Soms moet je even extra kijken: wat voor vogeltje is dát nou weer… Van de sijs had ik al eens een mannetje thuis aan het pindanetje zien hangen. Ook van deze soort ziet het vrouwtje er weer anders uit.

Beide soorten zaten bij de vogelhut, je ziet dat het vrouwtje veel grijzer is.

Dit is het mannetje, ik denk een jonge nog. Oudere mannetjes hebben veel meer zwart op de kop.

Een vogeltje, wat er in eerste instantie wel wat op lijkt, is de geelgors. Ik zag tussen alle foto’s van deze ochtend één die ik eerst ook voor een sijs aangekeken had. Maar het is toch een geelgors.

Ik zou zeggen: zoek de verschillen 😉

De gaai (voorheen “Vlaamse gaai”), is in mijn ogen een beetje een roofvogel. Hij rooft namelijk ook jonge vogeltjes en eieren uit nesten als hem dat zo uit komt. Ze komen tegenwoordig vrij dicht bij de huizen en in tuinen. Het zijn best brutale vogels. We zagen bij de vogelhut dan ook zo’n brutale die de nootjes voor de snavels van de kleine vogeltjes wegpikte:

Wintervoorraad 😉

Er kwam een vrouwtje grote bonte specht voorbij. Ik had gehoopt op een groene specht, maar helaas. Deze bonte is ook mooi, daar niet van.

Maar het mannetje is iets kleuriger, die heeft een rode vlek op het achterhoofd, hij kwam ook langs:

Grote bonte spechten eten veel insecten, die peuteren ze uit de boomschorsen vandaan. Ook eten ze zaden van dennenappels, hierbij klemmen ze de dennenappels in een spleet van een boom om de zaden er uit te kunnen eten. Dit doen ze vaak op een vaste plek, de smidse genaamd,  je ziet dan onder een boom veel lege dennenappels liggen.

Zo gewoon maar toch bijzonder, dat zijn merels. Want zeg nou zelf, een merel oogt toch best saai? Zit weinig kleur aan gewoon. Een bruin vrouwtje en een zwart mannetje. Maar schijn bedriegt want als je goed kijkt, dan is ook de merel een prachtige vogel! Het allermooiste vogelgeluid is de zang van de merel want in 2010 is daar een heus kampioenschap voor uitgeroepen! Je kunt er hier over lezen: http://vroegevogels.vara.nl/Merelzang-verkiezing.1126.0.html

Elk voorjaar is het weer genieten als de eerste merel van zich laat horen.

Roodborstjes, daar zie je er vaak maar 1 van in je tuin. Ze zijn erg gesteld op hun territorium en zetten hun veren op om dat goed duidelijk te maken. Vaak denken mensen dat ze zomer en winter het zelfde roodborstje in de tuin hebben. Maar gebleken is dat de roodborsten die ‘s zomers bij ons zijn, in de herfst naar het zuiden trekken. De roodborstjes uit het hoge noorden komen dan bij ons. Nog niet zo lang geleden zag ik in onze tuin een jonge roodborst, die was nog niet helemaal op kleur:

De foto is helaas niet al te best. Maar ik vond het erg leuk om deze te zien want dat kan betekenen dat er bij ons in de tuin gebroed is door roodborsten.

Ik moet zeggen dat roodborstjes wel de tuinvogeltjes zijn die mij het meest aanspreken. Op de een of andere manier is het net of ze je aankijken. Als je goed luistert dan weet je ook dat roodborsten ook een heel mooi riedeltje zingen. En natuurlijk hoef je voor deze soorten niet naar een fotohut, ik weet dat sommige mensen het niet ‘natuurlijk’ vinden om vanuit zo’n hut te fotograferen. Zelf heb ik er geen moeite mee, of ik nou in mijn eigen tuin verdekt opgesteld zit te fotograferen of in een speciaal daarvoor ingerichte hut van iemand anders. In beide gevallen worden de vogels gevoerd.