Als je eenmaal begint met het fotograferen van vogels, dan wil je steeds weer nieuwe soorten zien en vastleggen. Sommige vogels zitten niet echt standaard op een takje in je tuin en daar moet je dus naar op zoek als je dat wilt. De ijsvogel stond al lang hoog op mijn lijstje. Ik wist dat er in onze omgeving ook wel ijsvogels zaten, maar ze zijn heel snel en je krijgt ze moeilijk te zien. In de Amsterdamse Waterleidingduinen is een plek waar een ijsvogel zo zijn eigen stekkie heeft en die plek hebben we gelukkig ook ontdekt. Met wat geduld kreeg ik ‘m gelukkig ook voor de lens, een mannetje ijsvogel:
Prachtig vogeltje!
En dan, wie wil er nou geen vos zien ‘in het wild’? Bij ons in Drenthe zijn natuurlijk ook wel vossen, maar je krijgt ze niet zo maar voor de lens. Een paar keer zag ik een vos in de verte in de schemering een weg oversteken, maar dat was het dan ook. In de Amsterdamse Waterleidingduinen leven een aantal vossen met een verhaal. Het verhaal is dat het zogenaamde ‘rugzakvossen’ zijn. Niet dat deze vossen met een rugzakje lopen, maar wel de mensen die in dat gebied komen. En uit die rugzakken komt dan allerlei lekkers voor die vossen! Het stomste wat je kunt doen natuurlijk bij dieren in het wild, maar helaas is het zo en wij hebben het ook zien gebeuren. Alhoewel men het spul gauw opruimde toen wij er aan kwamen. Gevolg is wel dat als je daar vossen denkt te fotograferen, het helemaal niet moeilijk is want ze komen gewoon bij je en het lijkt alsof ze er gewoon voor gaan zitten. Wachten op een beloning…. hoe triest kan het zijn. Ik vind het echt erg dat mensen zo stom doen. Ook veel fotografen maken zich schuldig aan dergelijk gedrag om maar dé foto te kunnen maken waarmee ze hopen te scoren. Je ziet het ook bij vogelfotografie. Kosten nog moeite worden gespaard om dé foto te kunnen maken en ze walsen desnoods over anderen heen.
Maar dat terzijde, ik had de kans om een vos te fotograferen en heb die kans wel gepakt natuurlijk. Best apart om die dieren zo dicht te kunnen benaderen dat je met je telelens niet uit de voeten kunt omdat het beest te dichtbij komt :-).
Ondanks de korte afstand probeer je dan wel zo’n dier zoveel mogelijk met een natuurlijke achtergrond te fotograferen.
En steeds die waakzame blik in de ogen… toch echt een wild dier hoor…
Van ons hebben ze in ieder geval geen beloning gekregen, wij hebben ze met respect bekeken en gefotografeerd en zijn op zo groot mogelijke afstand gebleven. Maar een heel bijzondere ervaring dat de dieren gewoon op je af komen!
