Voor wie het leuk vindt: vier foto’s van mij hangen ter expositie (en ook verkoop mocht iemand belangstelling hebben) bij het Welness Centre in Borger, afdeling fysiotherapie aan de IJzertijdstraat 11. Samen met nog drie medeclubleden van Fotoclub Borger-Odoorn. Voor deze expositie heb ik vier foto’s van vogels uitgekozen, het gaat om deze foto’s:
KluutLepelaarTjiftjafOoievaar
De foto’s zijn ingelijst in een aluminiumlijst met glas en in passe-partout. De expositie is zeker een aantal maanden, dus tijd genoeg om even te kijken 😉
We zagen in onze vakantie veel “vakwerk”, de muren van de betreffende panden zijn gebouwd met behulp van houten vakken.
Op internet staat te lezen:
Vakwerk is een historische bouwwijze om wanden te maken. Vakwerk bestaat gewoonlijk uit een stijl- en regelwerk van hout met een invulling. De stijlen van een vakwerkconstuctie maken vaak ook deel uit van de gebintconstructie. De invulling bestond oorspronkelijk uit vlechtwerk van wilgentenen, eik, vuilboom of hazelnoot dat werd bestreken met een mengsel van stro en leem. Het vlechtwerk bestond uit verticale houten staken die in gaten en sleuven in de regels werden bevestigd. Hiertussen werden vervolgens twijgen gevlochten. Later werd als invulling ook baksteen gebruikt. De techniek wordt voor nieuwbouw nauwelijks meer toegepast. Wat er van deze vakwerkbouw nog over is, bestaat voornamelijk uit historische gebouwen. In Nederland is het postkantoor in De Steeg een treffend voorbeeld.
Dit pand zagen we ook, apart detail vind ik hier dat het aan de onderkant smaller is dan aan de bovenkant. Je zou het voor de stevigheid andersom verwachten:
Veel luiken, maar vooral veel kleur! Veel gezelliger dan hier, vind ik.
We hebben gelogeerd in een hotel in de Elzas, dicht tegen de Vogezen aan. Van daaruit zijn we een dag de Vogezen ingetrokken en een andere dag hebben we een groot deel van de “La route des vins d’Alsace” gereden. De hele route is ongeveer 175 km lang en je komt dan door allerlei leuke dorpjes waar je het mooi vakwerk van de huizen kunt bekijken. Wat opviel was dat men heel goed voor de planten zorgde in de bakken aan de huizen. Ze bloeiden overal volop, een prachtig gezicht.
Hier hangen de rijpe druiven waar de heerlijke “Pinot noir” van gemaakt wordt. De donkere, droge rode wijn waar ik het meest van hou! Maar de witte druiven overheersen en men maakt hier dan ook enorm veel witte wijn die over de hele wereld bekend is. Net als de wijn uit de streken rond de Moezel trouwens.
Soms zie je in een straatje leuke hoekjes en als je op de details let dan zie je steeds meer:
In Frankrijk zie je de mooiste landschappen voorbij komen. Eerst wat heuvelachtig en verder richting de Vogezen wat meer bergachtig. Vergeleken met de Zwitserse alpen niet zo hoog, maar toch is 1200 meter een klim als je dat rijdt via haarspeldbochten met diepe afgronden naast je.
We zagen veel leegstaande (grote) huizen en ook restaurants. In tegenstelling tot hier, waar toch vaak gebouwen gesloopt worden, staat het daar leeg te verpauperen:
We hebben even naar binnen gegluurd, maar het was erg donker binnen doordat de luiken dicht waren. Er kwam een enorm muffige lucht door een gat in de deur. We zagen daar prachtige oude plavuizen doorheen….
We stonden hier op een plateau waar parasailers kunnen starten met vliegen. Op dat moment waren die er niet, er was haast geen wind.
