Als ik dan toch voor dag en dauw wakker ben kan ik net zo goed naar buiten gaan dacht ik vanmorgen. En daar heb ik geen spijt van gekregen. Ik zag eerst een drietal hazen maar ze gingen niet mijn kant op. In het water zag ik een nog jonge knobbelzwaan. Het mooie licht en wat damp boven het water gaf echt sfeer.
Een groepje bergeenden stond nog te rusten maar ineens maakten ze een hels kabaal.
Ik keek wat rond en begreep toen hun onrust, er liep namelijk een vos! Maar de vogels stonden in het water dus de vos moest vanaf de kant toekijken. Dat is het mooie van vogels, dat ze begrijpen dat ze op het water de grootste overlevingskans hebben…
Maar de vos leek een spoor te ruiken en keek eerst niet op of om.
Maar hij weet het: te ver weg…
Prachtige dieren zijn het toch!
Het is ronduit erg hoeveel foto’s ik hiervan heb. Achteraf veel “weggooien” ondanks dat ze wel bruikbaar zijn. Maar anders heb ik straks een nieuwe NAS nodig in huis 🙂
Een eenzame kievit. En dan ineens een hoop herrie en daar komen een paar nijlganzen. Die kunnen er ook wat van:
Toen liet zich een haas ook nog mooi zien:
Het licht veranderde steeds doordat de zon af en toe achter de wolken verdween. Het was een mooie sfeer vanmorgen.
Aan de overkant een koppeltje reeën:
Een prachtig kneu mannetje in voorjaarskleed, ik heb ook meerder foto’s dat hij ‘vrij’ op een tak zit, maar deze vond ik leuker:
Tot slot een geelgors vrouwtje met nestmateriaal:
Deze keer was ik weer eens naar de Veenhuizerstukken gegaan. Voor herhaling vatbaar.
Naar bed gaan terwijl vlak daarvoor je telefoon het begeeft. Je telefoon, waar je toch regelmatig gedurende de dag mee bezig bent, want ‘alles’ staat er op. Drie jaar ‘oud’ en al een paar reparaties gehad. En mij dan ineens in de steek laten door gewoon niets meer te willen… bah daar kan ik spinnijdig van worden. Maar ja, het zij zo. Gelukkig had ik nog een oudje liggen om even te gebruiken voor nood en mag ik verder niet klagen want vandaag komt er een nieuwe telefoon.
Vanmorgen was het plan om op tijd naar het Lofargebied te gaan. Iets later dan de bedoeling was kwam ik er aan en zag gelijk al een man bruine kiekendief op jacht.
Ik hoorde het geluid van roerdompen van verschillende kanten. Op een gegeven moment ook vrij dichtbij. Terwijl ik het statiefplaatje onder mijn lens wilde wisselen, wat niet lukte want ik had niet het juiste imbussleuteltje bij me, keek ik even op en wat denk je: komt een roerdomp recht op mij aan gevlogen! Van schrik laat ik de zak met schroefjes e.d. vallen in de auto, stap uit en maak nog gauw een foto. De eerste serie compleet onscherp. Uiteindelijk nog een paar op grote afstand. Maar ‘t is een roerdomp… Zo blijkt maar weer: altijd opletten en je ogen de kost geven. Maar vanmorgen wist ik al: dit is mijn dag niet. Zul je zien dat het de hele dag aanrommelt.
Terwijl ik zat bij te komen van de schrik van de roerdomp, hoorde ik ineens een vogelgeluidje wat mij de oren deed spitsen: blauwborst! Die had ik dit jaar nog niet goed gezien, wel op afstand, maar geen foto kunnen maken. Het duurde even voordat ik ‘m zag en dat op nog geen vijf meter voor mij!
We keken elkaar aan en hij hield acuut op met zingen. Wachtend wat ik ging doen. Ik bleef doodstil zitten natuurlijk, ondertussen foto’s makend. Ineens vloog hij op en ging naast mij in het gras zitten…
Daar pulkt hij een rups uit het gras…
Dat is een lekker hapje!
Het was hap-slik-weg rups. Daarna kwam de blauwborst steeds dichter bij de auto zodat ik volledig moest uitzoomen naar 100 mm.
Dank zij de blauwborst is mijn humeur een stuk beter 🙂
Samen met buurvrouw Jannie ging ik afgelopen vrijdag op zoek naar heikikkers. Rond deze tijd van het jaar, de paringstijd, zijn de mannetjes blauw gekleurd. Het duurt maar een paar dagen en alleen bij bepaalde weersomstandigheden. Je moet dus geluk hebben als je ze kunt spotten. Ik weet een plek waar een groepje heikikkers zit. Bij aankomst hoorde ik wel een paar keer het voorzichtig ‘plop plop’ geluid van een mannetje. Daarna helaas niet meer en we hebben er ook geen enkele gezien. In het gebied wandelden ook wat mensen met honden en ook liep er een schaapskudde met herderin en twee honden. De honden namen om de beurt een duik in het ven, tja dan kun je het natuurlijk wel schudden met heikikkers spotten.
Maar goed, we hebben wel weer vogels gezien uiteraard. Hier de foto’s:
mannetje roodborsttapuitvrouwtje roodborsttapuit
Het bankje was met het mooie weer regelmatig bezet.
Buizerd
Deze buizerd liet zich mooi bekijken.
Graspieper
Het was een mooi gezicht om de schaapskudde ineens tevoorschijn te zien komen op het oneffen terrein,
Door het tegenlicht was het erg lastig fotograferen.
De schapen hadden ook dorst:
Er moet toch altijd eentje de laatste zijn….
Na dit mooie tafereel zijn we uiteraard nog even door het Lofargebied gereden. Als eerste zagen we dit reebokje, ook weer in tegenlicht.
Reebok
Een eindje verder nog eens vier reeën, prachtige dieren zijn het toch. Afgelopen vrijdag heb ik een lezing over de wolf bijgewoond. Heel interessant. Het hoofdvoedsel van wolven bestaat onder andere uit ree. Wat dat betreft kan een wolf hier wel leven denk ik…
Vier reeën
Trouwens donderdagavond was er een lezing van IVN Borger-Odoorn over het Hunzedal, ook heel interessant. De lezing werd gegeven door Geert de Vries, bekend als natuurkenner en -fotograaf. Via IVN afdelingen kun je dus heel veel leren over de natuur in je eigen omgeving. Ook in onze gemeente Borger-Odoorn is een vereniging actief. Kijk maar eens op de website.
Een bruine kiekendief was aan het jagen en rietgorzen zaten elkaar achterna tussen de lisdodden. Grauwe ganzen zijn volop aanwezig in het gebied. Veel zitten al op het nest maar sommige zijn nog luidruchtig heen en weer aan het vliegen.
Grauwe ganzen
En dan ineens hoor je ze: grutto grutto grutto grutto grutto… We zagen een groep van zo’n 15 grutto’s. Ik hoop dat ze in het gebied blijven en jongen krijgen. Wat ik geleerd heb op de lezing van IVN is dat jonge grutto’s direct hun eigen voedsel moeten zoeken en ook dat ze volledig afhankelijk zijn van insecten!
Grutto’s
Aan het eind van de dag heb je hier erg te kampen met tegenlicht, daarom vind ik het ‘s morgens mooier. Maar zo heeft het ook wel wat eigenlijk.
Buizerd
Aan de andere kant van de weg, in het betere licht, zat een buizerd een prooi te plukken op de grond. Even later zocht een ander buizerd het hogerop.
Om nog even terug te komen op de titel van dit blog: heikikkers gezocht… ik heb ze niet gevonden. Ik ben zondagmiddag nog een keer gaan kijken en luisteren, maar hoorde of zag ze niet. Helaas. Volgend jaar maar weer opnieuw proberen!
Mijn buurvrouw mag ook graag fotograferen en zo af en toe gaan we samen in de buurt op stap om leuke onderwerpen in de natuur te fotograferen. Het komt er meestal op neer dat we hoofdzakelijk vogels fotograferen, maar je weet nooit wat je tegenkomt. Afgelopen zijn we zelfs twee keer op stap geweest. Hier de foto’s van afgelopen woensdag.
BuizerdRietgorsVeldleeuwerikGraspieperDeze graspieper zoekt het hogeropHazen
We zagen hier een stuk of zes hazen aan het rammelen. Meer over dit gedrag kun je lezen op de website van de Zoogdiervereniging.
Bruine kiekendief man
De bruine kiekendief man zweefde ook weer over het riet. Maar hij was niet alleen. Een vrouwtje van de blauwe kiekendief dulde hem niet in haar territorium en ze waren flink achter elkaar aan aan het jagen.
Rechts het vrouwtje van de blauwe kiekedief Bruine kiekendief man en blauwe kiekendief vrouwReeën Watersnip
Deze watersnip dacht dat ik ‘m niet zag, hij bleef een hele poos stil zitten. Maar doordat een paar soortgenoten wegvlogen bleef ik kijken want vaak zitten er wel meer.
