“Kneu” rijmt op sneu… dat schiet altijd door mij heen bij dit woord. Maar een kneu is een vogel, “Carduelis cannabina” is de officiële naam. Dat klinkt al stukken beter toch? Een week geleden zag ik een paartje, het vrouwtje met nestmateriaal en het mannetje zat een eindje verderop.
Het zijn vink-achtige vogels wat je ook kunt zien aan de forse snavel. Het mannetje is vooral rond deze tijd wat roder op de borst dan anders. Maar altijd duidelijk roder dan het vrouwtje.
Vorig jaar zag ik voor het eerst blauwborsten op Texel en dit jaar gelukkig wat dichter bij huis, namelijk in het Lofar gebied. De mannetjes staan er gekleurd op, zoals meestal het geval is in de dierenwereld. In de baltstijd doen ze hun uiterste best om de aandacht van de vrouwtjes te trekken. Bij het vrouwtje ontbreekt de blauwe borst.
Blauwborsten komen graag in moerassige gebieden en hun voedsel bestaat vooral uit insecten, slakken, spinnen en wormen, maar in de herfst ook wel bessen.
Het vogeltje produceert een prachtig geluid met allerlei variaties. Je kunt een deel hier beluisteren. Vaak zingt de blauwborst uit volle borst:
Favoriete plek tijdens de balts is vaak de top van een rietstengel, of zoals hier, op een lisdodde:
Het mooiste is als de blauwborst in al zijn enthousiasme ook zijn uitgewaaierde staart laat zien. Helaas heb ik daar geen mooie foto van op korte afstand, maar onderstaande foto laat wel zien wat ik bedoel:
Het was echt genieten tijdens het fotograferen van dit vogeltje! Helaas belemmert het huidige weerbeeld mij enorm om veel op stap te gaan en te fotograferen. De kou en de regen doen mijn handen haast verstijven. Maar het geeft wel weer gelegenheid de achterstand op de computer een beetje bij te werken. Alles met mate, anders raken mijn handen weer overbelast. Uit de grond van mijn hart hoop ik, net als al mijn lotgenoten met gewrichtsklachten, dat het nu toch op korte termijn wat warmer wordt buiten!
Op het strand zie je soms ook de mooiste vormen en lijnen:
Verder hebben we een aantal gedichten gelezen. Gebleken is dat er een (vracht)auto rondrijdt met teksten als profiel van de banden. Erg leuk om te lezen:
Op internet las ik dat er een wedstrijd is geweest in het maken van gedichten van 2 regels en 55 tekens. De winnende teksten staan een jaar lang op de achterband van de Vliehorsexpres en worden zo op het strand afgedrukt.
Natuurlijk hoopte ik ook mooie vogels te kunnen fotograferen, maar we hebben niet veel vogels dichtbij gezien. Hier vliegen een paar eidereenden langs. Het was best nog fris ondanks dat de zon scheen. Dit voorjaar is alles veel later op gang gekomen, dus dat zal er wel mee te maken gehad hebben.
Tot onze grote verbazing lag er ineens een zeehond op het strand! Een grote golf rolde terug en daar lag ie: een prachtige zeehond! Ongelooflijk dat het dier zo voor onze neus opdook. Dit was een geweldig moment en gelukkig had ik mijn camera schietklaar!
Het zijn natuurlijk roofdieren, maar die ogen zijn toch echt onweerstaanbaar…
Het dier keek om zich heen, draaide zich om en dook weer de zee in. Dit speelde zich allemaal binnen één minuut af. Erg indrukwekkend en daar kon even geen vogel tegenop!
Begin april waren we een paar dagen op Vlieland. Het was 29 jaar geleden daar we daar geweest waren. Onze eerste vakantie hebben we daar gehouden en bepaalde herinneringen kwamen wel weer boven. Zoals het fietsen op een tandem… nu hadden we onze eigen fietsen meegenomen. Wat een heerlijk eiland, praktisch zonder auto’s. Een heerlijke rust, echt genieten kan ik daar van. Terwijl we op de heenreis nog door een paar sneeuwbuien reden, hadden we op de boot gelijk ander weer. Heel apart is dat. De zon scheen, gewoon direct een vakantiegevoel ook al ga je maar een paar dagen weg.
Het beklimmen van de vuurtoren hoort er ook bij natuurlijk en na de beklimming (de vuurtoren staat op 42 meter hoogte) van het vuurboetsduin hadden we een prachtig uitzicht over het eiland, de noordzee aan de ene kant en de waddenzee aan de andere kant. We konden ook binnen in en op de toren. Even slikken als je hoogtevrees hebt, maar dan zie je ook wat…
Op het strand is het ook altijd goed toeven terwijl de wind je haar in de war maakt en de meeuwen boven je hoofd cirkelen.
In de haven troffen we een markant figuur op zijn schip. Hij verkocht zeepieren en vertelde ons dat hij al een aantal keren op tv geweest was. Een BN’er zeg maar. Of een BV’er (bekende Vlielander).
Hij vertelde altijd een korte broek te dragen, zomer of winter. Terwijl hij dat vertelde kwam hij dat ook laten zien:
En zo kom je onverwachts in gesprek met mensen!
Wordt vervolgd…
