Zoals ik eerder al aangaf, ontdekte ik kort voor ons vertrek dat Portugal heel aantrekkelijk is voor trekvogels. De echte vogelaars weten dat natuurlijk al lang, maar ja, je kunt niet alles weten toch?
Omdat we daar natuurlijk heg noch steg wisten, kozen we er voor de hoofdingang te nemen, dus nadat we dat gevonden hadden (viel niet mee…) werden we hartelijk verwelkomd door de poortwachter. We kochten een toegangskaart en werden heel vriendelijk geïnformeerd over de gang van zaken daar. Dus met wat folders onder de arm namen we de route door het park met als doel zoveel mogelijk vogels te zien en te fotograferen!

Tja, en dan zijn daar natuurlijk ook de voor ons ‘gewone’ vogels zoals deze turkse tortel. En al vrij snel meende ik een geelgors te zien, maar toch twijfels vanwege de zang. Eenmaal dichterbij dacht ik aan de europese kanarie. Die had ik een keer in Assen gespot, een paar jaar geleden. Heel bijzonder in ons eigen land. Maar hier in Portugal vlogen ze heel veel!

Een eindje verder een gepiep van jewelste en na een poosje turen in de bomen zagen we een paar boomkruipers:

We kwamen op een gegeven moment via het pad bij de natte gedeelten van het park. Tenminste van het deel waar wij liepen, want het hele Ria Formosa gebied is maar liefst 60 kilometer lang! Wij hebben dus maar een heel klein deel gezien. Toen we met het vliegtuig boven Faro aankwamen, zag ik heel veel flamingo’s in het water fourageren. Dus hoopte ik deze nu ook te zien, want dit deel van het park ligt vlak bij Faro. Maar helaas heb ik geen flamingo meer gezien. Wel zagen we een regenwulp, voor mij een nieuwe soort:

En veel strandplevieren (ook een nieuwe soort voor mij), deze zijn lichter van kleur dan de bij ons meer voorkomende bontbek- en kleine plevieren:

Er waren ontzettend veel bonte strandlopers:

en steenlopers:

en kleine zwartkoppen (nieuwe soort):

Ook de kleine zilverreiger zagen we veelvuldig:

Op een gegeven moment kwamen we op een plek met aan weerszijden van het pad een vogelhut. Bij de ene hut zat een vogeltje in de bosjes toch tegen ons te lawaaien. Ik wist niet welke soort het was, herkende het geluid ook niet. Pas thuis, na veel gezoek in het grote boek, dacht ik dat het de graszanger moest zijn:

Inmiddels door kenners bevestigd dat het inderdaad een graszanger is. Voor mij een nieuwe soort. Bij deze hut was verder niet veel te zien dus zijn we naar de andere hut gegaan. Een prachtig uitzicht op een binnenwater, veel groen eromheen en allerlei vogels om naar te kijken, zoals dit waterhoen (en ook schildpadden):

Een koppel tafeleenden:

Aan de linkerkant zagen we allemaal witte pluizen in de bomen en ineens zegt mijn ega: zijn dat misschien nesten?

Toen ik beter keek, bleken het inderdaad nesten te zijn, van koereigers! Ook een nieuwe soort voor mij, dus even goed opgelet en rondgekeken en toen zagen we af en toe een koereiger vliegen:

In het water af en toe een dodaars, een kleine futensoort. Ontzettende kleine en snelle duikers, denk je ‘m te zien, floept ‘ie net weer onder water:

Eenzaam en alleen zwom daar ook dit jonge eendje, ik weet niet van welk ras:

En weer een kleine zwartkop, met z’n staart uitgewaaierd:

En weer een nieuwe soort, de krombekstrandloper:

Bij ons ook zeldzaam, maar af en toe ook als broedvogel aanwezig is de steltkluut, prachtig dier op hoge poten. Ooit had ik ze gezien in de Onnerpolder bij Groningen, maar niet zo mooi op de foto:

In de lucht zag ik kleine sterntjes vliegen, maar met een wit vlekje op het voorhoofd, de dwergstern, weer een nieuwe soort voor mij:

Op de distels deed de putter (distelvink) zijn naam eer aan:

We zagen verder ooievaars en lepelaars. Bij ons inmiddels zeldzaam maar daar veel meer voorkomend, is de kuifleeuwerik, weer een nieuwe soort voor mij:

We hielden even pauze bij een oude schuur en daar lag een mooie oude boot. Hier had ik even de groothoeklens op de camera gezet, ik vind het een mooi plaatje:

Ik zat daar lekker rustig terwijl mijn ega verderop een oude zeilboot fotografeerde. In de lucht vloog van alles, dus ik maakte wat foto’s hier en daar van. Pas ‘s avonds zag ik dat ik een bijeneter op de foto had… Prachtig gekleurde vogels, die ook wel eens in Nederland voorkomen en nu zelfs wel broeden. Ze leven vooral van insecten:

Thuis op de computer zag ik ook nog dat ik een oeverloper op de foto had, ook een nieuwe soort voor mij, helaas geen duidelijke foto:

Al met al waren we na een paar uur weer bij de uitgang van dit park. Er was een hoek ingericht met picknicktafels, in de schaduw van een paar grote bomen. We gingen daar even zitten en zagen een aantal blauwe eksters:

Aangrenzend was een mooi weiland met bloeiende bloemen. Ik zei tegen mijn ega: dat is een mooi weiland voor een hop. Dat is een heel bijzondere vogel om te zien, bij ons op de rode lijst. Op mijn telefoon heb ik een app van ‘Vogels in Europa’ en ik liet mijn ega de hop zien én het bijbehorende geluid horen. En ineens zag ik vanuit mijn ooghoek een beweging… ongelooflijk maar waar… een hop!

Hij vloog langs en even later waren we ‘m kwijt. Na een poosje wachten zagen we ineens twee… Wat een geluk om deze vogel nogmaals te zien:

Al met al was dit een dag om nooit te vergeten! Maar liefst tien nieuwe soorten voor mijn vogelalbum op 1 dag. Moe maar voldaan gingen we weer naar het appartement. De volgende dag zijn we heerlijk aan het strand gebleven. Ook wel eens lekker. Maar ook daar zag ik ze vliegen, oeverzwaluwen:

allerlei meeuwen (die ik erg lastig uit elkaar kan houden). Ik denk dat dit geelpootmeeuwen zijn:

en dit een zilvermeeuw:

We zagen trouwens elke ochtend vanaf ons balkon een vreemde vogel allerlei oefeningen doen op de steiger naar het strand  😉

Op diezelfde plek werden dagelijks vele selfies gemaakt:

Het einde van onze vakantie kwam alweer in zicht, nog één dag om aan de zwier te gaan…

Wordt vervolgd.