Soms heb je even genoeg aan je zelf (en je pijntjes). Momenteel zit ik in een dip vanwege de ontstekingen in mijn handen. Veel pijn, behandelingen waar ik geen baat bij heb, een doorverwijzing naar een andere specialist die ook nog eens gaat injecteren en dan ook nog geen resultaat. Inmiddels gaat dat al maanden zo. Dus ik baal en voel me niet fit etc.
Maar buiten is het heerlijk weer, alleen kan ik niet met mijn camera op stap want ik kan het spul gewoon niet steeds tillen. Maar gisteren hoorde ik staartmeesjes en dan kan ik het niet laten, alles op statief buiten gezet en nog net een glimp van de staartmeesjes gezien. De foto is niet echt scherp, dus nu maar wachten of ze terug komen. Er was ook een pimpelmees, van de seringenboom naar het vogelhuisje, in de dakplataan en terug… en steeds met het kopje scheef naar mij kijken, gewoon lollig. Dus dat was mijn troostvogeltje gisteren: