Begin april waren we een paar dagen op Vlieland. Het was 29 jaar geleden daar we daar geweest waren. Onze eerste vakantie hebben we daar gehouden en bepaalde herinneringen kwamen wel weer boven. Zoals het fietsen op een tandem… nu hadden we onze eigen fietsen meegenomen. Wat een heerlijk eiland, praktisch zonder auto’s. Een heerlijke rust, echt genieten kan ik daar van. Terwijl we op de heenreis nog door een paar sneeuwbuien reden, hadden we op de boot gelijk ander weer. Heel apart is dat. De zon scheen, gewoon direct een vakantiegevoel ook al ga je maar een paar dagen weg.
Het beklimmen van de vuurtoren hoort er ook bij natuurlijk en na de beklimming (de vuurtoren staat op 42 meter hoogte) van het vuurboetsduin hadden we een prachtig uitzicht over het eiland, de noordzee aan de ene kant en de waddenzee aan de andere kant. We konden ook binnen in en op de toren. Even slikken als je hoogtevrees hebt, maar dan zie je ook wat…
Op het strand is het ook altijd goed toeven terwijl de wind je haar in de war maakt en de meeuwen boven je hoofd cirkelen.
In de haven troffen we een markant figuur op zijn schip. Hij verkocht zeepieren en vertelde ons dat hij al een aantal keren op tv geweest was. Een BN’er zeg maar. Of een BV’er (bekende Vlielander).
Hij vertelde altijd een korte broek te dragen, zomer of winter. Terwijl hij dat vertelde kwam hij dat ook laten zien:
En zo kom je onverwachts in gesprek met mensen!
Wordt vervolgd…
