Category Archives: Winter

Ziekte…

Inmiddels is mijn hand herstellende, mag nog niet echt gebruikt worden dus dat is nog wel even lastig. Maar gisteren kregen we het bericht dat mijn moeder ernstig ziek is, een tumor in de dikke darm, en dan verbleken je eigen kwalen wel even. Wat is het toch een rotziekte die je lichaam zo van binnen vernielt. We wachten nu op berichten of er uitzaaiingen zijn, pas dan kan er verder gekeken worden naar eventuele behandelingen.

Daarnet ging ik even buiten, zag de zon schijnen, en toch even de camera mee op statief… je weet nooit wat je tegen komt in de tuin. Met afstandsbediening scherp stellen moet lukken dacht ik. Ik hoorde al een tijdje een vogel, dacht aan een boze merel, maar het was een grote bonte specht. En dat in eigen tuin. Met de 55-250 mm geen super bereik, maar hij zat toch met de rug naar mij toe 😉

Het fotograferen zit natuurlijk op een laag pitje momenteel, ook breng ik niet veel tijd achter de computer door omdat het typen met 1 hand erg tijdrovend is. En mijn rechterhand is ook niet in topconditie maar dat is van later zorg. Er zijn dus nog genoeg dingen die mij bezig houden…

Artrose is geen slijtage

Dat moet eens gezegd worden, want als iemand het woord “artrose” hoort, dan volgt steevast: “o, versleten”. Niet dus.
Vandaag werd ik met de neus op de feiten gedrukt omdat het mij zelf aan gaat. Al een aantal jaren heb ik er last van, maar soms (nu dus ook) behoorlijk erger. Artrose is een reumatische aandoening waarbij het kraakbeen in de gewrichten (bij mij in de vingers en duim) langzamerhand verdwijnt. Na verloop van tijd kunnen er gaten in het kraakbeen ontstaan en ook kan het bot vergroeien. Dan is er ook nog Poly-artrose, een gecompliceerder en uitgebreidere vorm waarbij de artrose dus in meerdere (poly) gewrichten voor komt. Heb ik dus …

‘t Is niet mijn bedoeling om hier mijn klaagliederen neer te zetten, maar ik hoor zo vaak het woord “slijtage” dat het goed is om hier eens aandacht aan te besteden vind ik. Meestal als je hoort dat iemand artrose heeft, dan gaat het om knie of heup. In de handen hoor ik eigenlijk niet zo veel. Ben best benieuwd hoe anderen dat ervaren. Het betekent veel pijn, en omdat je “alles” met je handen doet, geeft het ook problemen met werk en huishoudelijk werk.
En ik moet er niet aan denken als ik mijn fotocamera niet meer vast kan houden. Gelukkig is er hulp in de vorm van reumatoloog, medicijnen, injecties, reumaconsulente, ergotherapeut, fysiotherapeut, verzuimwacht, arboarts, werkgever… de bal is aan het rollen! Wat overkomt mij, ik ben hartstikke moe van al het gedoe!

Verder ben ik mij heel erg bewust van het feit dat er ziekten zijn die veel erger zijn, waarvan je weet dat het een aflopende zaak is vanwege die ziekte. Dat is duizend maal erger. Maar soms heb je even genoeg aan je zelf. Dat moment heb ik nu. En ik moest het even kwijt 😉

Dus ik ging even de tuin in en observeerde mijn vogeltjes:

vrouw vink:

man vink:

mussenfamilie:

geelgors:

Mussen en zo

Nog steeds voer ik de tuinvogels, er zijn zo veel die er op af komen dat ik het jammer vind om te stoppen met voeren. Op de website van de vogelbescherming heb ik gelezen dat het geen probleem is om ze het hele jaar te voeren. In ieder geval heb ik nog voorraad genoeg want we hadden een zak van 25 kilo kippenvoer gekocht. Daar meng ik dan zonnepitten en ander spul door. Of het door het kippenvoer komt weet ik niet, maar we hadden dit jaar ook fazanten in de tuin. Dat terwijl onze tuin omheind is met gaas vanwege de hond. Dus de fazanten vliegen naar binnen zeg maar…

Deze mus had ik “huismus” genoemd, maar ik ontdek nu net dat het een ringmus is.

Dít is een huismus. Eén van de verschillen: de ringmus heeft een donker petje en de huismus een grijze…

Vandaag zat er weer een ringmus in de tuin, evenals een heggemus. Die zat in het topje van een conifeer het hoogste lied te zingen:

Het merelvrouwtje zoekt er ook nog wat tussenuit.

Bijna urban

Bij ons in de buurt staat een hele oude schuur waar ik bijna dagelijks langs kom. Ik heb een vermoeden dat ‘ie binnenkort afgebroken wordt, een aantal grote bomen rondom is al weggehaald. Afgelopen week dacht ik dat het eigenlijk best mooi is om te zien hoe oud en vervallen zo’n schuur er uit ziet. Mooi van lelijkheid eigenlijk… Het jaartal 1814 staat in de voorgevel, best oud dus. Vandaag ben ik op de fiets gestapt en heb er wat foto’s gemaakt.

Tegenwoordig is er veel aandacht voor “Urban Exploration Photography”  – een stroming in de fotografie die de schoonheid van verval toont. Sommigen gaan daar erg ver in, die gaan binnen in vervallen gebouwen foto’s maken, vaak op verboden terrein. Ik zag nergens een bordje dat ik er niet mocht komen, de schuur staat langs een boerenlandweg. Toch stond in een mum van tijd de buurman van de schuur naast mij met de armen over elkaar, zo van: wat moet dat? Ik zei: “mooi hè? die oude schuur”. Hij: “hm.. rommel.. gaat er af, gelukkig. Waarom maak je een foto van die rommel?” Ik: “voor de lol, ik maak graag foto’s en hoe langer ik er naar kijk hoe mooier ik ‘t vind”.  Hij: “o, nou ja” en liep weer weg.. “moie” kwam er nog net uit…

De zon scheen fel en daarom heb ik het polarisatiefilter gebruikt. Verder heb ik (zonder statief want ik was op de fiets) bij een aantal foto’s drie belichtingsstops gebruikt en die later samengevoegd tot een HDR. Dat geeft net even beter de sfeer weer dan één foto. Soms een dramatisch effect, maar dat ligt voor een groot deel aan de bewerking van de fotograaf.  De lucht bij de eerste foto bijvoorbeeld, was wel blauw, maar ook weer niet zó blauw. Nu ben ik niet zo handig met Photoshop, hopelijk komt dat nog zodat ik dat soort kleurafwijkingen kan oplossen.

Eén van de deuren stond op een kier, ik heb wel even geduwd maar hij gaf niet mee. Toen maar door de opening even een foto gemaakt:

Dit ziet er toch echt uit alsof het op instorten staat…