Vanmiddag tegen half zes zag ik dat er een mooie zonsondergang aan leek te komen. Omdat we nog in de auto zaten vroeg ik mijn ega “door het veld” naar huis te rijden… Nog voordat ik de zonsondergang goed en wel bekeek zag ik ze:
Twaalf reeën!!! Ik las dat een kudde reeën een “sprong” genoemd wordt. Dit is in mijn ogen een kudde… zo dicht bij huis, daar wordt ik stil van.
Het zal weer veujoar worden… dat liedje van Ede Staal speelt door mijn hoofd als ik even de tuin in loop en de vogels hoor zingen… in de verte een houtduif.
De zon schijnt weer, heerlijk!
In de struiken zat een koolmeesje zich helemaal op te poetsen en te poseren.
en de mussen zitten met z’n allen te kwetteren alsof ze elkaar heel wat te vertellen hebben. Het voederhuisje is nog steeds in gebruik, dagelijks gooi ik er een paar handen strooivoer in:
De reigers hebben het niet gemakkelijk deze winter. In Stadskanaal zag ik deze reiger bij een vijver. Gelukkig was er een wak zodat hij in ieder geval een poging kon doen een vis te vangen.
Op het Stadskanaal kan worden geschaatst, dat kan lang niet elke winter. Het levert altijd weer mooie plaatjes op:
De griep is voorbij (bedankt voor de beterschapswensen!) en de sneeuw is hier ook weg.
Voor onze poes (18 jaar oud!) reden om maar eens weer de neus buiten de deur te steken…
De afgelopen week heb ik dus geen foto’s gemaakt. Vorig weekend nog wat met de macrolens geëxperimenteerd. Veel foto’s maar weinig naar m’n zin… ik had namelijk een doosje gevonden met daarin een paar hele kleine bolletjes. Ook zat er een soort turftablet in het doosje met een mini bloempotje. Volgens de symbolen op het doosje zou het een plantje moeten worden. Dus dat heb ik eens uitgeprobeerd. Na een paar dagen begon het al te groeien en inmiddels zijn het echte “klavertje vier”- plantjes. Nu maar hopen dat de klavertjes 4 geluk brengen!
