Nog steeds zitten we regelmatig met koude, grijze dagen op een enkele zonnige dag na. Het voelt als een lange lange herfst en winter. Maar terwijl ik dit schrijf is het maart en warempel: de zon schijnt. Gelijk een heel ander beeld en gevoel!

Begin februari ben ik naar Harkstede gereden want daar was een ijseend aanwezig. Deze soort had ik al eens tijdens een vogelexcursie op Texel gezien door de telescoop van de excursieleider. Ook een foto gemaakt voor het bewijsplaatje, maar deze eend zat toen zo ver weg dat ‘ie amper te herkennen was. Dus dit was mijn kans om een betere foto te kunnen maken. De weersomstandigheden waren ook niet echt optimaal, maar er was gelukkig wel iets meer licht (lees: zon achter bewolking) dan de dag ervoor. En ik ben ook niet elke dag in de gelegenheid om te gaan twitchen,  dus soms moet ik dan gewoon gaan en maar zien wat het wordt. 

Toen ik op de locatie aankwam was er veel te zien wat betreft eenden, maar geen ijseend. Gelukkig zijn er bij dit soort bijzondere soorten meestal wel meer vogelaars ter plekke, in dit geval één, en hij wist mij te vertellen dat hij de ijseend al had gezien maar dat de eend was opgevlogen en even uit beeld was. In zo’n geval is het dan een kwestie van afwachten. Komt hij terug of niet? Soms kan het lang duren…

Maar toen, terwijl ik door de verrekijker naar een man brilduiker keek, vloog er iets door mijn beeld waarvan ik gelijk dacht”: hé dat kon de ijseend wel eens zijn. Op datzelfde moment kreeg ik een seintje van de andere vogelaar en dat bevestigde gelijk mijn vermoeden. Toen was het maar even en had ik de ijseend in de kijker. 

Uiteraard komt zo’n vogel niet vlak voor je neus zitten, dat is logisch. Gelukkig zat ie wel op de eerste rij, vóór de vele smienten en krakeenden.

Door flink inzoomen en op de computer nog weer wat croppen, ben ik uiteindelijk toch blij met het resultaat. Veel beter dan de foto die ik had. Dus missie geslaagd! En dan de vraag: wat is er zo bijzonder aan een ijseend? Op Waarneming.nl kun je dit over de ijseend lezen:

Status in Nederland

IJseenden broeden circumpolair, en overwinteren zeer talrijk in de Oostzee (enkele miljoenen exemplaren). Verder zuidelijk zijn IJseenden veel minder algemeen. IJseenden zijn in Nederland schaarse wintergasten, die vrijwel uitsluitend op zout water in de kustwateren worden waargenomen. Met enige regelmaat wordt een IJseend aangetroffen op zoet water in het binnenland, maar dit is zelden ver van zee. In de niet aan zee gelegen provincies is IJseend een grote zeldzaamheid.

De meeste vogels worden in Nederland waargenomen in de maanden oktober tot en met april. Gedurende de wintermaanden is met name de zeezijde van de Brouwersdam een goede plek om het uiterst fraaie winterkleed van deze eend te bewonderen. Een enkele maal blijft een vogel in de zomer hangen, waarbij het mogelijk is om het zomerkleed van de soort te aanschouwen. In 2019 werd een eerste broedgeval voor Nederland vastgesteld op de Marker Wadden (FL), dit paar heeft succesvol 4 jongen grootgebracht.

Verder zag ik in februari best veel wilde zwanen. Er zat een groep van in de twintig in de omgeving op verschillende locaties. Op een nat stuk landbouwgrond vermaakten ze zich ook wel met af en toe een modderbad: 

Een stel reigers ging elk hun eigen weg:

Helemaal achter in onze tuin heb ik een wildcamera. Daar zag ik weer eens een keep:

Deze vogel lijkt veel op de bij ons bekende vink, de kepen bij ons zijn meest afkomstig uit Scandinavië en zien we alleen in de winterperiode. Ook een egel en een bosmuis kwamen op wildcamera voorbij.

In het Lofargebied zag ik een stel roodborsttapuiten. Dit keer zat het vrouwtje wat dichterbij en kon ik van haar een mooie foto maken:

Geelgorzen vlogen op en in doken in het gras. En ineens kwam er eentje omhoog, mooi contrast dat geel met groen:

Een groepje hazen zat bij elkaar, daarna renden ze rondjes en zaten ze weer bij elkaar, het is natuurlijk de rammeltijd:

En daar kwam alsnog het mannetje van de roodborsttapuiten poseren: