We vertrokken ‘s morgens op tijd en reden richting Alte. Daar hebben we rond de middag gegeten op een terras met een mooi uitzicht:

Het terras was overdekt met bamboe en daar kropen enorme insecten in en uit:

We lieten ons vertellen dat deze beestjes in principe niets deden, als je ze maar niet ging plagen. Nou, dat hebben wij dus ook maar niet gedaan… Ik heb wel respect voor dit soort monstertjes!

Vanaf het terras zagen we putters en een winterkoning met nestmateriaal. Hierna reden we verder naar onze bestemming: Rocha da Pena (rots van verdriet). In de ANWB-gids omschreven als een mooie wandeling met pittige stukjes klimmen maar ook met een heel mooi uitzicht. Toen we op de parkeerplaats kwamen troffen we daar nog twee Nederlandse stellen die met elkaar spraken over de route. Eén stel was vrij snel teruggelopen, zij vonden het te stil daarboven. Het andere stel wilde, net als wij, nog beginnen aan de klim. Maar al snel waren we ze ‘kwijt’ en later bleek dat ze een deel verkeerd hadden gelopen, namelijk de route van de echte klimmers. Ze kwamen dus voor hindernissen die je normaal niet zomaar kunt nemen. Ondertussen waren wij gestaag omhoog gelopen. Het was inderdaad best pittig, vooral als je geen geoefende wandelaar bent, zoals wij. Maar we hadden de tijd en de omgeving was echt prachtig! Op internet vond ik een filmpje over deze wandeling, wie het leuk vind kan het bekijken:

Er groeiden allerlei planten langs de kant en we zagen heel wat vlinders, waaronder ook deze nachtvlinder waarvan ik nog steeds de naam niet weet (suggesties zijn welkom):

Ook hier was een kleine vuurvlinder:

Nadat we het vlakke stuk bereikt hadden, ging het lopen wat gemakkelijker. Maar het pad was erg smal en er lagen veel stenen dus het was constant opletten geblazen. Tijdens een pauze vlak voor we gingen afdalen heb ik met mijn telefoon deze panoramafoto gemaakt:

Op de terugweg zagen we hagedissen, dit bleek een Algerijnse zandloper te zijn:

Al met al was het de moeite waard om deze wandeling te lopen.
Terug bij het appartement hebben we in het dorp gegeten en later vanaf het balkon hadden we nog een mooie lucht om van te genieten:

De volgende morgen was onze huismus er al weer vroeg bij om naar de broodkruimels te vragen. Hij kon haast niet wachten tot we klaar waren met het ontbijt:

Wij zagen vanaf ons balkon in de verte een kerktorentje en het leek ons leuk om daar eens te kijken. Het was even zoeken want er waren verschillende rotsen die uitstaken op ze en we wisten niet precies welke het was waar het kerkje stond. Maar toch gevonden, de Nossa Senhora da Rocha:

Vanaf deze rots hadden we ook erg mooi zicht op de vogels die hun nesten aan en op de rotsen gemaakt hadden, zoals deze torenvalk:

In het voorportaal van het kerkje stond dit bankje:

Een eindje verder dan het kerkje konden we ook een stuk wandelen, daar zag ik voor het eerst een blauwe ekster en een kleine zwartkop:

Verder zagen we de bekende meeuwen, kneutjes en mussen. Maar ook kleine zilverreigers die overvlogen:

En op de grond, je zou er bijna op trappen door die schutkleur, een sprinkhaan (soort: Sphingonotus lusitanicus).

Hierna weer terug naar het appartement. Weer een dag voorbij.

Wordt vervolgd.