Samen met buurvrouw Jannie ging ik afgelopen vrijdag op zoek naar heikikkers. Rond deze tijd van het jaar, de paringstijd, zijn de mannetjes blauw gekleurd. Het duurt maar een paar dagen en alleen bij bepaalde weersomstandigheden. Je moet dus geluk hebben als je ze kunt spotten. Ik weet een plek waar een groepje heikikkers zit. Bij aankomst hoorde ik wel een paar keer het voorzichtig ‘plop plop’ geluid van een mannetje. Daarna helaas niet meer en we hebben er ook geen enkele gezien. In het gebied wandelden ook wat mensen met honden en ook liep er een schaapskudde met herderin en twee honden. De honden namen om de beurt een duik in het ven, tja dan kun je het natuurlijk wel schudden met heikikkers spotten.

Maar goed, we hebben wel weer vogels gezien uiteraard. Hier de foto’s:

Het bankje was met het mooie weer regelmatig bezet.

Deze buizerd liet zich mooi bekijken.

Het was een mooi gezicht om de schaapskudde ineens tevoorschijn te zien komen op het oneffen terrein,

Door het tegenlicht was het erg lastig fotograferen.

De schapen hadden ook dorst:

Er moet toch altijd eentje de laatste zijn….

Na dit mooie tafereel zijn we uiteraard nog even door het Lofargebied gereden. Als eerste zagen we dit reebokje, ook weer in tegenlicht.

Een eindje verder nog eens vier reeën, prachtige dieren zijn het toch. Afgelopen vrijdag heb ik een lezing over de wolf bijgewoond. Heel interessant. Het hoofdvoedsel van wolven bestaat onder andere uit ree. Wat dat betreft kan een wolf hier wel leven denk ik…

Trouwens donderdagavond was er een lezing van IVN Borger-Odoorn over het Hunzedal, ook heel interessant. De lezing werd gegeven door Geert de Vries, bekend als natuurkenner en -fotograaf. Via IVN afdelingen kun je dus heel veel leren over de natuur in je eigen omgeving. Ook in onze gemeente Borger-Odoorn is een vereniging actief. Kijk maar eens op de website.

Een bruine kiekendief was aan het jagen en rietgorzen zaten elkaar achterna tussen de lisdodden. Grauwe ganzen zijn volop aanwezig in het gebied. Veel zitten al op het nest maar sommige zijn nog luidruchtig heen en weer aan het vliegen.

En dan ineens hoor je ze: grutto grutto grutto grutto grutto… We zagen een groep van zo’n 15 grutto’s. Ik hoop dat ze in het gebied blijven en jongen krijgen. Wat ik geleerd heb op de lezing van IVN is dat jonge grutto’s direct hun eigen voedsel moeten zoeken en ook dat ze volledig afhankelijk zijn van insecten!

Aan het eind van de dag heb je hier erg te kampen met tegenlicht, daarom vind ik het ‘s morgens mooier. Maar zo heeft het ook wel wat eigenlijk.

Aan de andere kant van de weg, in het betere licht, zat een buizerd een prooi te plukken op de grond. Even later zocht een ander buizerd het hogerop.

Om nog even terug te komen op de titel van dit blog: heikikkers gezocht… ik heb ze niet gevonden. Ik ben zondagmiddag nog een keer gaan kijken en luisteren, maar hoorde of zag ze niet. Helaas. Volgend jaar maar weer opnieuw proberen!