Vanmorgen vroeg had ik afgesproken met voormalig buurvrouw Jannie. We gingen op pad om bandheidelibellen te zoeken, dat hebben we drie jaar geleden ook eens gedaan. We waren tegen 6.00 uur op de afgesproken plek en een paar minuten later kwam de zon op. De locatie ligt eerst vrij lang in de schaduw. Dat heeft voor- en nadelen. Het voordeel is dat de libellen niet zo vroeg zijn opgedroogd en wegvliegen. Het nadeel is dat het licht wat beperkt is. Maar daar kunnen we wat aan doen door middel van (beperkt) flitslicht. En waarom zo vroeg? Dat is omdat de libellen dan nog bedauwd zijn, zodra ze zijn opgedroogd vliegen ze weg en dan wordt het een stuk lastiger fotograferen.

Na een tijdje rondstruinen en goed zoeken zag ik de eerste bandheidelibel. Het bleek een vrouwtje:

Even later zag Jannie de tweede, een mannetje:

Na de eerste foto van het mannetje was het even goed kijken voor de juiste compositie. Het is niet mooi als al die takjes in de weg zitten en het licht was vanaf deze kant niet zo mooi. Een tweede poging vanaf de andere kant:

We zagen ook een heidelibel, deze zat nog flink onder de druppels:

En een ‘gewone pantserjuffer’, die mag dan wel ‘gewoon’ in z’n naam hebben, het is toch een mooi beestje:

Nog een juffer, waarvan ik in eerste instantie de naam ‘tangpantserjuffer’ krijg als ik zoek op de soort. Dat is een zeldzame, dus dat zou bijzonder zijn. Naderhand bleek het toch om een pantserjuffer te gaan, maar niet de tangpantserjuffer.  De automatische soortherkenning had het er even moeilijk mee, misschien door al die druppels 😉

Tot slot nog een lantaarntje dat nog uitgeteld op een takje lag. Deze kon nog geen vleugeltje uitslaan van al de dauwdruppels:

Al met al waren we een paar uurtjes lekker buiten aan het fotograferen. Het is trouwens de moeite waard om de foto’s in het groot te bekijken. Vooral op de computer zie je dat beter dan op de telefoon. Klik op een foto en je kunt er doorheen bladeren.

In april ben ik een ochtend erg vroeg opgestaan en kwam om 5.30 uur in het Lofargebied. Het kan dan heel mooi zijn buiten. Eerst zag ik hazen en reeën:

Een roodborsttapuit zat al op de uitkijk:

Waar de zon opkwam dreef de nevel over het water:

Tegen 7 uur was het licht al heel anders en stond een knobbelzwaan in de zon:

Een veldleeuwerik zat op de grond:

En tot slot van het rondje een torenvalk op de uitkijk:

Een paar weken later waren er meer soorten vogels terug, zoals de gele kwikstaarten:

Kleine plevieren:

Rietzanger:

Rietgorsman op de uitkijk:

Tot slot nog een paar insecten die ik in de tuin zag, een vuurjuffer:

en als laatste deze keer een honingbij op allium:

Volgend blog verder met de foto’s van juni en dan loop ik al weer aardig in met de achterstand… 

Vandaag kreeg ik mail dat ik een nieuwe volger heb op mijn weblog. Erg leuk en bedankt voor het volgen! Dit herinnerde mij er aan dat ik er echt weer even voor moet gaan zitten. Het afgelopen jaar waren er nogal wat familieomstandigheden die ons erg bezig hielden. Een paar weken geleden overleed tot overmaat van ramp mijn zus na een kort ziekbed. Heel heftig allemaal en dan heb je ook wel even tijd voor jezelf nodig om de boel op een rij te houden. Vakantie ging niet door natuurlijk, nu richten we ons op het najaar. Tot nu toe hebben we wel twee weekenden met de camper kunnen pakken en hopen we dat deze maand ook nog te doen.

Naar buiten gaan zou een mooie therapie zijn maar ik kom er maar niet toe om op pad te gaan. Ik had echt zoiets van ‘laat mij’. Maar de zon schijnt veel en het leven gaat door dus ik moet ook weer stappen zetten. Zodoende vanavond aan de computer gaan zitten om foto’s voor dit blog weer te sorteren. Een mooie afleiding en ik heb er ook weer van kunnen genieten. Verder met de foto’s van april dit jaar:

Een winterkoning zag ik mooi zitten, dit was in Ter Apel:

In het Lofargebied een blauwborst:

Reebok:

en nog een reebok:

In eigen tuin kun je ook van alles zien, zo zag ik  deze grauwe schildwants:

Een roodborsttapuit bij zonsopgang:

Een vrouw rietgors:

en een paapje, een soort die ik lange tijd niet had gezien:

Inmiddels is het volop lente. Op dit moment van schrijven al weer Pasen. Wat hebben we mooie zonnige dagen gehad, heerlijk. Wij dachten goed door de coronapandemie te komen, maar het venijn zat ‘m in de staart en we kregen het alsnog. Maar gelukkig waren we er niet erg ziek van, dankzij de vaccinaties! Door omstandigheden zijn we verder veel thuis geweest het afgelopen half jaar. Binnenkort gaan we er eens even met de camper op uit. En af en toe ben ik weer op stap om vogels te spotten. Nu weer verder met de foto’s:

Vanuit de auto hoorde ik de kreet van een ijsvogel en tegelijkertijd zag ik ‘m over het water scheren. Hij ging zitten op een duiker en ik kon ‘m net op de foto krijgen zonder uit te moeten stappen… Dat was een mooi moment!

Een blauwe kiekendief vrouw:

Tijdens een van mijn rondjes watervogels tellen trof ik deze grote zilverreiger bij ons in de buurt aan het vissen. Ze zijn vaak erg schuw en vliegen snel weg. Deze had denk ik meer honger want hij trok zich niks van mij aan.

Ook zag ik op dit rondje een boomklever, luid roepend naar een partner:

Ik vind het altijd een fijn moment als ik de eerste veldleeuwerik weer hoor na de winter. Deze foto is flink uitgesneden want anders kreeg ik de windturbines er bij op. Het is haast schier onmogelijk geworden om een vogel in de vlucht te fotograferen zonder die lelijke turbines op de achtergrond…

Ter vergelijking de originele foto:

Hetzelfde geldt voor deze buizerd:

Gelukkig kan het ook anders, hier een graspieper op de grond:

Een vrouw grote zaagbek spotte ik in het Achterste Diep, een gebied dat vorig jaar is hersteld als onderdeel van het plan Beekherstel Paardetangen:

De liefde tussen de knobbelzwanen is ook weer opgebloeid:

Blauwborsten en grutto’s zijn weer terug:

En zo valt er weer veel te zien qua vogels. Het is een mooie tijd van het jaar als er weer allerlei soorten terugkomen uit hun overwinteringsgebied.