Category Archives: Persoonlijk

Agia Galini

Een mooi uitzicht hadden we vanaf het terras tijdens het ontbijt!

Het dorp heeft een haven waar altijd bedrijvigheid is:

Vanuit Agia Galini kijk je over de zee naar de Paximadia eilanden:

Vanuit de haven heb je mooi uitzicht op het dorp:

Maar de haven zelf was ook erg sfeervol met al die lampjes ‘s avonds:

Dit was de 1 na laatste dag op Kreta! Langzamerhand kom ik door de foto’s heen. Wordt ook tijd, want de paddenstoelen wachten! Toch is het nog nagenieten van de foto’s op deze manier.

Wordt vervolgd…

Via Matala naar Agia Galini

Omdat we steeds 2 nachten in een hotel waren en dan weer naar een andere locatie gingen, hebben we onderweg veel gezien. Met behulp van ANWB-boekjes hebben we mooie routes gevonden. Zo las ik over het dorpje “Matala” dat in de jaren 60-70 het domein van “hippies” was geweest. Dat sprak ons wel aan en dus hebben we Matala bezocht. Matala ligt aan een baai tussen krijtrotsen en die rotsen hebben heel veel gaten (antieke grafkamers, holen of grotten genoemd).

Eerst kwamen we langs Nea Mirtos, persoonlijk vind ik dit een prachtig plaatje:

We zagen dadelpalmen:

En prachtige landschappen:

Ook zagen we veel “Ikonastasie”, dat zijn kleine herdenkingskerkjes die je overal op Kreta in bochten en langs de weg ziet staan in allerlei kleuren en van verschillende materialen.Deze zijn er neergezet door familieleden van een slachtoffer als herdenkingsplaats. Door het rijgedrag en de combinatie met alcohol loopt het vaak slecht af. Maar ook worden de kapelletjes wel geplaatst uit dankbaarheid, bijvoorbeeld wanneer iemand een ongeluk heeft overleefd. Ze blijven er jarenlang staan, totdat ze vergaan zijn. Elk jaar houdt de familie een korte herdenking bij het kruisje. Men zet er een foto in of een flesje olijfolie en brandt er een kaarsje.

En toen kwamen de rotsen van Matala in zicht:

Een leuke knipoog naar de tijd van de hippies is een oude “boerzoektvrouw-achtige” vw-bus met kreten als “love and peace”, een echte blikvanger!

Toen we verder gingen naar onze eindbestemming van die dag, hebben we onderweg nog wat boodschappen gedaan:

Veel producten kwamen ons echt bekend voor! 😉

Aan het eind van de middag kwamen we in Agia Galini bij ons hotel (met een uitzicht dat ons wel aansprak!)

Wordt vervolgd…

Inwoners van Kreta

Ik vind het mooi om mensen te fotograferen in hun omgeving. Maar het is gauw een inbreuk op hun privacy dus als het even kan dan vraag ik natuurlijk toestemming voor een foto. In onderstaand geval lukte dat niet, want wij stonden voor een kruising te wachten en rechts van mij zag ik deze vrouw zitten.

Onderstaande vrouw heb ik wel gevraagd om toestemming, ze knikte mij vriendelijk toe en bleef even staan:

We kwamen door dorpjes in de bergen en zagen mensen in hun eigen omgeving. Het gaf ons de indruk dat het daar erg armoedig is. Vanuit de auto nam ik een aantal foto’s, die daardoor niet scherp zijn, maar toch een impressie geven.

Deze vrouwen wilden onze aandacht trekken zodat we zouden stoppen en hun zelfgemaakte producten zouden kopen. Wat mij nog steeds voor ogen staat is het beeld van een oud mannetje dat beide armen op en neer bewoog om onze aandacht te trekken. Door die beweging keek ik die kant op en zag naast hem een oud vrouwtje. Hun huisje zou bij ons een bordje “onbewoonbaar verklaard” op de muur krijgen. Het vrouwtje keek hoopvol op of wij ook zouden stoppen. Dat zie je dan allemaal terwijl je er voorbij rijdt in je huurauto. Ik was er stil van. Het leek allemaal zo armoedig. Een sterk contrast met de wereld beneden in de grote stad.

Windmolens op Kreta

Eerst even een bedankje voor alle leuke reacties die ik krijg via dit weblog, via facebook, mondeling, of per mail. Ik vind het erg leuk dat er zo veel mensen meelezen en ook reageren. Momenteel kijken er meer dan 500 mensen per maand op dit blog, dat is een record! Bedankt allemaal!

De hoogvlakte Lassithi is ongeveer 25.000 vierkante kilometer groot. Een vruchtbaar gebied waar dan ook veel gewassen worden verbouwd. De windmolens die je in de boekjes ziet staan zijn dus echt niet de windmolens die op dit moment nog gebruikt worden. Deze zijn puur voor het toerisme opgeknapt. Het viel ons dan ook erg tegen toen wij deze molens aantroffen op (wat wij eerst dachten) het hoogste punt van de weg naar de hoogvlakte, het dak van een museum/restaurant. In de reisgids werd namelijk gesproken over duizenden windmolens die vroeger gebruikt werden voor irrigatie. Wij dachten dat dit er dan van over was.

Het uitzicht was overweldigend daar boven, op de voorgrond veel afgebrande struiken:

Wij besloten om verder te rijden in plaats van terug, zoals onze TomTom aangaf. Gelukkig maar, anders hadden we dit niet gezien, restanten van de originele, oude windmolens!

Ons is verteld dat deze oude molens ook wel gebruikt werden om graan te malen.

Op een gegeven moment zagen we nog meer oude molens, waarvan sommige nog in gebruik waren voor irrigatie. Zodra het genoeg waaide, draaide de molen en werd er water opgepompt:

Het opgepompte water wierp hier letterlijk vruchten af, want er groeiden enorm veel pompoenen in dit gebied:

Zo hebben wij uiteindelijk nog heel veel van deze molens gezien.

Wordt vervolgd.