Laatst waren we in Scheveningen om de musical “Mary Poppins” bij te wonen. Omdat het verkeer meezat (we waren met vier bussen) hadden we nog een uurtje over en wat doe je dan in Scheveningen? Juist… naar het strand. Als ik de zee ruik dan ben ik weg! Mijn neus achterna, heerlijk is dat!! Verheug me ook erg op een paar dagen Texel over een aantal weken. Ik was nog nooit eerder op het strand van Scheveningen geweest. Met mijn IPhone maakte ik deze foto’s:
Trouwens de musical was schitterend!
Op de dag dat we uit Zwitserland vertrokken zijn we via de Furkapas gegaan waar we de RhĂŽnegletsjer bekeken hebben en een ijsgrot. Thuisgekomen dacht ik alle foto’s op mijn computer te hebben gezet, overgezet van de laptop. Maar ik miste steeds de foto’s van de laatste dag. Ik baalde enorm want je wilt gewoon alle foto’s bewaren… Ons vakantiealbum is al klaar en gelukkig had mijn ega ook foto’s van de Furkapas en zo. Ik dacht dat ik in een vlaag van verstandsverbijstering de foto’s op mijn geheugenkaartjes overschreven had, heb zelfs nog met een programmaatje geprobeerd verloren foto’s terug te halen… nee dus. Niets van die laatste dag gevonden. Totdat ik vandaag voor mijn werk de laptop nodig had en wat staat er op mijn bureaublad…. de foto’s van Zwitserland, gewoon allemaal!! Heb ik die laatste dag dus gewoon niet overgezet… Hoe dom kun je zijn… soms snap ik mij zelf niet đ
Maar gelukkig heb ik ze! Hier even een impressie:
Links onder in het rotsige gedeelte zie je het het begin van de RhÎne, daar ligt de gletsjer waarnaar we op weg waren. De bochtige route zie je in het groene deel.
Hier kijken we terug op de weg die we daarnet gevolgd hebben. Je merkt dan ook goed dat je steeds hoger komt en ziet in de verte de wolken ter hoogte van waar je staat. Een mooi gezicht.
Hier zie je hoe de RhĂŽne, de rivier die we woest stromend door heel Wallis tegenkwamen, als een klein stroompje smeltwater ontstaat. Een prachtig gezicht en geluid! De plas in het midden van het grijze deel is dus het eerste smeltwater van de gletsjer, het enige deel wat niet meer bevroren is.
Hier kun je het beter zien, rechts de kap ijs met nog een laagje (vuile) sneeuw, daarvoor de plas smeltwater en links het begin van de RhĂŽne.
We hebben de ijsgrot hier bezocht, elk jaar wordt deze opnieuw uitgegraven. Via deze link kun je er meer over lezen. Het is interessant te weten dat deze gletsjer per dag 10 cm “wandelt”…
Hier gingen we naar binnen…
Binnen in de gletsjer…
Het was erg bijzonder om deze kleur blauw rondom je te zien, variërend van licht naar donker.
De kou viel erg mee, we hadden natuurlijk wel een sweater aangedaan, het verschil met de buitentemperatuur was best groot. Rondom ons hoorden we een apart gesuis, met daar doorheen het geluid van smeltend water… druppels vielen dan ook overal van het ijs naar beneden. Op een bepaalde manier vond ik het best wat griezelig, maar heel mooi om meegemaakt te hebben.
Weer buiten gekomen keek ik met nog meer ontzag terug op de gletsjer. De bovenste laag is sneeuw en na ongeveer 30 cm begint de ijskap. Die zie je door de geulen heen blauw opschijnen. Hier zijn wij dus binnenin geweest!!
Op deze foto kun je het nog beter zien. Ontzagwekkend!
Nagenietend bij de auto kwam er een grote wolk aandrijven, over ons heen… Dus stonden we een poosje in de mist.
Tot slot nog een echte Zwitserse koe, hiermee eindigt mijn reportage:
Vandaag zijn we, omdat het mijn laatste vakantiedag was, naar het Lauwersmeergebied gegaan. In eerste instantie om vogels te kijken in een aantal vogelhutten. Maar de vogels bleken erg ver weg, te ver in ieder geval om ze fatsoenlijk op de foto te kunnen krijgen. Op een enkele uitzondering na.
Wat we wel hebben gezien is een kudde konikpaarden:
Dinsdag zijn we met een lift (cabine) omhoog gegaan naar de CrĂȘt du midi, de berg waar we vanuit Vercorin van opzij naar keken.
De lift gaat tot een hoogte van 2300 meter en dan kom je op een plateau. Van daaruit kun je een aantal wandelroutes lopen.
Ook hierboven zagen we weer veel vlinders en mooi bloemetjes. Ik zal ze later nog eens allemaal uitzoeken en in een album plaatsen. (naschrift: vlinders zijn te zien in dit album)
We zagen “dichtbij” wat sneeuw liggen. Het was optisch bedrog, want het bleek nog een heel eind. Onze route leidde ons er dicht bij langs. Wanneer raak je nou sneeuw aan in juli?? We hadden niet verwacht dat we er bij konden komen, helemaal niet als ongeoefende “bergbeklimmers” en af en toe viel het ook niet mee maar het is gelukt:
Dit was een mooie gelegenheid om het water weer wat te koelen.
Een vogel die hier veel voorkomt is de notenkraker, een kraaiachtige. We zagen er een aantal vliegen en op een afstand zat deze in een boom:
Eén vlinder laat ik vast zien, ik vind het zelf een hele mooie vlinder en ben blij dat ik er een foto van kon maken, de koninginnenpage:
wordt vervolgd…
