Vrijdagmorgen zag ik een vogel driftig in een appel zitten te pikken. Ik had wat appels op de zonnewijzer gelegd en af en toe zat er een merel bij. Maar dit leek mij niet op een merel…
Gauw de camera op het statief en naar buiten. Toen zag ik dat het een kramsvogel was:
Gelukkig kreeg ik ‘m nu beter in beeld dan de vorige keer.
Het zal weer veujoar worden… dat liedje van Ede Staal speelt door mijn hoofd als ik even de tuin in loop en de vogels hoor zingen… in de verte een houtduif.
De zon schijnt weer, heerlijk!
In de struiken zat een koolmeesje zich helemaal op te poetsen en te poseren.
en de mussen zitten met z’n allen te kwetteren alsof ze elkaar heel wat te vertellen hebben. Het voederhuisje is nog steeds in gebruik, dagelijks gooi ik er een paar handen strooivoer in:
De reigers hebben het niet gemakkelijk deze winter. In Stadskanaal zag ik deze reiger bij een vijver. Gelukkig was er een wak zodat hij in ieder geval een poging kon doen een vis te vangen.
Op het Stadskanaal kan worden geschaatst, dat kan lang niet elke winter. Het levert altijd weer mooie plaatjes op:
Vanmiddag zat een roodborstje op de schutting voor mij te poseren…
Het leuke is dat ik het origineel van deze foto heb verkocht aan een bedrijf dat metaal verwerkt en het silhouet van dit roodborstje daarvoor graag wou gebruiken.
Het is nog altijd mijn favoriete vogeltje. Wat een mooi beestje hè?
Ook mooi dat ik ‘m een keer van vrij dichtbij op de foto kreeg. Dat is gelijk een stuk scherper.
