De vogelbescherming schrijft er het volgende over:

De zwarte ooievaar broedt voornamelijk in de uitgestrekte bosgebieden van Oost-Europa, maar broedt ook in delen van Zweden, Duitsland, Frankrijk en het Iberisch Schiereiland. Deze ooievaars overwinteren in Afrika, de meerderheid trekt daar naar het oosten. In Nederland wordt de soort uitsluitend op doortrek gezien en duikt steeds vaker op. In mei en in augustus worden de meeste zwarte ooievaars hier gezien. De soort staat symbool voor Plan Ooievaar, een concept dat halverwege de jaren tachtig is ontwikkeld door een aantal enthousiaste natuurbeschermers. Dit concept betrof plannen voor natuurontwikkeling langs het rivierengebied in Nederland en heeft al veel navolging gekregen. De Millingerwaard is een goed voorbeeld van zo’n natuurontwikkelingsplan.

De afgelopen dagen bleken 2 zwarte ooievaars in de omgeving te zijn waargenomen. Dan begint het bij mij te kriebelen, zal ik eens kijken? Wie weet… je kunt geluk hebben toch? Tegelijkertijd denk ik dan: ben ik nu een zogenaamde  “vogelaar”? Dat ook weer niet, want ik reis er niet stad en land voor af. Maar als het in de buurt komt, dan ga ik er als het even kan wel op af. Destijds met de kraanvogels is het gelukt, en nu dus weer! Ze zaten wel op grote afstand, je hebt dan niet de apparatuur om prachtige foto’s te kunnen maken. Maar de waarneming alleen al vind ik schitterend! met mij waren er nog vier heren op zoek, waarvan 1 uit (dé) Stad. Dat is dus een echte vogelaar 🙂 Je komt elkaar dan tegen “in het veld” met hetzelfde doel, grappig!

Samen met iemand van Staatsbosbeheer hebben we ze gevonden en konden we ze fotograferen. Prachtig om die vogels te zien!!