Vanmiddag tegen half zes zag ik dat er een mooie zonsondergang aan leek te komen. Omdat we nog in de auto zaten vroeg ik mijn ega “door het veld” naar huis te rijden… Nog voordat ik de zonsondergang goed en wel bekeek zag ik ze:
Twaalf reeën!!! Ik las dat een kudde reeën een “sprong” genoemd wordt. Dit is in mijn ogen een kudde… zo dicht bij huis, daar wordt ik stil van.
Het zal weer veujoar worden… dat liedje van Ede Staal speelt door mijn hoofd als ik even de tuin in loop en de vogels hoor zingen… in de verte een houtduif.
De zon schijnt weer, heerlijk!
In de struiken zat een koolmeesje zich helemaal op te poetsen en te poseren.
en de mussen zitten met z’n allen te kwetteren alsof ze elkaar heel wat te vertellen hebben. Het voederhuisje is nog steeds in gebruik, dagelijks gooi ik er een paar handen strooivoer in:
Vanmorgen opnieuw een laag(je) sneeuw:
Ik had dit niet verwacht, de weersvoorspellingen waren wat tegenstrijdig. Nou ja, je moet er toch door. Dan maar wat langer onderweg. Hier in het noorden zijn we geen files gewend, maar vandaag was dat wel anders.
Vanmorgen anderhalf uur in de file gestaan/gereden bij Gieten…
Aan het begin van de avond begon het te regenen met als gevolg dat het spekglad werd. Nu is er vlak bij ons huis een bocht in de weg gelegd, een paar jaar geleden. Om de snelheid te beperken uiteraard. Niet dat het helpt, want onze ervaring is dat men nu vlak voor de bocht op de rem gaat en flink gas geeft als men de bocht weer uitkomt. Dus voor omwonenden meer overlast, wat geluid betreft. Maar dat is een andere discussie.
Vandaag kwamen de hardrijders flink aan hun trekken, we stonden gezellig allemaal voor het raam in de buurt om toe te kijken hoe de een na de ander slipte op de spekgladde weg. Mijn man liet de hond even uit en binnen die tien minuten konden vier automobilisten de bocht niet halen. De een na de ander schoof door of schoof opzij tegen één of meerdere paaltjes aan. Het was gewoon sensationeel om naar te kijken. Drie van de vier stapten uit om de schade op te nemen, maar gingen gauw weer verder. De vierde is niet eens de auto uitgeweest, terwijl die in mijn ogen de meeste schade moet hebben. Ongelooflijk….. Ik kon het niet laten, heb wat foto’s gemaakt met het gevaar zelf onderuit te gaan. Gelukkig is dat niet gebeurd. Jammer genoeg heb ik er geen brokkenpiloot op staan. Zo snel kon ik niet lopen op het ijs!
Links zie je de achterlichten van een auto, de bestuurder neemt de andere weghelft om de bocht door te komen. Rechts zie je de paaltjes die geraakt zijn en de sporen op de weg en in het gras. De sneeuw die verspreid ligt, lag allemaal op één hoop maar is weer losgereden door de brokkenpiloten.
Hier ook een auto die de andere baan neemt, anders redt ‘ie het niet!
