Hier een vervolg op de poging een drup te fotograferen, het is werkelijk bijzonder lastig.
In ieder geval bedankt voor de reacties 🙂
Dit tortelduifje was bij de buren ergens tegenaan gevlogen en zat versuft op de grond. Nu speelt mij steeds dat liedje van Robert Long door het hoofd 🙁
Even wat anders:
Voor de fotoclub is het onderwerp van onze opdracht over twee weken “water”. Nu ben ik wat aan het experimenteren geweest om een vallende waterdruppel vast te leggen. Ik heb al wel gehoord en gelezen van anderen dat het heel lastig is. Dat heb ik nu ook ondervonden. … tig foto’s gemaakt en geen enkele naar mijn zin. Op deze zie ik nog het meest wat ik wil zien, maar een ander waarschijnlijk niet… Daarom hier mijn vraag: hoe kijk jij tegen deze foto aan? Is het herkenbaar als waterdruppel, etc :
Fotograferen is schrijven met licht. Altijd als ik een foto zie met zo’n mooie zonneharp dan moet ik daar aan denken.
In mijn beleving maakt men dergelijke foto’s in de vroege ochtend, als de zon net op is. Maar vandaag zag ik het zelf, in de middag tegen 14.00 uur. Een echte zonneharp zal ik het niet noemen, ‘t is meer een lichtbundel. Maar zo mooi:
Fotograferen is echt ontspanning, vooral met dit weer is het vooral in het bos heerlijk. Vanmiddag waren we in het bos van Exloo. Wát een paddenstoelen, ontelbaar. Maar nu weer een werkweek voor de boeg 😉