Vrijdagmorgen zag ik een vogel driftig in een appel zitten te pikken. Ik had wat appels op de zonnewijzer gelegd en af en toe zat er een merel bij. Maar dit leek mij niet op een merel…
Gauw de camera op het statief en naar buiten. Toen zag ik dat het een kramsvogel was:
Gelukkig kreeg ik ‘m nu beter in beeld dan de vorige keer.
Vanmiddag tegen half zes zag ik dat er een mooie zonsondergang aan leek te komen. Omdat we nog in de auto zaten vroeg ik mijn ega “door het veld” naar huis te rijden… Nog voordat ik de zonsondergang goed en wel bekeek zag ik ze:
Twaalf reeën!!! Ik las dat een kudde reeën een “sprong” genoemd wordt. Dit is in mijn ogen een kudde… zo dicht bij huis, daar wordt ik stil van.
Het zal weer veujoar worden… dat liedje van Ede Staal speelt door mijn hoofd als ik even de tuin in loop en de vogels hoor zingen… in de verte een houtduif.
De zon schijnt weer, heerlijk!
In de struiken zat een koolmeesje zich helemaal op te poetsen en te poseren.
en de mussen zitten met z’n allen te kwetteren alsof ze elkaar heel wat te vertellen hebben. Het voederhuisje is nog steeds in gebruik, dagelijks gooi ik er een paar handen strooivoer in:
Vanmorgen opnieuw een laag(je) sneeuw:
Ik had dit niet verwacht, de weersvoorspellingen waren wat tegenstrijdig. Nou ja, je moet er toch door. Dan maar wat langer onderweg. Hier in het noorden zijn we geen files gewend, maar vandaag was dat wel anders.
Vanmorgen anderhalf uur in de file gestaan/gereden bij Gieten…
