Een tijdje terug waren we op Urk om naar de bekende camerawinkel te gaan voor het inruilen van foto-apparatuur en aanschaffen van wat anders. Het was een mooie gelegenheid om ook even in de haven te kijken. We kwamen langs de visafslag waar net verse vis was binnengebracht.
Vrijdag zijn we vertrokken voor een paar dagen met de camper. We wilden rond de Dollard naar Norderney en zijn begonnen in Uithuizen om een antiekboerderij te bezoeken. Op aanraden van een vriendin omdat daar ook onderdelen van het boerenbont servies verkocht werden. Ik heb een leuke kommenset gescoord en een kopje. Toen we uiteindelijk richting Duitsland reden kwamen we door de Reiderwolderpolder. een prachtige bloemenzee van kleurrijke tulpen. Natuurlijk even gestopt om wat foto’s te maken, hiervoor hoef je niet naar de drukke Keukenhof ;-). Het was erg rustig op een stel Duitsers na. De vrouw toog met het mobieltje in de hand, dwars door de velden. Ongelooflijk hoe onfatsoenlijk.
Een eindje verder richting Nieuwe Statenzijl troffen we een prachtig koolzaadveld. De foto’s hierna zijn door Teijo gemaakt die even mijn camera wilde uittesten.
We hebben Nieuwe Statenzijl bezocht vanuit Duitsland. Grappig want we kwamen er langs en konden via een fiets/wandelpad naar hetzelfde punt als anders vanuit Nederland. Het uitzicht naar de Kiekkaaste, de enigste buitendijkse vogelkijkhut van ons land, is danig verpest door de windmolens op de achtergrond.
In de verte zagen we honderden brandganzen grazen, enkele vlogen dichterbij:
Mijn ega is kleurenblind, wat niet wil zeggen dat hij helemaal geen kleur ziet, maar veel tinten vallen weg. Daarentegen doen felle kleuren het heel goed bij hem:
We vonden een plek op een camping bij Emden en hebben daar overnacht. Wordt vervolgd.
Naar bed gaan terwijl vlak daarvoor je telefoon het begeeft. Je telefoon, waar je toch regelmatig gedurende de dag mee bezig bent, want ‘alles’ staat er op. Drie jaar ‘oud’ en al een paar reparaties gehad. En mij dan ineens in de steek laten door gewoon niets meer te willen… bah daar kan ik spinnijdig van worden. Maar ja, het zij zo. Gelukkig had ik nog een oudje liggen om even te gebruiken voor nood en mag ik verder niet klagen want vandaag komt er een nieuwe telefoon.
Vanmorgen was het plan om op tijd naar het Lofargebied te gaan. Iets later dan de bedoeling was kwam ik er aan en zag gelijk al een man bruine kiekendief op jacht.
Ik hoorde het geluid van roerdompen van verschillende kanten. Op een gegeven moment ook vrij dichtbij. Terwijl ik het statiefplaatje onder mijn lens wilde wisselen, wat niet lukte want ik had niet het juiste imbussleuteltje bij me, keek ik even op en wat denk je: komt een roerdomp recht op mij aan gevlogen! Van schrik laat ik de zak met schroefjes e.d. vallen in de auto, stap uit en maak nog gauw een foto. De eerste serie compleet onscherp. Uiteindelijk nog een paar op grote afstand. Maar ‘t is een roerdomp… Zo blijkt maar weer: altijd opletten en je ogen de kost geven. Maar vanmorgen wist ik al: dit is mijn dag niet. Zul je zien dat het de hele dag aanrommelt.
Terwijl ik zat bij te komen van de schrik van de roerdomp, hoorde ik ineens een vogelgeluidje wat mij de oren deed spitsen: blauwborst! Die had ik dit jaar nog niet goed gezien, wel op afstand, maar geen foto kunnen maken. Het duurde even voordat ik ‘m zag en dat op nog geen vijf meter voor mij!
