Deze week kreeg ik eindelijk de groene specht goed in beeld. En ook nog bijna in eigen tuin! Wij horen deze prachtige specht al een paar jaar in onze omgeving en soms zien we hem wegvliegen. Dus fotograferen ho maar. Het is geen nieuwe soort voor mij, ik heb al eens een jonge groene specht gefotografeerd en ook een oudere maar die foto’s waren niet zo mooi. Ik vind het geweldig als ik een dergelijke foto kan verbeteren! Mijn buurvrouw en ik houden de groene specht goed in de gaten. De buren hebben een groot grasveld waar deze specht graag in zit te wroeten. Zo heeft zij de groene specht al eens kunnen vastleggen. Maar nu had ik mazzel. Ik hoorde het lachende geluid terwijl ik aan de keukentafel zat. Ik pakte mijn fotospullen die altijd schietklaar liggen en liep naar de tuin. Voorzichtig keek ik over de heg en zag gelijk de groene specht zitten! Het is een vrouwtje, te zien aan de zwarte streep die van de snavel tot onder het oog loopt, bij de mannetjes is deze streep rood. Ze zat flink in het gras te wroeten maar o wat is deze vogel schuw, bij elk geluid kwam het koppie omhoog. Gelukkig kan ik met mijn camera zonder geluid schieten, dus kon ik ongestoord foto’s maken.
Zo had ik in een paar minuten een aantal mooie foto’s waar ik heel blij mee ben!
Inmiddels zijn ook de rietzangers terug en ze laten zich goed horen. Het is vaak lastig om ze te zien want ze zitten meestal tussen het riet. Met hun schutkleur die de tinten van riet heeft valt het dus niet mee. Maar soms vliegen ze even op en zoeken een hoger punt. Toen kon ik deze foto maken:
Maar het mooist is toch gewoon tussen het riet:
De brede lichte wenkbrauwstreep die zo kenmerkend is voor de rietzanger is hier goed te zien.
Tweede Paasdag trof ik eindelijk eens een bonte vliegenvanger. In tegenlicht maar hopelijk kan ik dat nog een keer over doen. Mijn eerste ‘nieuwe soort’ dit jaar, nummer 226 op mijn lijst!
Op een niet nader te noemen locatie (om verstoring te voorkomen) zagen we jonge vosjes. Wat mooi om te zien! Er lag eentje te slapen en we dachten : wat ligt daar… draait ‘ie het koppie om…
Even later zat hij rechtop toen een vlinder om hem heen vloog:
Net als jonge katjes sprong ook dit vosje op alles wat bewoog.
Dan denk je: waar 1 jong is, zijn er vast meer… en ja hoor:
Vosje 1 trok zich terug, hoe schattig dat koppie daar tussen het onkruid:
Even later waren er twee bij de nestingang aan het spelen:
En het eerste vosje zocht het vertier wat hogerop:
In totaal heb ik er drie gezien, ik hoop dat ze gezond en sterk worden!
We kwamen zaterdag aan op Norderney, een Duits Waddeneiland. We waren benieuwd hoe het daar zou zijn in vergelijking met onze eigen Waddeneilanden. Het eilandgevoel is heerlijk, daar houden we van. Maar uiteindelijk concludeerden we wel dat het bij ons beter toeven is. Dat heeft meerdere oorzaken: we vonden de mensen gemiddeld erg onvriendelijk, fietspaden zijn er niet of in combinatie met wandelpaden en het ontbreekt er ook aan gelegenheden om eens even een kop koffie te nuttigen. Maar de natuur was er prachtig, daar waren we het ook over eens! Hieronder een fotoverslag van het vervolg van het vorige blog:
Ook in Noord-West Duitsland zagen we veel koolzaadvelden, dit is bij Rysum in de buurt van Emden.
Het is bijna een uur varen vanaf Norddeich. Je ziet Norderney steeds goed liggen met de vuurtoren goed in zicht.
De Duitse Waddeneilanden staan vooral bekend als kuuroorden vanwege de pollenarme en zuurstofrijke zeelucht en het mineraalrijke zeewater. Er komen veel mensen met allergieën en huidaandoeningen naar de eilanden voor een kuur en er is dan ook een aparte kliniek voor. Aan de ene kant van het eiland is vooral bebouwing, de natuur is aan de andere kant. We bezochten tijdens een fietstocht eenmalig het strand aan de Noordzee.
Voor de rest fietsten we vooral door de duinen langs de oostgrens en de Waddenzee. Daar was een fietspad over een dijk waarbij je aan weerskanten de vogels kon bekijken maar vooral ook horen. De scholeksters waren bijzonder luidruchtig! Verder waren er honderden brandganzen, grauwe ganzen (die al veel jongen hadden) en wat rotganzen. Terug bij de camper ‘s avonds zaten er veel zanglijsters op het veldje achter de camping. Teijo heeft daar zelfs een beflijster gezien en (op de rug) gefotografeerd, maar het witte befje was nog zichtbaar. De lijsters waren duidelijk op trek. We zagen nog een poos een buizerd zitten met een kraai als gezelschap en daarna werd het al gauw donker.
Zondagochtend vroeg heb ik een rondje gelopen door de duinen achter de camping. Het licht was mooi en er zongen veel vogels. Eerst zag ik een konijntje in het vroege zonlicht:
Al snel hoorde ik mijn eerste braamsluiper van dit jaar. Het was even zoeken want ze zijn goed in verstoppertje:
Even later een fitis:
Groepjes scholeksters vlogen luid krijsend door de lucht:
Vanuit een ooghoek zag ik ineens iets bewegen, ik keek opzij en daar lag een damhert bok mij aan te staren… ik schrok me rot, die had ik echt niet verwacht op het eiland!
Hij ging al snel in de benen en ik liep maar gauw verder…
Later op de ochtend gingen we een rondje fietsen en kwamen eerst door een stukje bos. Al gauw hoorde ik het zachte geluid van goudhaantjes en we zagen ze van de ene boom naar de andere gaan. Heel snel en beweeglijk, en lastig te fotograferen. Toch een paar foto’s die wel leuk zijn, bij de eerste lijkt de goudhaan in te schatten hoe hoog die boom is:
en even later piept weer achter een takje vandaan:
We fietsten verder om nog een keer het pad langs het wad en de kwelders te volgen. Honderden brandganzen weer, net als veel scholeksters, grauwe ganzen met jongen maar ook tapuiten zagen we nu. Een vrouwtje konden we goed fotograferen en we zagen haar een konijnenhol in gaan. Het is bekend dat tapuiten daarin broeden, leuk om te zien! Ze had eerst een worm gepakt en bracht die naar binnen.
Af en toe zagen we een rotgans tussen de brandganzen:
Plotseling hoorden we een ander geluid: een grote groep goudplevieren streek neer om te foerageren:
Ze zijn nu in hun zogenaamde prachtkleed:
Aan de waterkant stond vrouw grutto en de man liep aan de overkant. Een prachtig gebied voor de grutto’s hier, hopelijk doen ze het goed!
Een tapuitenman stond daar ook op de uitkijk, het stikt er van de konijnen en hun holen, dus voor tapuiten is het er ideaal:
Naast de witte kwikstaarten zagen we ook een paar gele kwikstaarten:
In de duinen leven veel fazanten, vaak zagen we alleen de kleurrijke hanen, maar soms een koppeltje:
Vlak voor de terugreis genoten we nog een poos van een torenvalk die aan het jagen was. Pas thuis op de computer zag ik dat hij een prooi vasthoudt: een hagedis of een slang?
Vanmorgen was ik een vroege vogel, ik zat om 6 uur in de auto. Het was helder, dus kans op een mooie zonsopkomst. ‘s Morgens vroeg is het een kakofonie van vogelgeluiden, daar kan ik erg van genieten. Elke vogel zingt zijn lied…
Zoals verwacht kwam de zon mooi op, een vuurrode bol. Het wachten was op het licht om foto’s te kunnen maken. Ondertussen wist ik niet waar ik kijken moest, van alle kanten zongen de vogels en tussendoor hoempten de roerdompen. Net een orkest…
Doordat het vroeg zonlicht op de kant van het riet scheen, kleurde deze rietgorsman er mooi bij.
Deze bij had de pech rechtstreeks in een web te vliegen… Terwijl ik keek naar de bungelende bij, hoorde ik ineens een aantal baardmannen. Ze zaten laag in het riet en ik kon ze niet traceren. Tot er ineens een jong mannetje vrij dichtbij kwam. Dat is dan een mazzeltje!
De bruine kiekendief man was al druk bezig met het verzamelen van nestmateriaal. Prachtig om deze mooie roofvogel een tijdje te volgen
Blauwborsten lieten ook flink van zich horen, ze zaten vanmorgen wel steeds op grote afstand.
Reeën waren ook op verschillende plekken. Dit bokje ging er mooi voor staan, tussen de draden van de Lofarantennes:
De eerste jonge grauwe ganzen lieten zich ook zien:
Het mannetje van de roodborsttapuiten had het ontbijt verzameld:
Het vrouwtje zat een eindje verder:
Een reebokje was langs jonge boompjes aan het vegen, hij wil vast graag van zijn wintervacht af:
Zo waren er al gauw een paar uren voorbij. Ik heb weer genoten!
