We zijn vanaf het bovenste gedeelte teruggelopen naar het tussenstuk van waaruit we het laatste stuk weer met de lift gegaan zijn. Ook tijdens de afdaling hadden we prachtig uitzicht, zowel naar boven als naar beneden. Boven ons zagen we klimmers:
Opzij waren de bergen en de afgronden…
en voor ons het dal:
Gelukkig zagen we af en toe een wegwijzer waardoor we wisten dat we nog op het juiste pad zaten:
Vanaf de Eggishorn zijn we teruggelopen naar het tussenstation van de kabelbaan. Het was een behoorlijke afdaling waarbij we veel over rotsen en stenen moesten lopen.
Onderweg kwamen we gereedschappen en handschoenen tegen waarbij we ons afvroegen waar de personen die deze materialen toebehoren, gebleven zouden zijn… Later bleek dat ze lunchpauze hadden…
Resten sneeuw en allerlei bloemetjes kwamen we veelvuldig tegen:
Vrijdag de 16e hebben we vanuit Fiesch de lift genomen naar de Aletschgletsjer. Deze gletsjer is 24 km. lang en ligt op 2200 m. hoogte tussen bergtoppen van zo’n 4000 m. hoogte! Toen we uit de cabine kwamen dacht ik dezelfde poster te zien als die in ons hotel hing, maar een paar stappen verder besefte ik ineens dat het uitzicht daadwerkelijk zo was! De tranen sprongen me spontaan in de ogen, zo indrukwekkend was het!
Er was veel bewolking en daardoor konden we de hoogste bergtoppen van Zwitserland van daaruit niet zien, behalve de Matterhorn, die hebben we even kunnen zien. Door de wisselende bewolking was het licht ook steeds anders, wat een schouwspel!
‘s Morgens vanuit het hotel zag ik in de verte en stuk of vier grote vogels vliegen. Gezien de gevorkte staarten zijn het waarschijnlijk wouwen, rode of zwarte, wie zal het zeggen. Ze waren te ver weg.
We zijn deze dag naar Zermatt gereden in de hoop de Matterhorn te kunnen zien. We hoorden al van anderen dat er vaak bewolking rond de top hangt. Het zal wel net zoiets zijn als “hoge bomen vangen veel wind”: “hoge bergen vangen veel bewolking”….
Onderweg prachtige uitzichten op besneeuwde bergtoppen:
Zermatt is autovrij, je komt er door vanuit Täsch met de trein verder te gaan.
Als je dan de trein uitkomt dan zie je niets anders dan hotels, souvenirswinkels en Japanse en Chinese toeristen. Maar wij zagen ook een glimp van de Matterhorn, achter een dikke wolk…
Wij zijn direct op zoek gegaan naar een punt van waaruit we de Matterhorn goed konden zien…. behalve de top dan.
Ik heb nog nooit zoveel uren achter elkaar naar de lucht zitten te staren… en we waren niet de enigen.
Dus ja, als je er dan zo dicht bij bent dan wil je ‘m ook helemáál zien. En we hadden de hele dag de tijd, dus die tijd hebben we ook genomen. Heel bijzonder eigenlijk, als je er zo op let, hoe die bewolking steeds maar weer opnieuw achter de bergen vandaan komt, er even boven blijft hangen en dan oplost of naar beneden verdwijnt, of door de wind verder wordt geblazen. Een deuntje van school kwam mij weer boven: “de lucht stijgt op, er vormen zich wolken, er valt regen” of zoiets 😉
Tijdens het wachten kwam dit musje regelmatig even bij ons zitten:
Op een gegeven moment leek de bewolking steeds meer op te lossen:
Maar ons wachten werd uiteindelijk beloond (na drie uur wachten!):
Opnieuw een dag voorbij waarin we veel indrukken hebben opgedaan. Wat is de natuur hier toch ook prachtig!
