De laatste avond van ons verblijf in Zuid-Limburg zou het concert van André Rieu plaatsvinden. Overdag hadden we daarom genoeg tijd om in Maastricht rond te kijken. We houden meer van natuur dan van winkelen, dus de keuze om naar de Sint Pietersberg te gaan was snel gemaakt. Op de Sint Pietersberg komen vlindersoorten voor die je elders in het land bijna niet tegen komt. De eerste vlinder die we dan ook zagen was de koninginnenpage. Een prachtige vlinder maar helaas geen foto van kunnen maken. Gelukkig had ik deze al eens in Zwitserland gezien, daarom kan ik haar wel tonen:
Klik op de foto’s voor een grotere weergave
Ook zag ik de Spaanse vlag, die ook praktisch niet verder in het land voorkomt:
Andere vlinders die we zagen:
Bruin zandoogje
Een nachtvlinder waarvan ik de naam nog niet weet
Gehakkelde aurelia
IcarusblauwtjeKlaverspanner (overdag actieve nachtvlinder)Kolibrievlinder (overdag actieve nachtvlinder)
Verder ook nog de bekende witjes, Atalanta en dagpauwogen. Rondom heb je steeds een mooi uitzicht op de omgeving:
In de mergelgroeve wordt nog steeds mergel wonnen en in 2018 stopt men daarmee. Het mooie van dit gebied is dat hier de grootste uil van Europa leeft, namelijk de oehoe. Helaas hebben wij hem niet gezien, maar af en toe komen er op waarneming.nl foto’s voorbij van mensen die hem wel gespot hebben. Prachtig toch?
Op de weiden bloeiden bloemen in allerlei soorten en dat was een mooi gezicht. Hier heb ik de meervoudige belichting van de camera gebruikt:
Tot slot hebben we nog erg genoten van het concert ‘s avonds!
We hadden een paar maanden geleden kaarten gekocht voor een concert van André Rieu op het Vrijthof in Maastricht. Het leek ons wel wat om zoiets mee te maken. Vanwege de afstand was het handig om ook te overnachten in de omgeving van Maastricht en we hebben er ook maar een paar dagen aan vastgeknoopt. Limburg is toch een mooie provincie dus we wilden er ook even van genieten! Op woensdagavond arriveerden we in Gulpen waar we ons eerste hotel geboekt hadden. Het was aan de voet van de Gulperberg. Nou is die berg niet bijzonder hoog, maar wel hoog genoeg om een mooi uitzicht vanaf te hebben. We zijn de volgende morgen voor zonsopkomst al de Gulperberg opgegaan om de kans op het maken van mooie landschapsfoto’s te vergroten.
Klik op de foto’s voor een grotere weergave.
De eerste levende wezens die we om kwart over vijf ‘s ochtends tegenkwamen was deze hazenfamilie. Ze bleven ook rustig zitten.
Vlak voor zonsopkomst begon de lucht al van kleur te veranderen en konden we intussen het mooie landschap bekijken.
Het is prachtig om de lucht langzamerhand te zien veranderen, vooral als de rode tinten van de zon er doorheen komen:
Een uurtje later ziet het er allemaal weer anders uit en het maakt ook nog verschil welke kant je opkijkt:
Een paar uur later reden we met de auto over de Gulperberg naar de andere kant. Toen heb ik onderstaande foto gemaakt. Wát een verschil steeds in licht!
Met het warme weer van de afgelopen week kom je tot weinig activiteiten als dat niet echt nodig is. Al zittend in de tuin viel mijn oog dan ook steeds op insecten die op de bloemen zitten. Graag zou ik wat meer vlinders in de tuin zien, dat is dit jaar tot nu toe echt veel minder dan anders. Wij doen er van alles aan, zoals nieuwe planten gekocht die vlinder- en insectenlokkend zouden zijn. De planten hebben we nu een week, maar het werkt wel! Heel veel bijen en allerlei vliegen. Ik ken ze niet van naam meestal. Vlinders komen langzamerhand ook wat meer. Wat erg leuk was afgelopen zondag, was een kolibrievlinder te zien! Boven de nieuwe verbena (ook vlinderlokkend dus!) zag ik ‘m vliegen. Gauw foto’s gemaakt. Het beestje is zó snel… maar gelukkig wel een paar duidelijke foto’s kunnen maken (voor een grotere weergave: klik even op de foto’s):
Je ziet hier goed hoe hij zich met de snelle vleugelbeweging in balans houdt boven de bloem. Met de lange roltong haalt hij nectar uit de bloemkelken. Deze dagactieve nachtvlinder komt uit Zuid-Europa. Plant zich hier voort en de meesten vliegen in het najaar weer terug.
Op de margrieten zitten steeds verschillende insecten, waaronder deze vlieg. Leuk om te experimenteren met de macrolens.
Ik vind het een uitdaging om de facetogen zo scherp mogelijk te krijgen bij insecten. Maar allerlei factoren maken dat moeilijk, vooral als je buiten foto’s maakt. De wind is dan vooral een spelbreker. Verder zijn de insecten natuurlijk erg beweeglijk, dus dat is ook lastig. Bij deze bessenzweefvlieg is het me redelijk gelukt, ondanks de beperkte scherptediepte. Want voor de verandering had ik het diafragma van de macrolens helemaal open, op 2.8, om een mooie onscherpe achtergrond te krijgen en de onscherpte geeft een wat dromerig beeld aan de bloemen.
Hier zie je hoe hij met z’n tong de bloemen aftast op zoek naar nectar.
Afgelopen week was er ook nog een mooie libel, een platbuik vrouwtje:
Als je terugkomt van een weekje vakantie heb je altijd veel te doen. In eerste instantie het uitzoeken van de mooiste foto’s en verder nog veel huishoudelijke dingen natuurlijk. Daarna waren er in de familie een aantal grieppatiënten en daardoor komt de fotografie even op een lager pitje te staan. Maar foto’s lopen niet weg dus met het slechte weer van de afgelopen tijd was het niet moeilijk om binnen te zitten en af en toe met de foto’s aan de slag te gaan.
Klik op de foto’s voor een grotere weergave
Tijdens onze laatste volledige dag in de Harz kwamen we na het vogelpark langs een stuwmeer. Er was een grote parkeerplaats met veel auto’s en motoren, dus we dachten wel dat er iets te zien zou zijn. Eerst hebben we een grote groep Duitse motorrijders op de foto gezet en naderhand per e-mail hun de foto’s toegestuurd. Dit waardeerden ze erg, het is toch even mooier dan foto’s met een telefoon gemaakt. Het stuwmeer was indrukwekkend groot en je had er een prachtig uitzicht vanaf de dam. De dam op zich is 500 meter lang en je loopt er dus overheen naar de andere kant, en weer terug. Hieronder zie je een bekken aan de andere kant van de dam.
Klik op de foto’s voor een groter weergave en om alle foto’s in dit blog door te bladeren.
Het meer op zich is 3 kilometer lang en het water is bestemd als drinkwater. In het verleden was dit de grootste drinkwatervoorziening van het land en nu nog voor de regio’s Göttingen en Hannover. Watersport is daarom niet toegestaan, vissen mag wel. Er wordt in de stuw ook elektriciteit opgewekt. Het uitzicht vanaf de dam:
Ik was druk bezig met het maken van foto’s voor een panorama. Daarvoor moet je opletten dat je bij elke foto dezelfde instellingen hebt want anders krijg je verschillen in je foto’s en dan lukt het samenvoegen niet. Handmatig instellen dus. Hierdoor lette ik niet op de lucht waar op dat moment een rode wouw vloog! Gelukkig attendeerde mijn ega mij er op, zodat ik de vogel nog gauw kon vastleggen. Helaas had ik mijn telelens er toen niet op en stond de scherpstelling op handmatig met dus geen al te best resultaat. Met de cropfactor van mijn camera er bij gerekend kwam ik op 120 mm. Maar een rode wouw (en de zwarte ook) is goed te herkennen aan de gevorkte staart, wat gelukkig duidelijk te zien is.
Handmatig op 75 mm, 1/200 sec. bij F8, iso 100
Ook al is het geen topfoto en heb ik een flinke crop toegepast, toch vind ik het altijd indrukwekkend om zo’n roofvogel te zien. Ooit zag ik er één in Stadskanaal vliegen, maar ook daarvan heb ik helaas geen beste foto.
Aan het eind van die dag zag ik vanaf ons balkon een mooie zonsondergang en een half uur nadat de zon onder was waren er nog prachtige kleuren in de lucht te zien:
De volgende dag moesten wij voor 11 uur het hotel verlaten en bezochten we nog even een nabijgelegen stadje om wat boodschappen te doen. Daar ging ik helaas languit (voorover) in de parkeergarage wat mij een flinke bloedneus en achteraf veel blauwe plekken heeft opgeleverd. Zelfs nu, drie weken later, voel ik het nog. Maar het had erger gekund, dat is een feit. Je kunt toch lelijk vallen door een schuin aflopende vloer die je niet op tijd in de gaten hebt.
Eenmaal goed en wel onder begeleiding van Tom weer richting huis kregen we net buiten de stad weer die mooie koolzaadvelden in het zicht. We konden bij een stoplicht even van de weg af en zodoende hadden we bijna direct een uur vertraging doordat we nog even tussen het koolzaad aan het fotograferen zijn gegaan. Het rook ook nog eens heerlijk. Een mooie afsluiter van onze vakantie. De hele week had ik gehoopt dicht bij die velden te kunnen komen, en dan lukt het nog op de valreep ook. Dat was echt genieten.
Hier in Noord-Oost Nederland is koolzaad niets vreemds, we zien het elk jaar wel. Maar de glooiing in het landschap van de Harz doet het net even beter vind ik dan de grote vlakke vlaktes hier in Nederland.
Zo kom ik dan aan het einde van ons vakantieverslagje. Hierna weer verder met andere dingen. Bedankt voor het lezen!
