Bij het verwerken van de foto’s van Texel kom ik er achter dat de vogels (een stuk of 7 in een boom)  waarvan ik dacht dat het kuifmezen waren, pestvogels zijn. En die zijn zeldzaam in Nederland. Dat vind ik nou leuk, dat ik die toevallig op de foto genomen heb, vanuit de auto nog wel:

We hebben het natuurgebied “De Muy” doorgelopen om de zonsondergang aan zee te kunnen zien.
Het is een groot duingebied, soms lijkt het net of je in de bergen bent.

Eenmaal bij de zee gekomen was de zon achter de wolken verdwenen, dus geen mooie zonsondergang.

De volgende dag zijn we richting de vuurtoren gegaan.

Het is mooi om te zien dat de noordzee en de waddenzee daar samen komen, dat gebied heet “Engelschmangat”:

Je ziet het zand over het strand waaien door de harde wind. Vanaf de kop van Texel zie je in de verte Vlieland liggen en tussen Vlieland en Texel ligt een zandplaat waar zeehonden op rusten. Bij laag water kun je ze zien liggen:

Ik kon niet verder inzoomen, dus de zeehonden zijn niet al te duidelijk te zien, maar je herkent de vorm vast wel 😉

Als je op Texel bent, dan bezoek je natuurlijk ook Ecomare. Het binnendeel was erg druk opgezet vonden wij, veel informatie gericht op kinderen met in onze ogen een onduidelijke indeling. Verder wel interessante vitrines met opgestopte vogelsoorten. Ook wat aquaria met:

Vissen die de kleur van hun omgeving aannemen om maar niet op te vallen voor de “vijand”,

mooi gekleurde krabben

en mysterieuze kwallen.

Buiten zagen we wat zeehonden, een aalscholver en een aantal Jan van Genten. Aan al die dieren zal iets mankeren, ook al is dat bij de meeste niet te zien. Wel bij deze Jan van Gent, want ik zag later pas op de foto dat het dier maar één oog meer heeft:

Om elf uur werden de zeehonden gevoerd met vis. Maar er waren kapers op de kust:

De jonge zilvermeeuwen vinden het maar wat gemakkelijk dat ze niet zelf hoeven te vissen…

en de zeehonden hebben voor even het nakijken… dit is een oudje met staar op een oog.

Dit is nog een jonkie maar al wel weer zover hersteld dat ‘ie binnenkort weer naar zee mag.

Afgelopen week waren mijn ega en ik een paar dagen op Texel, het enige Nederlandse waddeneiland dat we nog niet bezocht hadden. Doordat Texel in verhouding vrij groot is, hadden we niet echt het “eilandgevoel” zoals we hadden op de andere eilanden. Je hoort niet overal waar je bent de zee ruisen. Maar we hebben veel gezien, lekker op het strand en in natuurgebieden gelopen en gefietst.

Persoonlijk hou ik erg van dit soort plaatjes: een schip, de zee, wat vogels en flinke golven…
Texel staat bekend als een eiland waar heel veel soorten vogels voorkomen. We hebben ook veel vogels gezien, maar meest de bekende meeuwen en eenden. Toch heb ik wat vogels kunnen fotograferen die ik nog niet eerder voor de lens kreeg, waaronder de drieteenstrandloper: “Door achter de teruglopende golven aan te rennen kan de vogel kleine diertjes die op het strand zijn achtergebleven snel op pikken. Aankomende golven worden ontweken, zodat de vogel voortdurend druk heen en weer aan het lopen is” staat op www.vogelvisie.nl: