Het zat er aan te komen toch? Als je de beelden zag van al die winkelende mensen… ongelooflijk. Maar ja, we moeten er doorheen. Persoonlijk vind ik het geen straf om thuis te moeten blijven. Ik ben een echte huismus denk ik. Winkelen heb ik een hekel aan, dus dat mis ik niet. Neemt niet weg dat het voor veel mensen (zoals ook de ondernemers) een drama is om de boel op slot te moeten doen.

Gelukkig wordt het ons niet verboden om naar buiten te gaan, dus zodra het weer het toelaat dan ga ik lekker op zoek naar vogels.

Tussen de bedrijven door ben ik mijn mappen met foto’s van eerdere jaren aan het opschonen. En voor mijn blog ben ik halverwege dit jaar bezig om plaatsingswaardige foto’s uit te zoeken. Zo ontdekte ik zojuist dat ik een kleine zilverreiger heb gefotografeerd in het Lofargebied. Mijn oog viel ineens op de zwarte snavel… Grote zilverreigers zien we hier veel meer, en die hebben een gele snavel. Maar ook weer niet altijd, dat maakt het soms lastig. De kleine zilverreiger heeft gele tenen, die zie je hier niet op de foto. Maar ik zocht het even uit op Waarneming en ja hoor, er waren meer meldingen rond die tijd gedaan. Toch weer leuk. Het was inmiddels 9 jaar geleden dat ik in het Lofargebied deze soort had gezien. Ik moet toch beter opletten!

Vaak als ik foto’s terugkijk, dan herinner ik mij het moment dat ik de opname maakte. Zo zag ik op deze dag ook een koekoek in een struik zitten, erg ver weg dus niet goed te fotograferen. Er kwam toen een mevrouw bij me staan praten en ze vertelde mij zowat haar hele levensverhaal. Dan blijf je ook staan luisteren, ook al wil je graag je aandacht bij je hobby houden. Ze had heel wat ellende meegemaakt. Ineens zei ze: o wat vliegt daar?? Dat was dus een roerdomp., die zag ik jammer genoeg alleen nog van z’n achterkant.

De mevrouw bedankte mij voor het luisteren, en ik dacht ach, wat maakt het ook uit dat ik die roerdomp op de rug kijk.

Afgelopen zomer was er in het Lofargebied ook ineens een flamingo. Niet te geloven toch. Zo’n tropische vogel die daar een paar dagen aanwezig was.

Ooievaars zijn ook geen vreemde vogels meer in dit gebied, het lijken er elk jaar meer te worden, deze liet zich mooi vastleggen:

Eind augustus heb ik weer een poosje van de ijsvogels genoten. Dat blijft een feestje, die prachtige vogels te kunnen zien…

Verder nog een roodborst in de rui:

Waterhoen met z’n grote poten:

Tot slot nog een buizerd:

Nou mensen, succes met het uitzitten van deze lockdown, ik wens al mijn lezers een goede gezondheid!

Verder met wat vogels, het kijken naar en fotograferen van vogels is één van de dingen die gelukkig gewoon doorgang konden vinden dit jaar. Het is toch echt een raar jaar! Zo af en toe er even op uit om buiten te zijn, frisse lucht te happen en het hoofd even leeg te maken is gewoon heerlijk. Het is fijn dat dit ook dicht bij huis mogelijk is. Een paar keer ben ik naar de vijvertuin in Veendam geweest waar jaarlijks ijsvogels broeden. Het is bijzonder mooi om ijsvogels te kunnen zien. Er komen ook andere vogelsoorten voorbij die ook de moeite waard zijn, zoals dit waterhoen. Wat een mooi ‘voorhoofd’ toch?

Grote bonte specht:

Een tjiftjaf:

Zwartkop man:

Geelgors:

Witte kwikstaart:

Groenling:

Wilde eend:

Een gaai:

Zanglijster:

en dat gaat zo door met allerlei vogels totdat je de eerste ijsvogel in de gaten hebt….

Op een gegeven moment ging dit mannetje in ‘paalhouding’, dat zie je roerdompen ook doen. Zo typisch, had ik bij ijsvogels nog niet eerder gezien. Waarschijnlijk was er een roofvogel in de buurt…

Het vrouwtje was ook aanwezig:

Ze waren duidelijk met een nest bezig:

Soms leek er een derde vogel in het spel… wat later ook zo bleek te zijn. De indringer werd met veel kabaal verjaagd:

Tot slot zag ik nog een beflijster:

De vlinders hebben het moeilijk, dat horen we de laatste tijd vaak. Toch zie je af en toe mooie exemplaren, zij het echt wel minder dan voorgaande jaren. Hier wat foto’s van de vlinders die ik dit jaar heb gezien.

Zo aan het begin van de herfst hebben we nog een paar mooie dagen wat weer zeer gunstig is voor de vlinders. Inmiddels vliegt er een derde generatie klein koolwitjes. Op de bessen van onze kamperfoelie stikt het van de Atalanta’s., ze hangen zelfs op de kop:

Ter afsluiting: op de valreep zag ik eindelijk, dit jaar voor het eerst, weer een kolibrievlinder. Ze zijn best klein en ontzettend snel. Na meerdere pogingen kreeg ik ‘m toch mooi op de foto:

Kolibrievlinders zijn nachtvlinders die ook overdag actief zijn. Ze danken hun naam aan de snelle vleugelslag zoals die ook bij de kolibries kenmerkend zijn. Ook kolibries hangen stil boven planten door hun vleugels heel snel te bewegen zodat ze in de vlucht de nectar uit de planten kunnen drinken.

In het Lofargebied dat ik regelmatig bezoek, kun je veel verschillende vogelsoorten treffen. In het voorjaar, als de takken nog niet vol bladeren zitten en het riet nog kaal, dan laten ze zich beter zien. Maar vaak moet je ook gewoon geluk hebben en op het juiste moment op de juiste plaats zijn.

Tussendoor nog een stilleven gemaakt van witlof:

Verder nog wat bloemen:

Tot slot nog een foto van een oranjetipje, gespot op een vroege ochtend in april: