Op de boot tussen Calais en Dover hebben we een nieuwe soort gespot, een drieteenmeeuw:

Een Jan-van-gent liet zich ook mooi zien:

Op één van de campings waar we overnacht hebben zagen we een grijze eekhoorn in een boom. Deze soort hadden we nog niet eerder gespot:

Op een andere camping was een grote lijster druk bezig regenwormen te verzamelen:

Op Lands End zagen we veel kuifaalscholvers en zeekoeten op de rotsen. Ver weg allemaal. 
Kuifaalscholver:

Zeekoeten:

Nog een nieuwe soort op deze reis: een alpenkraai. Een zwarte vogel met een vrij grote rode snavel die wat naar beneden buigt:

Op het pad naar de parkeerplaats waar de camper stond, zag ik op een struikje een mannetje roodborsttapuit. Wonderlijk genoeg bleef hij gewoon zitten zodat ik met mijn lens flink moest uitzoomen. 

In de avond zagen we nog een aantal kauwtjes en deze liep om ons heen:

Door het veranderende licht van de zon kwamen de zeekoeten wat beter uit:

Langs de kust vloog ook een raaf:

In het laatste zonlicht van de dag nog een zilvermeeuw:

We hebben Stonehenge bekeken, zoals ik al eerder aangaf kun je foto’s van onze camperreizen zien op wijcamperen.nl

Op de boot terug naar Frankrijk hing er een Noordse stormvogel in de lucht. Weer een nieuwe soort! Nummer 279 op mijn lijstje.

Al met al vanaf mei toch vijf nieuwe soorten op mijn lijst kunnen bijschrijven. Iets waar ik van tevoren niet op gerekend had. 

Inmiddels heb ik een drastisch besluit genomen. Ik heb besloten over te stappen op een fotocamera met ‘alles in één’, dus geen lenzenwissel meer, geen zware objectieven meer tillen etc.  Ik moet mijzelf aanpassen aan wat mijn lichaam aangeeft. Niet alleen vanwege mijn handen maar ook het omhoog houden van mijn armen is pijnlijk vanwege fibromyalgie en syndroom van Tietze, kortom altijd pijn. Ik merkte met het fotograferen dat ik er zo intensief mee bezig was dat ik helemaal verkrampte. Het moet wel leuk blijven. En met onze vakantie naar onder andere Engeland in zicht heb ik nu een andere camera aangeschaft. Mijn Fuji spul blijft binnen handbereik want daar gaat mijn ega mee verder. Vanaf nu ga ik hoofdzakelijk foto’s maken met mijn nieuwe Sony RX10MIV. Ik ben op zoek gegaan op internet, heb veel testen gelezen en kwam hier op uit.

Het is eerst natuurlijk flink spelen met de instellingen en van alles uitproberen. Maar het valt me niet tegen, ik zal er wel weer aan wennen. Als eerste beestje een doodskopzweefvlieg in de tuin gespot:

In het Lofargebied was een knobbelzwaan model:

Dodaars:

Pimpelmees:

Grauwe kiekendief vrouw:

En toen zagen wij een velduil….

Dat was wel even vreselijk genieten zo dicht bij huis!! We hebben ‘m hierna nog een paar keer gezien, en eenmaal zelfs twee… daarna niet meer.

Hier een blauwe reiger met een kikker:

Deze maand deed zich ook nog wat moois voor in de lucht: het noorderlicht was te zien! Ik heb ook een poging gedaan dit vast te leggen, wat bijzonder was het. Toch hoop ik het ooit nog eens als een mooie lichtshow te zien in Scandinavië! Maar dit is ook leuk, gewoon vanaf het laantje voor ons huis:

Een paapje:

Een zwarte wouw bij het Dannemeer:

We zijn zo’n negen dagen op pad geweest met de camper, een beetje omhoog langs de Eems, Delfzijl, de Breebaartpolder bezocht en toen in Oostmahorn bij het Lauwersmeer overnacht. Trouwens onze camperavonturen kun je lezen op wijcamperen.nl.

Een Zwarte ruiter in de Breebaartpolder:

We zijn naar Texel geweest en hebben op een fijn kleinschalige boerencamping gestaan voor een paar dagen. We zijn hier graag om vogels te kijken. De volgende dag zijn we op de fiets rond gegaan. We hebben een paartje zwartkopmeeuwen gespot, een nieuwe soort voor ons. Erg leuk om deze eindelijk eens te spotten. Ze zijn opvallend groter dan kokmeeuwen waar ze tussen stonden en baltsgedrag vertoonden. De rode snavels en poten vallen echt op, net als de zwarte kopkap:

Scholekster langs de Waddendijk:

Kluut met jongen:

Op de camping genoten we van twee spotvogels. Schitterend om die zo van dichtbij te zien en te horen vooral, dat was echt genieten!

Vast doortrekkers inmiddels in het voorjaar zijn op Texel toch wel morinelplevieren. Al dik tien jaar komen ze hier voor een stop om door te vliegen naar Scandinavië. Mazzel dat we er net in de juiste periode waren om ze te zien:

Ze zijn trouwens best lastig te vinden, ook al weet je de locatie ongeveer, ze gaan zo op in de kleuren van de akker dat het even duurt voor je ze ziet. Vooral als ze net een sprintje trekken achter een insect aan dan vallen ze wat meer op.

De volgende ochtend was ik vroeg op en ben even een rondje gaan fietsen. Het natuurgebied Waalenburg ligt dicht bij de camping. Het was heerlijk buiten te zijn, windstil bijna. Een haas verstopte zich in het hoge gras:

Er liep een kluut en pas later op de computer zag ik dat ze bij een nest met eieren stond… Normaal zou ik geen nestfoto’s plaatsen maar op het moment van schrijven was het broedseizoen al lang voorbij.

 Vanaf het fietspad zag ik een Kleine plevier:

Vlak bij een bruggetje dook ineens een fuut boven:

Wat ineens opviel was een witte vogel met rode snavel: een scholekster maar dan leucistisch, zonder pigment dus. 

We waren van plan om na de koffie rond Den Burgh te gaan fietsen en geocachen. Maar toen ik op waarneming.nl keek om te zien hoe stond met de bijzondere vogels op Texel, hebben we het plan gelijk omgegooid. Er was namelijk een zeer zeldzame kuifkoekoek gespot. Deze was begin mei ook gezien maar op een andere locatie en erg ver weg. Nu bleek hij wat beter in beeld te krijgen dus wij op de fiets de andere kant op! Gelukkig tref je bij dit soort bijzondere soorten altijd wel echte vogelaars die hun kennis willen delen en zo kregen wij ook van een hele aardige vent tips waar we moesten kijken. Wat geweldig om juist zo’n bijzondere vogel voor de lens te krijgen. Natuurlijk zat de vogel op grote afstand maar dat mocht de pret niet drukken. Gelukkig kunnen we op de computer het beeld wat dichterbij halen. Geen topfoto’s maar daar hebben we het materiaal ook niet voor op zo’n afstand. 

Na dit avontuur zijn we alsnog naar onder andere Den Burgh gefietst. Ook Oudeschild is zo’n plek waar we graag komen. We troffen het erg met het weer, wat ook wel te zien is op onderstaande foto:

Na deze paar dagen op Texel zijn we naar Drogeham gegaan en daar hebben we op een minicamping gestaan. In deze omgeving ligt een hele route van zo’n 150 geocaches en die willen we op de fiets bezoeken. Het was een mooie fietstocht (in etappes gedaan) en we genoten van de grutto’s die we tegenkwamen.

Langs een sloot zagen we weidebeekjuffers, vooral de mannetjes vallen op, de vrouwtjes zijn groen dus die zie je minder gauw.

Eenmaal weer thuis heb ik het Lofargebied weer bezocht. Een kneu mannetje toonde trots zijn rode borst:

Ik stond een poosje te kijken naar een blauwe reiger die met een kikker aan het stoeien was. De kikker zat onder de waterplanten en de reiger bleef maar ‘spoelen’ om het er af te krijgen. Ik stond een kwartier te kijken en toen had ‘ie m nog niet helemaal naar binnen…

We waren een paar dagen thuis voordat we met vakantie gingen naar Engeland. 

De maand april ligt al weer weken achter ons. Veel vogels zag ik ineens in paren, zoals de grauwe ganzen, knobbelzwanen, slobeenden, krakeenden,  kuifeenden en wintertalingen. Ook van de bruine kiekendieven zag ik een koppel, hier een vrouw:

De cursus vogelgeluiden heb ik inmiddels afgerond en ik moet zeggen dat ik het heel leerzaam vond. In het veld heb ik er zeer zeker profijt van, in combinatie met een handige app op de telefoon.

Van de geelgors wordt gezegd dat je hem kunt herkennen doordat de eerste tonen van zijn lied lijken op de  ‘Vijfde Symfonie van Beethoven’.

We zagen de eerst tapuit, waarschijnlijk op trek want na 2 dagen was hij weer weg. Hierna hebben we nog geen tapuit weer gezien.

Buizerd

Blauwborst op koolzaad

Wulp

Verder zag ik paartjes roodborsttapuiten, grutto’s die terug waren (heerlijk dat geluid…), een paartje futen bezig met een nest.