We keken elkaar aan en hij hield acuut op met zingen. Wachtend wat ik ging doen. Ik bleef doodstil zitten natuurlijk, ondertussen foto’s makend. Ineens vloog hij op en ging naast mij in het gras zitten…
Daar pulkt hij een rups uit het gras…
Dat is een lekker hapje!
Het was hap-slik-weg rups. Daarna kwam de blauwborst steeds dichter bij de auto zodat ik volledig moest uitzoomen naar 100 mm.
Dank zij de blauwborst is mijn humeur een stuk beter 🙂
Samen met buurvrouw Jannie ging ik afgelopen vrijdag op zoek naar heikikkers. Rond deze tijd van het jaar, de paringstijd, zijn de mannetjes blauw gekleurd. Het duurt maar een paar dagen en alleen bij bepaalde weersomstandigheden. Je moet dus geluk hebben als je ze kunt spotten. Ik weet een plek waar een groepje heikikkers zit. Bij aankomst hoorde ik wel een paar keer het voorzichtig ‘plop plop’ geluid van een mannetje. Daarna helaas niet meer en we hebben er ook geen enkele gezien. In het gebied wandelden ook wat mensen met honden en ook liep er een schaapskudde met herderin en twee honden. De honden namen om de beurt een duik in het ven, tja dan kun je het natuurlijk wel schudden met heikikkers spotten.
Maar goed, we hebben wel weer vogels gezien uiteraard. Hier de foto’s:
Het bankje was met het mooie weer regelmatig bezet.
Deze buizerd liet zich mooi bekijken.
Het was een mooi gezicht om de schaapskudde ineens tevoorschijn te zien komen op het oneffen terrein,
Door het tegenlicht was het erg lastig fotograferen.
De schapen hadden ook dorst:
Er moet toch altijd eentje de laatste zijn….
Na dit mooie tafereel zijn we uiteraard nog even door het Lofargebied gereden. Als eerste zagen we dit reebokje, ook weer in tegenlicht.
Een eindje verder nog eens vier reeën, prachtige dieren zijn het toch. Afgelopen vrijdag heb ik een lezing over de wolf bijgewoond. Heel interessant. Het hoofdvoedsel van wolven bestaat onder andere uit ree. Wat dat betreft kan een wolf hier wel leven denk ik…
Trouwens donderdagavond was er een lezing van IVN Borger-Odoorn over het Hunzedal, ook heel interessant. De lezing werd gegeven door Geert de Vries, bekend als natuurkenner en -fotograaf. Via IVN afdelingen kun je dus heel veel leren over de natuur in je eigen omgeving. Ook in onze gemeente Borger-Odoorn is een vereniging actief. Kijk maar eens op de website.
Een bruine kiekendief was aan het jagen en rietgorzen zaten elkaar achterna tussen de lisdodden. Grauwe ganzen zijn volop aanwezig in het gebied. Veel zitten al op het nest maar sommige zijn nog luidruchtig heen en weer aan het vliegen.
En dan ineens hoor je ze: grutto grutto grutto grutto grutto… We zagen een groep van zo’n 15 grutto’s. Ik hoop dat ze in het gebied blijven en jongen krijgen. Wat ik geleerd heb op de lezing van IVN is dat jonge grutto’s direct hun eigen voedsel moeten zoeken en ook dat ze volledig afhankelijk zijn van insecten!
Aan het eind van de dag heb je hier erg te kampen met tegenlicht, daarom vind ik het ‘s morgens mooier. Maar zo heeft het ook wel wat eigenlijk.
Aan de andere kant van de weg, in het betere licht, zat een buizerd een prooi te plukken op de grond. Even later zocht een ander buizerd het hogerop.
Om nog even terug te komen op de titel van dit blog: heikikkers gezocht… ik heb ze niet gevonden. Ik ben zondagmiddag nog een keer gaan kijken en luisteren, maar hoorde of zag ze niet. Helaas. Volgend jaar maar weer opnieuw proberen!
