Onderweg op Kreta kom je verschillende vergezichten tegen:
Zeezicht,
heuvelachtig,
en veel rotsen en hogere bergen.
Uiteraard zagen we heel veel olijfbomen, grote plantages zelfs. Olijfolie is immers het grootste exportproduct van Kreta.
Palmbomen zijn er ook, die geven je echt het Mediterraan gevoel!
Je moet ook niet raar opkijken als er ineens schapen op de weg lopen. Hier lopen er twee op een pad in de bergen, ze komen zo maar uit de struiken. Maar je hoort ze wel want de meeste schapen (én geiten) hebben een bel aan hun halsband. We hebben ook midden in een kudde schapen gestaan, toen ze ons voorbij waren kwam er een oude man aansjokken. Het was te schemerig om er een foto van te maken, helaas.
Wat opviel aan de oudere vrouwen op Kreta was, dat ze allemaal in het zwart gekleed gingen.
Ter afsluiting van onze tweede dag hebben we onderweg gegeten op het terras van een vrij groot restaurant.
We zijn terug van 8 dagen Kreta. Voor het eerst gevlogen en wel vanaf Eelde. Voor ons een half uurtje rijden, dus lekker dichtbij en veel gemakkelijker dan via Schiphol. Nadeel van Eelde is de korte start- en landingsbaan zei men. Maar wij kennen het verschil niet, dus waarschijnlijk hebben we wat dit betreft het ergste meegemaakt ;-). Ik heb behoorlijk hoogtevrees, durf eigenlijk altijd wel overal op, alleen gaat dat niet goed: ik word duizelig, misselijk en het zweet breekt me uit. Ook mijn ega heeft er last van, maar dan meer van knikkende knieën… Maar… men zei dat je er in een vliegtuig geen last van hebt. “Wie niet waagt wie niet wint”, dus wij trokken de stoute schoenen aan en gingen met het vliegtuig op vakantie. Ik had Kreta uitgezocht omdat ik daar ooit prachtige foto’s van gezien had: blauwe zee en witte huisjes, ook het klimaat sprak mij aan. Want, door de artrose voel ik mij het best in een warme omgeving. We waren goed voorzien van oordopjes tegen de luchtdrukverschillen, die dopjes hebben goed geholpen.
Het opstarten vanaf Eelde ging inderdaad vrij snel, schuin omhoog. En wel zo snel, dat ik van schrik niet meer naar buiten durfde kijken want de wereld draaide onder mij door. Een licht gevoel van paniek overviel mij wat ik weer snel onder controle kreeg. Met een schuin oog gluurde ik naar mijn ega en die keek ook knap benauwd. Het duurde gelukkig maar even en toen durfde ik al voorzichtig weer naar buiten te kijken.Wauw!! Wat ziet de wereld er hier boven mooi uit… de echte hemel kon ik niet zien 😉 maar het was een heel speciaal gevoel…
Boven ons kikkerlandje was het behoorlijk bewolkt, maar af en toe zat er een gat in de bewolking en zagen we live een soort “Google maps” onder ons.
Zicht op Roermond
Onze plek in het vliegtuig was pal achter een vleugel. Volgens ingewijden niet de meest gunstige plek omdat je dan elke beweging die het vliegtuig maakt, ook ziet gebeuren. Nou inderdaad, als je daar op let is het soms best even slikken. Maar het went wel en soms leverde het ook wel mooie plaatjes op :
Onze eerst landing was al na een half uur, want we gingen via Maastricht. Daar stapten vakantiegangers uit en kwamen er nieuwe vakantiegangers weer bij. Al met al een oponthoud van bijna een uur.
Airport Maastricht-Aachen
Vanuit Maastricht zit je natuurlijk direct boven Duitsland, het gaat best snel met een vliegtuig en je hebt al gauw geen idee waar je bent.
Maar bij deze foto denk ik dat we daar de Bodensee zien:
Op bezoek bij familie in een mooi oud Gronings dorp zagen we vanuit de tuin een eekhoorn. Het diertje is er een vaste bewoner en ik had het geluk om er foto’s van te kunnen maken. Hij zat steeds dicht bij een rand met bomen zodat hij bij de minst of geringste bedreiging in de bomen kon vluchten. Zodra de kust weer veilig was schoot hij naar beneden en begon in het gras te zoeken naar eikels die hij in de herfst daar verstopt had.
Op het laatst nog, tegen het licht in, kreeg ik ‘m vlak voor me in beeld:
