Omdat er gewaarschuwd wordt voor harde wind dacht ik aan mijn schuiltentje. Die weegt op zich niet veel dus het is handig om ‘m dan even op te klappen. Maar voordat ik dat deed ben ik er nog een half uurtje in gaan zitten. Je weet nooit wat in beeld komt, ook al is het geen mooi weer. Ik voer de vogels elke dag en zie ze vanuit het keukenraam af en aan vliegen. Vanuit mijn schuiltentje is het altijd even genieten. Vandaag zag ik eindelijk het mannetje vink dichterbij.
Er waren zes koolmezen die om de beurt op de stok zaten en voer uit het huisje haalden. De zonnepitten nemen ze mee en peuteren ze in de bosjes op.
De merelman was ook in beeld. Grappig hoe de druppels van de regen op z’n veren blijven liggen. De blauwe achtergrond komt van een dekzeil dat over een deel van de oude schuur hangt.
De pimpelmezen vlogen ook af en aan. Deze keer met z’n vieren.
Het valt niet mee om je kapsel op orde te houden met die harde wind:
In de heg zat een ringmus te lawaaien. Later zag ik de rode kater van de buren lopen. Dus daarom had die mus zo’n kabaal. Hij stak de hele groep er mee aan.
Ik hoop op nog een beetje winters weer met een mooie blauwe lucht…