In onze tuin waren weer ringmussen aanwezig:

Grote bonte specht kwam dubbel op de foto:

Turkse tortels laten zich altijd mooi fotograferen:

Een rietzanger voor dag en dauw:

en een grasmus:

Op een avond heb ik een vos gespot:

 

De maand begon met de altijd aanwezige graspiepers. In het gras, op een molshoop of op een Lofarantenne, het maakt ze niks uit. Door het zachte gepiep dat ik hoorde, zag ik deze graspieper naast de auto op de grond zitten:

Een brutale nijlgans had zich weer toegang verschaft tot de broedkast van de torenvalken. Ik snap echt niet hoe zo’n gans zich daar in kan wurmen, door het gaas. Later kwam ik er weer eens langs en toen zat de torenvalk er weer in. Het blijft een kat en muis spel lijkt het.

De wilde zwanen waren er ook nog:

Ook waren er nog veel kol- en rietganzen die in de loop van de maand zijn vertrokken.

In Stadskanaal werd een zeer zeldzame taigarietgans gezien. Dat is mooi dichtbij dus ik ging een poging doen. Maar vind maar eens één afwijkende gans in zulke grote groepen… er zijn mensen die dat kunnen, maar voor mij is dat te hoog gegrepen. Vogelaars kwamen van heinde en ver om deze gans te spotten:

Drie maal is scheepsrecht en toen had ik ‘m gespot. Het is een grotere gans dan de toendrarietgans, te zien aan de hals ook. Verder is de snavel wat langwerpiger en bevat deze meer oranje.  Aangezien deze vogel steeds ver weg zat bij grauwe ganzen vooral, was het erg lastig ‘m te vinden. Daarbij komt dat ze soms in groepjes naar een nabijgelegen plas gingen om te badderen, en dan kun je lang staan zoeken naar een vogel die er even niet is. Maar de aanhouder wint en gelukkig heb ik een foto kunnen maken:

En zo heb ik weer een nieuwe soort aan mijn lijstje kunnen toevoegen! Nummer 275 😉

We keken weer uit naar de eerste grutto. De roep van deze vogel geeft echt aan dat het voorjaar is. Tijdens een rondje Lofargebied zagen we ineens een grutto tussen de kieviten:

Ooievaar was ook aanwezig:

Tussen de takken door heb ik nog een putter gespot die lekker aan het poetsen was:

Als ik een putter zie dan denk ik vaak terug aan mijn schoonvader. Toen hij een keer in het ziekenhuis lag vertelde hij dat hij elke dag vogeltjes zag met rode kopjes. Wij dachten dat hij het niet goed zag, maar toen ik hem een foto van een putter liet zien werd hij helemaal blij omdat hij die herkende als de vogeltjes die hij in de boom zag voor z’n raam. Er zit weinig rood aan het koppie, maar toch is zo’n putter dan erg herkenbaar.

Knobbelzwanen waren erg territoriaal bezig. Deze werd steeds opnieuw weggejaagd. De ring kon ik goed aflezen en via een app het nummer invoeren. De zwanenwerkgroep in Bedum meldt deze op 1 augustus 2020. Dus waarschijnlijk is deze daar geringd. Hij is daarna in oktober 2020 én 2021 gezien rond de stad Groningen, in februari 2022 bij Valthermond en in maart dit jaar dus door mij. Leuk om dit terug te kunnen zien. 

Rietgorzen doen meestal hun naam eer aan door in het riet te zitten. Maar dit vrouwtje zat voor de verandering op een paaltje.

Wij moesten deze maand afscheid nemen van een zeer geliefde tante. Zij hield ook van vogels en de winterkoning was één van haar favorieten. Toen we een dag na de begrafenis deze winterkoning hoorden en zagen, werden we daar even extra bij bepaald. We bewaren goede herinneringen aan haar en elke winterkoning zal ons ook aan haar doen blijven herinneren ♥ 

Na zo’n intensieve en emotionele periode is het fijn om in de natuur te kunnen zijn en je hoofd leeg te maken. Gewoon domweg vogels kijken en dan valt je ineens weer de schoonheid op van bijvoorbeeld een pijlstaart man. Er zaten de laatste weken erg veel wintertalingen en slobeenden op de plassen. Ook tureluurs, watersnippen, meerkoeten en kieviten waren volop aanwezig. Toch zat daar ineens weer een zomertaling man tussen. Hij zat te slapen, maar was door z’n witte oogstreep toch herkenbaar:

Rechts een koppel wintertalingen.

Eerder dit jaar had ik al eens een havik gespot, maar die was toen te snel weg voor een foto. Deze keer had ik meer geluk, alhoewel hij wegvloog kon ik toch nog gauw een redelijke foto maken.

Tot slot ook een vogel die toch echt de lente aankondigt: de blauwborst. De mannetjes zien er prachtig uit en hun liedje is net zo mooi. Je kunt ze weer van alle kanten in het riet horen zingen. Het is wat dat betreft weer echt genieten buiten van alle vogelzang. Ik herken er wel een aantal, maar wil er graag meer van leren herkennen. Daarom volg ik een cursus om vogelgeluiden te herkennen. Leuk!