferen. Je ziet van water vaak foto’s gemaakt met een lange sluitertijd. Het effect is dan dat het water enigszins op melk begint te lijken, witter en meer vloeiender. Persoonlijk houd ik daar niet zo van. Ik heb het wel eens geprobeerd maar ik vind het meestal erg onnatuurlijk. Neemt niet weg dat sommige fotografen er ware kunstwerken van maken. Ik heb mij beperkt tot onze eigen vijver. Even languit op de vlonder gelegen en mij verwonderd over de mooie weerspiegeling van de wolken op het water. Ook de struiken langs de vijver zag ik er op de kop in terug. Ineens viel mijn oog op een minuscuul beestje dat over het water liep. En zo dichtbij dat ik handmatig moest scherpstellen. De foto geeft de spanning van het wateroppervlak aan doordat je kunt zien hoe het beestje er overheen loopt. Onder water zie je nog wat waterpest.
Hoe langer ik keek, hoe meer ik zag bewegen. Zo ook een jong visje dat driftig aan het eten was van de wieren op de planten. Je kunt de zuurstofbellen zien die boven de waterpest opborrelen:
Tot slot nog een foto van onze grootste vis in de vijver, een koikarper die we al heel wat jaren hebben. Het lijkt of hij elk jaar groter wordt. Doordat het vijverwater erg helder is zien we hem vaak mooi liggen bij de bladeren van de waterlelie, wachtend op een prooi om te eten:
