Voor ons huis zag ik weer een paar reeën op het land liggen. Ik blijf proberen om ze goed op de foto te krijgen. Met de verrekijker zie ik ze veel beter dan met de camera, maar goed.
Terwijl ik er een de foto van wilde maken kwam er een fazanthaan het beeld binnen rennen… Laat ik daar nu al een tijd naar uit zitten te kijken! Af en toe zag ik er wel één lopen maar ik heb er geen foto van kunnen maken. Nu dus wel:
Hij was nog best een eind van me af en met de telelens tot 250mm is dit het maximaal haalbare.
Voor een excursie van de fotoclub naar Lauwersmeer heb ik een Canon EF 100-400 IS gehuurd. Maar de gezondheidstoestand van mijn schoonvader verslechterde donderdag plotseling zo, dat ik niet meegegaan ben. Het is nog steeds onzeker wat de hoofdoorzaak is en opnieuw is het wachten op allerlei uitslagen. Het vermoeden bestaat dat er een hardnekkige bacterie aanwezig is. Vandaag lijkt het weer iets beter te gaan en de medicijnen beginnen hun werk te doen. Wat de lens betreft ben ik om het huis zo tussendoor maar wat in de weer met het ding. Hij is best zwaar en ik gebruik hem dan ook alleen op statief. Om de goede instellingen te vinden en dan de scherpste foto’s te maken gun ik me eigenlijk niet genoeg tijd. Toch zijn er een paar foto’s inmiddels wel naar mijn zin:
Als merelman heb je het ook maar druk rond deze tijd van het jaar!
Vanmorgen stond ik in de kamer uit te kijken over het veld voor ons huis en was met de lens aan het scherpstellen op de bosrand in de verte. Daar lopen wel eens reeën maar ik zag ze niet. Toen zag ik daar op een weggetje tussen de landerijen door een fietser waar ik op richtte. Bij het terugkijken op het scherm zag ik drie reeën op de voorgrond, liggen ze dus gewoon een stuk dichterbij! Hemelsbreed moet het wel een paar honderd meter ver zijn.
Om er eens uit te breken, ondanks het trieste weer, ben ik even bij een vogelhut langs geweest. Dit gebied heet de Veenhuizerstukken. Langs het pad sprongen twee reeën voor mij weg, ik had ze niet gezien maar zij mij wel natuurlijk… De camera zat nog in mijn rugzak, het enige wat ik zag toen ik ‘m in de aanslag had was twee witte vlekjes in de verte!
Bij de hut aangekomen was er geen vogel te zien. Het water van de plas was nog grotendeels bevroren. Daardoor ontstond een mooie weerspiegeling:
Er vlogen wel ganzen over, maar die zie ik momenteel overal. Na even rustig rondgekeken te hebben zag ik iets wits in het water aan de overkant. Het lijkt me op een lepelaar, gezien de contouren.
Helaas kan ik met mijn 55-250 mm lens niet op zo’n afstand een vogel duidelijk in beeld krijgen. In dit gebied heb ik eerder al eens een lepelaar gezien, dus het zou best kunnen.
Langs het pad zag ik allemaal bolletjes aan takken. Het zijn denk ik oude kaardenbollen.
Eigenlijk hou ik niet van knutselen, dat herinnert mij aan het verplichte knutselen op school: lijm aan de vingers, etc…. bah! Op de computer ben ik er ook niet goed in, als ik zie wat voor kunstwerken sommige mensen kunnen maken met bijvoorbeeld Photoshop, daar heb ik respect voor! Ik vind het al heel wat als ik alles van de achtergrond verwijderd krijg, zoals bij onderstaande foto van een kerkuil. De foto heb ik gemaakt bij een roofvogelshow en er stonden allemaal mensen op de achtergrond. Na veel digitaal gepuzzel is het mij gelukt met behulp van selecteren en met een emmertje zwarte verf smijten, de achergrond zwart te krijgen. Achteraf was een blauwe kleur misschien mooier geweest, maar daarvoor is het nu te laat 😉
