We hadden een paar maanden geleden kaarten gekocht voor een concert van André Rieu op het Vrijthof in Maastricht. Het leek ons wel wat om zoiets mee te maken. Vanwege de afstand was het handig om ook te overnachten in de omgeving van Maastricht en we hebben er ook maar een paar dagen aan vastgeknoopt. Limburg is toch een mooie provincie dus we wilden er ook even van genieten! Op woensdagavond arriveerden we in Gulpen waar we ons eerste hotel geboekt hadden. Het was aan de voet van de Gulperberg. Nou is die berg niet bijzonder hoog, maar wel hoog genoeg om een mooi uitzicht vanaf te hebben. We zijn de volgende morgen voor zonsopkomst al de Gulperberg opgegaan om de kans op het maken van mooie landschapsfoto’s te vergroten.
Klik op de foto’s voor een grotere weergave.
De eerste levende wezens die we om kwart over vijf ‘s ochtends tegenkwamen was deze hazenfamilie. Ze bleven ook rustig zitten.
Vlak voor zonsopkomst begon de lucht al van kleur te veranderen en konden we intussen het mooie landschap bekijken.
Het is prachtig om de lucht langzamerhand te zien veranderen, vooral als de rode tinten van de zon er doorheen komen:
Een uurtje later ziet het er allemaal weer anders uit en het maakt ook nog verschil welke kant je opkijkt:
Een paar uur later reden we met de auto over de Gulperberg naar de andere kant. Toen heb ik onderstaande foto gemaakt. Wát een verschil steeds in licht!
Als je terugkomt van een weekje vakantie heb je altijd veel te doen. In eerste instantie het uitzoeken van de mooiste foto’s en verder nog veel huishoudelijke dingen natuurlijk. Daarna waren er in de familie een aantal grieppatiënten en daardoor komt de fotografie even op een lager pitje te staan. Maar foto’s lopen niet weg dus met het slechte weer van de afgelopen tijd was het niet moeilijk om binnen te zitten en af en toe met de foto’s aan de slag te gaan.
Klik op de foto’s voor een grotere weergave
Tijdens onze laatste volledige dag in de Harz kwamen we na het vogelpark langs een stuwmeer. Er was een grote parkeerplaats met veel auto’s en motoren, dus we dachten wel dat er iets te zien zou zijn. Eerst hebben we een grote groep Duitse motorrijders op de foto gezet en naderhand per e-mail hun de foto’s toegestuurd. Dit waardeerden ze erg, het is toch even mooier dan foto’s met een telefoon gemaakt. Het stuwmeer was indrukwekkend groot en je had er een prachtig uitzicht vanaf de dam. De dam op zich is 500 meter lang en je loopt er dus overheen naar de andere kant, en weer terug. Hieronder zie je een bekken aan de andere kant van de dam.
Klik op de foto’s voor een groter weergave en om alle foto’s in dit blog door te bladeren.
Het meer op zich is 3 kilometer lang en het water is bestemd als drinkwater. In het verleden was dit de grootste drinkwatervoorziening van het land en nu nog voor de regio’s Göttingen en Hannover. Watersport is daarom niet toegestaan, vissen mag wel. Er wordt in de stuw ook elektriciteit opgewekt. Het uitzicht vanaf de dam:
Ik was druk bezig met het maken van foto’s voor een panorama. Daarvoor moet je opletten dat je bij elke foto dezelfde instellingen hebt want anders krijg je verschillen in je foto’s en dan lukt het samenvoegen niet. Handmatig instellen dus. Hierdoor lette ik niet op de lucht waar op dat moment een rode wouw vloog! Gelukkig attendeerde mijn ega mij er op, zodat ik de vogel nog gauw kon vastleggen. Helaas had ik mijn telelens er toen niet op en stond de scherpstelling op handmatig met dus geen al te best resultaat. Met de cropfactor van mijn camera er bij gerekend kwam ik op 120 mm. Maar een rode wouw (en de zwarte ook) is goed te herkennen aan de gevorkte staart, wat gelukkig duidelijk te zien is.
Handmatig op 75 mm, 1/200 sec. bij F8, iso 100
Ook al is het geen topfoto en heb ik een flinke crop toegepast, toch vind ik het altijd indrukwekkend om zo’n roofvogel te zien. Ooit zag ik er één in Stadskanaal vliegen, maar ook daarvan heb ik helaas geen beste foto.
Aan het eind van die dag zag ik vanaf ons balkon een mooie zonsondergang en een half uur nadat de zon onder was waren er nog prachtige kleuren in de lucht te zien:
De volgende dag moesten wij voor 11 uur het hotel verlaten en bezochten we nog even een nabijgelegen stadje om wat boodschappen te doen. Daar ging ik helaas languit (voorover) in de parkeergarage wat mij een flinke bloedneus en achteraf veel blauwe plekken heeft opgeleverd. Zelfs nu, drie weken later, voel ik het nog. Maar het had erger gekund, dat is een feit. Je kunt toch lelijk vallen door een schuin aflopende vloer die je niet op tijd in de gaten hebt.
Eenmaal goed en wel onder begeleiding van Tom weer richting huis kregen we net buiten de stad weer die mooie koolzaadvelden in het zicht. We konden bij een stoplicht even van de weg af en zodoende hadden we bijna direct een uur vertraging doordat we nog even tussen het koolzaad aan het fotograferen zijn gegaan. Het rook ook nog eens heerlijk. Een mooie afsluiter van onze vakantie. De hele week had ik gehoopt dicht bij die velden te kunnen komen, en dan lukt het nog op de valreep ook. Dat was echt genieten.
Hier in Noord-Oost Nederland is koolzaad niets vreemds, we zien het elk jaar wel. Maar de glooiing in het landschap van de Harz doet het net even beter vind ik dan de grote vlakke vlaktes hier in Nederland.
Zo kom ik dan aan het einde van ons vakantieverslagje. Hierna weer verder met andere dingen. Bedankt voor het lezen!
De ochtend begon goed, vlak bij ons balkon zat een stel kruisbekken in een boom. Deze had ik nog nooit gezien, terwijl ze bij ons in Drenthe best voorkomen. Maar ze zitten vaak hoog in de toppen van de dennen en sparren. Met hun gekruiste bek kunnen ze de zaden goed peuteren uit de dennen- en sparrenappels. Vooral het mannetje is een kleurrijke vogel:
We gingen deze dag (Hemelvaartsdag) op zoek naar de Alte Burg, restanten van een verdedigingstoren van een kasteel. Er bleek niet veel van over en we moesten even flink zoeken om het te vinden. Je kon er alleen in de buurt komen via een kerkhof…
Vanwege instortingsgevaar mocht je er ook niet té dichtbij komen en daarom was er, volgens een vrouw op het kerkhof, geen gewone toegangsweg. Maar wij zagen een paadje rond de toren dat regelmatig belopen moest worden want anders was het wel dichtgegroeid geweest. Dus wij dat paadje ook op. Het was heel smal maar wel de moeite waard want hierdoor kregen we zicht op de voorkant van de toren. Heel indrukwekkend.
Heel toepasselijk vloog van de toren een torenvalk op:
Bij het vervolgen van onze route kwamen we langs een vogelpark. Daar zijn we natuurlijk gestopt en hebben we uitgebreid rondgelopen. De beheerders verzorgen allerlei vogels die gewond binnen worden gebracht. Ook zijn er inmiddels een aantal soorten die binnen het park geboren zijn en daar ook zullen blijven omdat ze in het wild niet kunnen overleven. Bij de ingang zagen we een jonge raaf, omdat zijn nest bij de ingang was bleef hij daar steeds in de buurt en leek hij zelfs naar binnen te willen:
In het park liep een pauw, met z’n mooie veren, maar die wilde hij ons niet tonen. Dus dan maar zo op de foto:
Goslar is ook bekend vanwege de Kaiserpfaltz, de middeleeuwse verblijfplaats van de Duitse keizer. Het is het grootste en best bewaarde wereldlijke gebouw uit de 11e eeuw in Duitsland. De Kaiserpfaltz is onderdeel van de historische binnenstad van Goslar die op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO is opgenomen. (bron: Wikipedia)
Klik op de foto voor een groter weergave (dit geldt voor alle foto’s)
We hebben alleen de buitenkant bekeken want binnen was een trouwerij gaande. Deze panoramafoto bestaat uit 6 foto’s die zijn samengevoegd in Lightroom. Best redelijk resultaat vind ik, de lijnen zijn niet allemaal zoals het hoort, maar het kan er mee door. Langs het pad hoorden we een gekrijs van vogels:
Bleek dat een spreeuw zat te pikken op een gierzwaluw!
Gelukkig wist de gierzwaluw later te ontkomen en de spreeuw stond triomfantelijk toe te kijken:
We zijn nog door de tuin gewandeld van het Kaiserpfalz. Omdat het vroeg in het seizoen was, bloeide er nog niet veel.
Ook hier laten bezoekers hun sporen na:
Een mooi opvallend plantje tussen het groen was de (gulden?) sleutelbloem:
Vanaf het hogere standpunt hadden we een mooi zicht op de huizen:
Het was opvallend aan deze huizen dat ze aan de buitenkant veel bedekt waren met leistenen plaatjes. Dát is nog eens een duurzaam product, dat leisteen! Het houdt de warmte goed vast en is oersterk. Voor de zijgevels gebruikt men ook wel dakpannen, dat zagen we ook veel:
In sommige straten zag je aan de ene kant van de weg huizen met leisteen en aan de andere kant vakwerkhuizen of een combinatie van beide:
Aan een zijgevel van een woning zag ik dit:
Soms zie je mooie deuren, vooral het bordje met tekst vond ik leuk:
