Terwijl ik op internet al foto’s heb gezien van futen met jonkies op de rug, maken “mijn” futen eindelijk aanstalten om een nest te beginnen. Wat draaien ze lang om elkaar heen, ‘t is gewoon een spel van weggaan en terugkomen, elkaar roepen met geluidjes, elk een kant op gaan en weer bij elkaar komen… en dan tot slot het moment van de paring.
Wat mooi dat ik dat heb gezien…
Al een paar weken zag ik ‘m af en toe voorbij vliegen: het oranjetipje. De mannelijke want die valt juist op door de oranje tipjes op de punt van de voorvleugel. Vandaag is het gelukt (dank zij mijn ega die zag waar ‘ie was gaan zitten terwijl ik dacht dat ‘ie weggevlogen was).
Beetje onopvallend toch?
Na lang wachten liet hij steeds meer van zijn oranje tipjes zien:
In onze vijver zijn inmiddels meerder vuurjuffers aan wezig, behalve juffers ook de mannen want er zijn meerdere paringswielen. Door de wind was het lastig scherp te stellen op één van beide ogen en dat lukte me dan ook niet. Toen heb ik van twee foto’s één gemaakt waardoor beide kopjes scherper zijn. Steeds een stapje verder in fotobewerkingsland…
Begin van de week heb ik gezien dat de fuut in de visvijver inmiddels niet meer alleen is:
Eén van beide had een vis te pakken die hij maar niet weg kreeg. Ik las op internet dat een fuut visjes van 2-10 cm eet, nou… deze vis was toch echt een stuk groter:
Bij de vogelkijkhut waren laatst wel 70 kemphanen. Opvallend was deze met z’n witte kop: