Om er eens uit te breken, ondanks het trieste weer, ben ik even bij een vogelhut langs geweest. Dit gebied heet de Veenhuizerstukken. Langs het pad sprongen twee reeën voor mij weg, ik had ze niet gezien maar zij mij wel natuurlijk… De camera zat nog in mijn rugzak, het enige wat ik zag toen ik ‘m in de aanslag had was twee witte vlekjes in de verte!

Bij de hut aangekomen was er geen vogel te zien. Het water van de plas was nog grotendeels bevroren. Daardoor ontstond een mooie weerspiegeling:

Er vlogen wel ganzen over, maar die zie ik momenteel overal. Na even rustig rondgekeken te hebben zag ik iets wits in het water aan de overkant. Het lijkt me op een lepelaar, gezien de contouren.

Helaas kan ik met mijn 55-250 mm lens niet op zo’n afstand een vogel duidelijk in beeld krijgen. In dit gebied heb ik eerder al eens een lepelaar gezien, dus het zou best kunnen.

Langs het pad zag ik allemaal bolletjes aan takken. Het zijn denk ik oude kaardenbollen.

Vrije dag, buiten droog mét een waterig zonnetje. Wel veel bewolking, maar dat maakt niet uit. Even lekker met de hond het veld in. Ongeveer 1,5 uur hebben we “gestruind”. Eerst richting de visvijver, onderweg zag ik op sommige plekken best nog veel sneeuw.

Op afstand hoorde ik steeds ganzen en toen ik halverwege de visvijver het land opkeek zag ik een grote groep ganzen neerstrijken. Op de grond zaten er ook al heel veel… niet te tellen: